Ey imkânsýzlýðýn sonsuzluðu

Baþlýyor yeniden ölüm korkusu

Sensin dünyanýn bütün sabahlarý…

Göðün karanfil yüklü sarnýcý bir temenni babýnda dikiyorum söküklerini yalnýzlýðýn; bir tebessüm eþliðinde büyütüyorum renklerimi bir tütsü ise yanan en büyülü duygularýn haþmeti ile irkildiðim kadar iklimin deliklerine sokuyorum parmaklarýmý bir düðme misali ve iþte iç âlemimdeki kördüðüm ve iliþtiðim kadar sensizliðe ilikliyorum yüreðimin külünden doðacak sevinçlerimi ne de olsa ben marazi bir düþüm ya da bulut ruhumun ulaðý bildiðim sessizlikle ifþa ediyorum gölgemi meddücezrinde sözcüklerin alacalý bulacalý günlerin özleminde terk edilmiþliðim kadarým iþte: karýnca kararýnca yaþamaksa hayatý eðer ki adýna da hayat denirse.

Hükmü verene sevdalýyým bir de içimi teftiþ eden kalemime.

Bir rüyanýn revnak sancýsýyým aþkla kol kola el ele yürümediðim kadar da var hani: aþk ikliminde açmayý erteleyen bir goncayým adýmdaki manaya ihanet etmediðim kadar þakýyan bülbülün sevdasý yaþtayým yasýmla bir iken gül kimliðim ve yaþýmla eþleþirken asla sahibesi olmadýðým hürriyetin tadýna hasret adým çýkmýþsa bir kere dokuza konacaðým onluk düzenin racon kestiði kadar yuvarlýyorum yüreðimin tüm duvarlarýný yýkýp ve iþte ruhumun duvaðýnda içime çektiðim bir bulut misali ondalýk sayýlarýn hazzýnda birlik düzenin de tekil hanesinde göç mevsimim gelene deðin tüm sakarlýklarýmla ufalýyorum iç sesimi kalemin emrinde niþanesi göðsümde duygularýn ve öykündüðüm þairlerin duayeni kim olursa olsun için için yanýyorum ateþin mezarýnda kül; yalnýzlýðýn dokusunda serili bir tül ve gül mahiyetinde cebbar duygularýmla eþleþtiðim hüzün misali önce süzüyorum sonra s/üzülüyorum.

Ve Tanrý þiiri yarattý küskünlüðüme mahal veren sýra dýþý bir sýra sayý sýfatý olmaya meyyal köküne sadýk diþimden deðil düþümden kovuðumdan ayýrdýðým ve de aðarttýðým kadar tenimi bazen müþküle düþtüðüm genelde aþkýn meþgul verdiði saydam ve izzetinefsin rüzgârýnda yüzümü yalayan sözcükleri kibirsiz ve kinayesiz ve kutsala da dokunmadan yarattýðý her canlýya Huda’nýn sevgi duyduðum kat izinde yaþadýðým kadar hayatýn ve aþkýn rahvan gülüþlerine t/av olduðum.

Hangi boyutta saklandýðýmý bilmezden geldiðim:

Kulvarýnda hüznün, tek geçtiðim yüreðimin esaretinde bolca sevip de coþtuðum varsýn olsun ödeyim kefaretini hem yalnýzlýðýn hem de boca ettiðim göðün eflatun Yýldýzý olmaya aday, bir þark çýbaný misali garbýn efkarýna yenik ve ulemasý yýllarýn, tozu dumana kattýðým fasýllarýn ve hayatýn sönmeyen coþkusu ve ateþi.

Tahliye olmuþtum yeni yeni:

Tasviri bol keseden ne çýkardý varsýn olsun kir tutsun ellerim.

Varsýn olsun bulaþsýn üzerime çamurun her zerresi.

Tahtým kýrýk.

Bahtým savruk.

Aþkýn meþru hisleri yoksa yeniden mi kaybolmuþtum aþkýn servetinde olmadýðým kadar duygularýn bilincinde ve kanayan sözcüklere serptiðim tuz ruhu tozunu silkelediðim gönlün tutulan nutku ne de olsa ayýptý aþk bizim buralarda bazen sönük bir coþku gel gör ki için için ve usuldan sevdiðim kýyýsýndan köþesinden neyse arda kalan, zamanýn da gidenlerin de yasýný tuttuðum bir günün mizacýnda saklý gülün dikenine savurduðu nidalar hhhele ki süregelen sessizlik yok mu, nasýl da yüreði d/aðlar.

Zanlar tutkal misali.

Zamlý tarifesi hayatýn sevgiler boyumu aþan dalga misali ruhumun kýyýsýna da vurdu mu sözcükler ve iþte sil baþtan sevdiðim ve iþte sinemde saklý havayý içime çektiðim ve iþte beni benden eden derviþ zikrimin fikrime etmediði ihaneti sunmuþken bana beþer.

Hüzün ve kaos.

Hazan ve altýna takoz koyduðum minvali kalemin.

Eþref saati de geldi mi imgelerin.

Göðün kýrýk kaputu.

Yerkürenin yedi harikasý.

Cinnetin öncesi varsa yoksa cennetin ta kendisi aþk iken þerh düþülesi kimyamdaki o fokurtu: sözcüklerin ukdesi sermayemse beynim ve gönlüm bir punduna da getirdim mi yüreðin yüz ölçümünü güleç yüzünde güneþin ardiyede saklý sandýðým ve sanýp sanmadýðým her ne ise bilgiç bir devinim sazýn sözün sustuðu gayri ihtiyari çizdiðim resim, kalemin nüktesinden doðan bir coþkunun afaki sesi.