Bir m/eziyet edindiðim aþikâr ve konakladýðým her sapakta iz býrakýyorum geride oysaki parmak uçlarýmla yürüyorum ben bu evrende ve de sessizlikle imtihan oluyorum.

Gürültüsüz saðanaðýn makûs damlasýyým ve hasretin de bileþkesi iken içimdeki rüzgâr ve delik deþik ruhum.

Galeyana gelenlere bakýyorum da… arkasý gelmiyor iþte çünkü önüme dikili gözlerim belki de süzgün yüreðimde bir rahmeti teyelliyorum bir de hüznü.

Makul olduðum kadar müphem ayrýntýlarda kayboluyorum derken peþime düþen avcý ile sözlendiðim o hazan bahçesi.

Bir kuþum ben.

Bir kurþun kadar da aðýr yüklendiðim.

Belki de kurþundan bir askerim kuruþu kuruþuna hak ettiðim ve izafi rotamda çemkiriyor iblis.

Umudun ta kendisiyim yüzleþtiðime biat yüzlerce kez y/anýldýðým ve þehrin göbeðinde ýssýz bir aðacým göðün menkýbesini kazýmýþ gövdesine.

Sür-git hezeyan mevsimsiz bir destur adeta ve tünediðim kadar türettiðim hayallerim her ne kadar bozguna uðrasam da pekiþen asaletim ve sessizliðim.

Düþlerimi gömdüðüm o düþ çukuru yok mu üzeri örtülü olsa da içine düþenleri nasýl çýkartmam gerektiðini bilmediðim.

Geviþ getiren rüzgârýn son utkuyum mevsimin de tohuma kaçan ruhu ne de olsa kapýþtýðým kadar kapýlýyorum aþka ve uzaktan seyrediyorum her izlekte kapýþanlarý.

Surlarda saklý metanet.

Serlerle sýrlarým.

Kodaman düþlerim.

Bir yetim beyit olsam kime ne?

Haznemde yangýn ve doðuþtan yürekliyim ben ihbar ettiðim ebabil kuþlarýna tüm kýrgýnlýðým ne de olsa onlar da sonunda ihanet ettiler bana ve ben masalýmý yazmazdan önce uydurduðum masallarda düþ tepsileri sunuyorum misafirlerime.

Anamdan ayrý düþtüðümden beri ve de babamý asla tanýmadýðým ne de olsa anneannem büyüttü beni ve düþ çeperinde hep yenilgiye uðradý kadýn kýt kanaat geçinsek de asla aç kalmadý ruhumuz.

Sonramý tensiye etmek istedim ne de olsa sonrama baðdaþ kuracaðýmý asla hayal etmedim.

Bol köpüklü þekersiz kahvesini içtiði son sabahýnda ve avluda toplanan tüm mahalle… artýk sahipsizliðimi meþru kýlmýþtým lakin reþit de deðildim.

Yüreðimin müridi bir tokat idi hayatýn savurduðu ve ben henüz on yedisinde bir çocuk oysaki kadýn denirdi bizim oralarda on beþine eriþir ermez kocaya varanlara.

Bir aldatýyý sahiplenip de ve düþ köstebeði ruhumla izdivaç kuracak illa ki mevsimsiz acýlar ve rüzgârdý.

Geniþ ölçekli bir yürek pervazýnda kumrular ve tek göz odasýnda þaþý olduðum bir Pazar.

Rugan ayakkabýlarým ayaðýmý sýkarken ve bana sahip çýkan sevgili akrabam. Uzaktan akrabam olduðunu bilsem de bana sahip çýkacaðý asla gelmezdi aklýma ne de olsa kaç evladý ile savaþ veriyordu bir baltaya sap olamamýþ kocasýný da en büyük evladý olarak kabul etmiþken hele ki yataða teslim olmuþ yetiþkin bir çocuk ve asla da iki lafýn belini kýramayan bir kalabalýk ve nihayetinde benim de dahil olduðum.

Sözcükleri yutuyordum iþte aþ niyetine ne de olsa mahcup ve zavallý idim özellikle yeðenlerimin gözünde.

