Düþlerim, hafýz aralýksýz düþlerim düþünürüm de…

Aþkýn hicretidir içime çöken ve imkânsýzlýðýn bulvarý ve duvarlarý ve ben acýlarýn kulvarýnda tekim, yaþarken:

Tekil öznem tümlenense günüm türedikçe sözcükler ah, tünediðim iklim ve doyumsuz neferiyim sadýk sevgimin.

Günlerim çürüdü hafýz.

Sonra þair fýsýldadý kulaðýma:

‘’Su çürüdü.’’(A. Telli)

Ben bir nidaydým, hafýz nazý niyazý sonlanmayan bir kýz çocuðu mubah olansa sevmekti en sevdiðim Kutsal Kitabým ve hatýrýna Mevla’mýn…

Ah, dokunulmazlýðým sonlanmadan.

Ah, þerh düþmeden ölüme

Þevkim þavkým…

Notalarý olmayan þarkýlarým elbet sessizliðin dilemmasý benim hüznüm ve kökümle sadýk olduðum maneviyat.

Bir gün daha yitti hafýz. Gün ne ki, ömür yitti be hafýz.

Þerrine lanet okudum iblisin ve öyle insanlar tanýdým ki þeytana pabucu ters giydiren bense ana yoldaydým tali bildiðim yollarda devinen iklim ve devinen yüreðim.

Kýblemde mevcuttu içime esen rüzgâr bazense þapka çýkardýðým kaderim ve elimine edemediðim kederim.

Bir sýfatým var mý, söyle hafýz?

Sýra sayý sýfatlarýndan firar ettim ben hem aralýksýz önde saf tutuyorum siperimde saklýyým sinemde huzur simamda hüzün sirenler çalýyor, hafýz duymaz mýsýn söyle?

Kanýyor dünya.

Coðrafyalar kan aðlýyor.

Ben yitsem ne ki hafýz?

Bak bir çocuk daha kayýp gitti.

Dik gözlerini semaya dik gözlerini eleme dik baþlý olsam bile tüm zararým kendime hem dikenlerimi sadece içime batýrýrým.

Mavidendir benim isyaným.

Matemime sadýðým ve kefilim hüznüme ve bitimsiz sevgime bir çocuk bir kadýn derken göçtü gitti yine iklim bahar gelmeden hazana erdik kýþ güneþini dahi arar olduk hatta dünümüzü.

Neymiþ efendim?

Limitsiz kredi.

Limitsiz ziynet.

Neymiþ hafýz?

Her kadýnýn hakkýymýþ pýrlanta.

Ey, güzel Rabbim pýrlanta olan mademki masumiyet ve çocuklar sen koru onlarý sen koru aklýmý.

Yiten ocaklar.

Tütmeyen bacalar.

Turuncu olsa ne ki yanýmda giden kadýnýn saçý?

Ne çýkarmýþ saçýma aklar düþtüyse?

Ne olmuþ yani yarým asrý devirmiþsem hayat denen iklimde.

Bir çocuk ve bir tane daha.

Masum insanlar ateþ hattýnda.

Ýnsanlýk ateþ altýnda.

Bilyeleri yok çocuklarýn baþlarýna yaðan bombalar var ve her biri arkasýna bakmadan kaçmakta üstelik neyden kaçtýklarýný bilmeden.

Ýçimdeki mevsim ölgün bu gün hafýz ben dünümü hatta dündeki acýlarýmý arar oldum yine de yine de:

Rabbim günümü aratma.

Ne anneyim ne ufacýk bir çocuk.

Benim adým insan benim adým kader benim adým keder.

Rabbine koþan aciz bir kulum bir yandan kendinden kaçan ve ansýzýn rüzgâra yakalanan.

Kat mülkiyeti.

Ortak hisseler.

Komandite ortaklar.

T- cetveli

Bilanço analizi.

Hesap dökümleri.

Logaritma.

Dýþ ticaret iþlemleri evraklarý.

Ah, hafýz, mesleðimden kareler sana bir de yabancý dil.

Hem yetimim hem öðrenci hem yitimim hem insan.

Hala dile gelmez de çektiklerim ama bilen biri var beni.

Ben mesleðime yaptýðým iþe dahi âþýk olmuþken nasýl sevgiyi baðrýma basmam gel gör ki aðrýma gidiyor olup biten.

Mükemmel bir Mümin olabilsem keþke en azýndan þirk koþmuyorum Rabbime ve insanlarýn arkasýndan konuþmuyorum ve ben Rabbime ve vatanýma sevdalýyým.

Defansý dünün.

Depozit ödediðim mesleðim.

Üçü beþi geçtim ben bir ömür cepten harcadým ve sermayeyi kuyruksuz kediye yükledim.

Baþým da arþa deðdi deðil mi?

Deðdi ama hafýz deðdi.

Hep düþündüm.

Hep düþledim.

Hep alýn teri döktüm.

Hep de umut ettim ve sevdim.

Ýlahi rakýmda saklý iken hidayet af ola Rabbim.

Ah, Rabbim sensin bilen içimi bense didiklerken için için.

Hüviyetimdeki rakamlar ne ki?

Ben önce insaným ve mademki insan ismiyle yaþar.

O halde ben iki defa yaþýyorum sahip olduðum o iki ismimle.

Ýnadým inat ve sevgiye biat baþ koyduðum bu yoldan sapmayacaðým baþka istikamete.

Hiçlik makamýndayým ve Þemsin rüzgârýna talibim.

Dünüm mü öykündüðüm?

Nefsim mi öldürdüðüm?

Ne mevkiim var ne makamým.

Ben altýmdaki rahat koltuðu çöplüðe attým da Allah rýzasý için baþ koydum insanlýk denen yola.

Para kazanmayý reddettim sýrf yüzlerce çocuðun annesi olayým diye.

Ve artýk çok geç bazý þeyler için:

Öðretmen deðilim anne de ama öðrenci cübbemi asla çýkarmam sýrtýmdan ve maaþ bordromu dünde yýrtýp parçaladým ve kendimi ideallerim ve hayallerim uðruna parçalarken kalemin g/izini sürüyorum son on yýldýr ve yazýyorum tefrikasýný ömrün.

Ne fetva veriyorum ne de yazdýðým fermanlarýn sonu geliyor.

Çocuk olmayý sevdim bu yüzden çocuðumun olup olmamasýný asla önemsemedim mademki insaným ve anaç yüreðimle öðretmenlik yaptým ve iþte þerh düþüyorum:

Ölümüne yalnýzlýðý hibe ettim ben ama kimsesizliðime sahip çýktý Rabbim ve yolumun kesiþtiði Allah dostlarý demek ki yalnýzlýðý tahliye etti kâinat.

Aþkýn hicvi ve hicreti.

Sevmiþim çok mu kendimi en sonunda?

En çok Rabbimi sevdiðim doðru ve Peygamber Efendimi.

Aþkýn þeriatý.

Yalnýzlýðýn vukuatý.

Bilinmezin gücü.

Aþka sadýk Rabbime sevdalý bir aciz kulum iþte sevgiyi seven ve yüzüne maske takmayý ezelden ebediyete reddeden.

Rabbim sen baðýþla beni ve af et günahlarýmý eðer ki çok sevmek günahsa þimdilerde kendimle barýþmanýn arifesinde huzuruna çýktýðým Rabbime nasýl þükretmem ben?

Bir aciz kulun fermaný iken þu yazdýklarým Rabbim ne olur yeni gün çocuklarýn yüzü suyu hürmetine barýþ için doðsun ve sen koru masum insanlarý bizler ki tüm canlýlarýn þerrinden sana sýðýnýrken…