Online Üye
Online Ziyaretçi
Benim adım acı,
ama kimse yazmaz,
çünkü her harfim
yavaşça ölür.
Düşerken değil,
her düştüğümde
yeniden doğdum.
Kırıldım ama
kemik değil yüreğimdi.
İlk defa o zaman anladım
Her kırılan ses çıkarmazmış
Bir zamanlar,
gönlüm sokaklarda
top koştururdu,
şimdi gövdem bir yatakta
fakat ruhum hala
bütün şehri gezer.
Sonsuz bir yalnızlık,
ama gözlerim her zaman
başkasını arar.
Benim şiirlerim,
daha önce hiç yazılmamıştı.
Yalnızca bir yanımda bir çocuk,
ve bir yanımda yaşadığım o an
susarak geçer.
Çünkü ben acıyı yazmam,
ben acıyı yaşarım...