Oysaki yanýlmýþtým ve yanýldýðýma ilk gün vakýf oldum.

Koca evin en büyük odasý bana tahsis edilmiþti iþte ve kaç kardeþ ayný odada týklým týklým yaþarken ben bir bavulluk eþyamla çoktan sahiplenmiþtim o geniþ ve ferah odayý üstelik kimse tek laf etmemiþ ve gülümseyerek bakýyorlardý evin yeni ferdine.

Günsüz özlemlerim bitmiþti ama bana kol kanat geren rahmetli anneannemin acýsý çok tazeydi.

Günlerdir aradýðýmý bir saniyede bulmuþtum aslýnda ne aradýðým tartýþýlýr en azýndan bulmaya ant içmiþtim közümde saklý sözlerimi tek tek iliþtirirken yakama.

Rahmetin ta kendisi.

Metanetin de iz düþümü.

Pervasýz olmadýðým kadar da paranoyaktým ne de olsa yalnýzlýðýmdý sirayet eden ve ben bulutlarýn üstünde dolaþmýyorum bilakis kuþ bakýþý evreni seyrediyor ve yaþýmýn on sekiz olmasýný bekliyordum sözüm ona özgürlüðümü ilan edecektim bana ait olmayan bir hayatý nasýl sürdüreceksem cebimde beþ kuruþ olmadan.

Aksayan bir þeyler vardý ya da yoktu iyi de neye takýlmýþtým ben?

Ýnancým tam.

Kendime olan güvenim… eh, idare eder!

Sefil olduðumu mu duyuracaktým yani tüm dünyaya ve düþ gücümle asýlý kaldýðým o gönül tarhýnda ben miydim fazla olan bu evrene?

Sýraya dizildi acýlar.

Önce yatalak eniþtem gözlerini kapadý dünyaya sonra evin en küçük ferdi Özge kayýplara karýþtý ve ardýnda da bir not býrakmýþtý:

‘’Beni merak etmeyin sakýn. Mutluluðun peþinden gittim.’’

Sahi fermaný sadece bu iki cümleden mi ibaretti?

Ýki gözü iki çeþme aðlýyordu halam ve elinde kalan üç kuruþla evi döndürmeye çalýþýyordu.

Kapýþan ne idi de acýlar illa ki hayatýn serpintileriydi?

Muteber yanýlgýlar kuþandýk sonra ve çat kapý geldiler.

Karþý komþumuzun yeni öðretmen çýkmýþ o sýrýk oðlu ve bir yanýnda annesi bir elinde çiçek geldiler iþte.

Emir büyük yerdendi.

Emsalsizliðin de sýnýrýnda takýlmýþtý bir kez el frenim ve hala reþit deðildim.

Sonlanmasýný beklediðim neydi de baþlamasýný da arzu etmiyordum hikâyemin?

Sözcükler takýlýydý boðazýmda ne de olsa aklý kýsa saçý uzun bir kýzdým insanlarýn gözünde hele ki vasim iken halam.

Aþkla tanýþmamýþ bir yavru kuþtum ailesinden çoktan ayrý düþmüþ ve asla da kavuþma ihtimali olmayan en azýndan bu hayatta ve bir hayatýmýn olup olmadýðý da tartýþýlýrdý hani.

Sahi, nasýl içerlerdi kahvelerini görücüler?

Görmeyi istedikleri neden bendim de bir baþkasý deðildi hele ki sahipsizliðim de dillere düþmüþken.

Umudun basireti b/aðlanmýþtý bir kez ve nihayetinde de benim baþýmdý baðlanacak olan…

Ve o gece kararýmý verdim.

Ait olmadýðým bir evi neden yuva bellemiþtim ki ve illa ki yuvaya kavuþmam adýna sevmediðim, tanýmadýðým bir adamla mý evlenecektim ve yazgýmý yazdým.

