‘’Tartaklanmýþ düþlerim var, bayaann.’’

Ýçimdeki okyanusun röntgenini çekmelisiniz aslýnda.

Ýçimde üþengeç bir çocuk aralýksýz soru bombardýmanýna tutuyor beni ve dilimde ýslanmaz iken bakla…

Sözcüklerse kara kuru hani: birisi höt, dese hepsi kaçýþacak bir yerlere bense benzin deposu boþalmýþ bir araba gibi biliyorum da varlýðýmýn ýskartaya çýktýðýný ve iç sesim alt yazý geçiyor:

‘’Üç al iki öde günleri bu gün. Güne giden ablalarým, kardeþlerim ve teyzelerim…’’

Aralýksýz kulaðýma gelen sokaðýn gürültüsü artýk kimse sýrasýný sývan sözcüklerini ve kirini boþaltýp sýrra kadem basýyor bir söylence ertesi.

Sokaðýn gidiþatý takýlýyor gözüme daha doðrusu kulaðýma çalýnan ve kadýnýn biri yolda giderken resmen baðýra baðýra konuþuyor kendisiyle ve bakýyorum elinde ya da kulaðýnda telefon ya da kulaklýk var mý, diye.

Bakmama hacet yok da merakýmý yenemiyorum.

Gecenin kültürü pek bir frapan.

Özellikle hafta sonu oldu mu insanlar kümeleniyor kaldýrým boyunca ve gecenin geç saatlerine kadar içip içip coþuyorlar.

Aklým hala gündüzde takýlý: hani, týk nefes sarýmsak satan adam artýk kimse bu yaz sýcaðýnda kilo kilo sarýmsak alacak hali yok ya… dememin ertesi iþe koyulmuþ diðer adam mikrofonu alýyor arkadaþýnýn elinden bu sefer o baðýrýyor:

‘’Çileðim çilek. El deðmemiþ kýz gibi.’’

Bir ara ses gider gibi oluyor derken diðer ortaðý kapýveriyor mikrofonu. Bu sefer, bakalým bu ne diyecek, diye heyecanla bekliyorum. Ve kocaman bir es ne de olsa zabýtanýn kulaðýna gitmiþ üç arkadaþýn yaþam mücadelesi.

Günler geceleri kovalýyor ve geceler halinden memnun en çok da gençler artýk yaþý kaçsa bir kere rüþtünü ispatlamýþ madem.

Gençlerden biri avaz avaz þarký söylüyor derken konuþmaya baþlýyorlar kendi aralarýnda ve yüksek sesle bayaðý atýyorlar havalarýný artýk bu sýcak havada ne havasý ise.

Biri:

‘’Uzun hava’’ diyor ve bu sefer baþka sözün devamýný getiriyor.

Komþulardan biri uzatýyor kafasýný:

‘’Eh, be, yetti artýk. Bir uyutmadýnýz. Ne bu böyle yani?’’

Gençlerin hiç biri oralý deðil derken komþu kadýn devam ediyor nutuk atmaya:

‘’Gündüz seyyar satýcýlar þimdi de siz.’’

Baþka bir pencereden baþka bir kafa uzanýyor:

‘’Neydi o sahi gün boyu sarýmsak satan mý istersin malýný kýza benzeten mi?’’

Gençler ise ufaktan sinirlenmeye baþlýyor:

‘’Sizden müsaade mi alacaðýz teyze, ha, söyle hele?’’

‘’Gençseniz gençliðinizi bilin de tutun bir iþin ucundan.’’

Tartýþma baþladýðý andan itibaren sessizliðini koruyan çilli genç kýz lafa dalýyor:

‘’O adam benim babam. Lafýný bile de öyle konuþ istersen, teyze.’’

Hangi adamsa artýk babasý…

‘’Suphanallah…’’

‘’Kimmiþ bakayým senin baban?’’

Kýz öne atýyor kendini ve çantasýndan çýkardýðý demet demet sarýmsaðý yere atýp üstünde tepiniyor.

‘’Babam harbi esnaftýr ve ailesi için de canýný diþine takar.’’

Gençler þaþkýn ve anlamaz gözlerle birbirine bakýyor.

Kafasýný kazýtmýþ dövmeli genç lafa giriyor:

‘’Heyt, be. Ben de bu sarýmsak kokusu nereden geliyor diyordum.’’

Kimi sus pus ama sarýmsak satan adamýn kýzý hýzýný alamýyor.

‘’Sen bana laf mý çarptýn? Seni bre densiz. Lan, kim oluyorsun da kokuma karýþýyorsun?’’

Uzaktan gelen siren sesi devriye gezen polisin ve hýzlýca giriyor sokaða:

‘’Ýnsanlarý rahatsýz etmeye ne hakkýnýz var? Yürüyün merkeze gidiyoruz.’’

Kafalarýný pencereden uzatan komþu kadýnlar çoktan içeri çekilmiþ ve yere attýðý sarýmsaklarýn üstünde tepinen kýz avaz avaz aðlamakta.

‘’Seve seve çekebilirsiniz beni karakola ne de olsa sabahtan beri göremedim babamý. Varsýn sarýmsak kokayým ama kimse babama laf söyleyemez.’’

Dövmeli genç deyip diyeceðine çoktan piþman olmuþken söze karýþýyor:

‘’Kýz arkadaþýmýn hiçbir suçu. O kadýnlar çýngar çýkardý, memur bey.’’

Artýk nasýl çark etmiþse delikanlý.

Polis memuru yukarýya bakýyor:

‘’Ýyi de ben kimseyi göremiyorum. Kapatýn çenenizi de binin arabaya.’’

Gözleri yaþ içinde aðlamaktan periþan olmuþ kýz da isyanlarda ve yerdeki sarýmsaklarýn baþýna oturup hüngür hüngür aðlamayý da sürdürürken dövmeli genç yanýna yaklaþýyor bitap düþmüþ kýzýn yanýna:

‘’Tanýþalým mý, arkadaþým? Ben Beynamaz Sýdký.’’

Kýz konuþmakta zorlanýrken sözlerine devam ediyor delikanlý:

‘’Hele bir çýkalým nezaretten söz iþkembe çorbasý benden. Adýn ne cesur kýz?’’

Diðer polis memuru yaklaþýyor gençlerin yanýna:

‘’Ah, be oðlum bir akýllanamadýn gitti. Dua et de bu sefer annenin kulaðýna gitmesin. Sayende merkezde adým çýktý.’’

Genç kýz bir anda kahkaha atmaya baþlýyor.

‘’Onlar bizsiz bizler de onlarsýz yapamýyoruz madem. Adým Elif. Memnun oldum. Babamý seviyorum.’’

Genç delikanlý hayli rahatlamýþ bir þekilde yanýtlýyor kýzý.

‘’Merak etme, cesur kýz. Babalarýmýz da bizi seviyor hem de haddinden fazla. Haydi, düþ önüme. Dur sarýmsaklarý toplamana yardým edeyim hani olur da sarýmsaklý yoðurt yemek nasip olur bize.’’

Delikanlýnýn babasý istifini bozmuyor.

‘’Çýkýþta görüþeceðiz, evlat elbet benden kurtulacaðýný sanma.’’

Gecenin sonunda her þey tatlýya baðlansa da elbet yarýný var bu hikâyenin her birimizin hikayesi de farklý iken bazen sarýmsak koksa da hikayeler.