Online Üye
Online Ziyaretçi
RUHAYRA – V
(Kavuşmaya yakın)
Ruhayra,
Artık içimde bir yangın yok,
O eski yangından geriye
Köz değil, kandil kaldı.
Sönmedi,
Yalnızca ışığını öğrenmeyi seçti.
Seni artık beklemiyorum.
Zira Beklemek, Ruhayra
Sabrın bekleyişi değil, kırılmanın tekrarıydı.
Ben seni şimdi
Beklememe hâliyle karşılıyorum.
Bilir misin,
Her sevdanın içinden geçenler
Yalnızca kaybetmez.
Bazen insan,
Kaybolurken büyür, ve büyüdükçe
Kaybettiğini sanıp,
Aslında kendine kavuşur.
Ruhayra,
Sana dair her şey
Artık bir tasvir değil,
Bir temsildir: Sen ki,
İçimin görünmeyen yanında
İz bırakmadan yürüyorsun.
Ruhayra,
Gayrı yokluğunda ağlamıyorum.
Senin yokluğun artık
Bir sızıdan çok,
Bir sükûnet hâline evrildi.
Ve bu sükûnetin içinde
Ben, kendimi değil, seni buldum.
Ne zaman bir çiçeğin
Sabah ıslaklığında
İçime çektiğim serinliği hissetsem,
Biliyorum ki o an,
Sen içimden geçmiş oluyorsun.
Ruhayra,
Artık umudum yok sana dair,
Zira umut, olmayana inanır.
Bense artık
Olduğunu biliyorum.
Yani sana kavuşmadım henüz,
Ama
Sana ait yaşamanın ne olduğunu
Artık sezebiliyorum.
Ve evet,
Belki hâlâ göz göze gelmedik,
Ama ben seni,
Gözlerimi kapadığım her yerde gördüm.
Biliyor musun,
Turgut Uyar’ın dediği gibi:
"İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım."
Ve ben göğe her baktığımda
İçimde sen çoğalıyorsun.
Artık adını bile anmadan
Seviyorum seni.
Zira Ruhayra,
Bazı aşklar kavuşmakla bitmez,
Kavuşmadan çoğalır.
01.05.2025