Cinayetler belliyor þehir

En çok da þiir sakinlerine verip veriþtiren

Bir imge gibi

Kýyýlarýnda þehrin

Þiirlerin köpürdüðü köpürttüðü dalgalarý

Kucaklamak istercesine

Gönlün radarýna takýlý akil bir düþ gibi

Mevsimin nazarýnda unutulan bir öpüþ belki de

Yaslý þehrin

Alnýna kondurduðu o buse þairin

Elbet kimliði kayýp þiirlerden aldýðý cesaret ile…

Hegemonyasý beyitlerin

Bir düþün tanrýsý

Bir tanrýnýn düþünde þekillenen acýlar

Bir de hurafeler kundaklarken hayatlarý

Ekþi erik tadýnda özlem

Kasvetli havasýndan sýyrýlýp gecenin

Sarmalýnda bir öykü

Sevabýna seven þair gibi

Kendine dokunan her hüzünde

Yaralarýn da maralý belki

Kirli ellerin damgasý

Ne de güzeldir oysa alnýnýn beyazý, dercesine.

Ýklimin kanatlarýna doðan güneþ

Bir beyazý bir de þiiri seven gece gibi

Oysaki doðasýna aykýrý karanlýðýn

Ne zamanki tezat bir iklimde boy verse hatýralarý

Gönül gözünden kopan bir kirpik mi yoksa?

Hulasasý ömrün

Geçit vermeyen dizede sýkýþýp kalan özlem ve ölüm

Sancýlý vedalarýn yoldaþý

Gaipten gelen mevsime çaputlar baðlayan

Bir milat ki yalýn ömrün rotasý

Aslýnda kazan kaldýran bir öfke

En çok da insan yetemezken kendine.

Bir duvarsa ket vuran

Neyin þiarýdýr sahi bunca sessizlik?

Bir yalansa hayatý boydan boya yaran

Sözcüklerin mintaný

Göðe dokunan el gibi

Yüreðe iyi gelen yel gibi

Hayatýn nazarýnda boy veren filiz gibi

Þakýyan yüreðin mazharý

Sudan sebeplerle vazgeçen bir yemin belki de

En çok kendine ihanet eden

Elbet bilinmez de neyin nesidir bunca acý.