Teþrif eden hayat sevinci idi ilkelerime sahip çýkmak adýna ufkumu da aydýnlýk kýlacak bir de aklýmdan çýkan o seviye tespit sýnavý sahi ne ara açýklanacaktý yoksa açýklanmýþ mýydý da ben adres deðiþikliðimden dolayý sonucunu hala elime alamamýþtým?

Annemin kaderini yaþamak istemiyordum asla. Tanýmadýðý bir adamla evlenip de aniden kýskançlýk krizine kapýlýp da kurþunlarý anneme yaðdýrdýðý üstelik ben henüz annemin karnýnda iken.

Yatýlý okuyacaðým bir okul üstelik öðretmen çýkacaðým ve nihayetinde ülkemin genç ve ümit eden bir neferi olarak yollara düþeceðim…

Eski adresime gelen sýnav sonuç belgemi artýk almýþtým elime ve önümdeki iki yoldan birini seçmek zorundaydým aslýnda tek isteðim iken özgürce yaþamýmý idame ettirip bu vatana hizmet edecek bir gönüllü eðitimci artýk devlet beni nereye tayin ederse kanýmýn son damlasýna kadar sahip çýkacaðým ilkelerim.

Rabbim yetiþmiþti imdadýma. Hiç tanýmadýðým bir adama eþ olmak yerine eþi benzeri olmayan duygularla ben artýk yüreðimle firardaydým ve halamýn elini öpüp de bana helallik verirken ve biliyordum ki artýk hesabýma yatacak her kuruþtan o da nasiplenecekti üstelik bendim yine kendime söz veren en azýndan bana sahip çýktýklarý o kýsa sürede bile sevildiðimi hissetmiþtim ya…

Bavulum geldiði gibi eþikteydi bu sefer dýþarý çýkarmak adýna kapýda beklediðim ve ne ilginç ki içimdeki his beni o yabancý adama yakýn hissettiriyordu en azýndan ben de bir eðitimci olarak kuracaðým hayatýmda belki de ben de bir öðretmene gönül verecektim ama öncelikle eðitimim ve öðrencilerim…

***

Halamýn dualarý hala yüreðimde saklýdýr ve onu da aile mezarlýðýmýza anneannemin yanýna gömdük.

Kader iþte ben geldiðim gibi giderken o bir daha dönmemek üzere gitmiþti ve çil yavrusu gibi daðýlan ailesi. Tüm evlatlarý baþka diyarlara sürülmüþtü adeta kaderin emriyle elbette karþý çýkamayacaklarý tek mecra iken.

Ben ise yüreðimi sürgün etmiþtim belki de aþký hep tek kiþilik yaþayacaðým ta ki halamý ziyarete gittiðim gün kabristanda ona rastlayana kadar.

Komþuluk vazifelerini yapýyorlardý lakin laf olsun diye deðil içlerinden geldiði gibi ve göz ucuyla beni süzdüðünü çok geç fark ettim ne de olsa topraðý otlardan ve çöplerden temizlerken aklýma bile gelmezdi etrafýma bakmak.

‘’Nazan Haným?’’

Sahi bu, bir soru muydu yoksa ben hala ölülerin beni fýsýldadýðýný mý sanýyordum ne de olsa yatakhanede hep duyuyordum kâh anneannemin sesini kâh halamýn hýçkýrýklarýný ve bunu fark eden yine en yakýn arkadaþým olmuþtu ranzanýn üstünde yatan:

‘’Nazan kiminle konuþuyorsun uykunda?’’

‘’Hatýrlamýyorum.’’

‘’Ama uyanýkken de konuþuyorsun birileri ile ve bunun geçmesini bekledim ben kimseye de tek laf etmedim. Bil ki; bu davranýþýn asla normal deðil.’’

Bu konuþmanýn üzerinden henüz çok az zaman geçmiþti bu anlamda etrafýma bakmadým bile biri adýmla seslendiðinde ta ki omzumu dürtene kadar…

‘’Ýyi misiniz siz?’’

Sahi, iyi miydim? Hem bu kadar aðýr ve donanýmlý bir eðitim programý bir de kimsesizliðim sahi kimsesiz miydim ben?’’

Aklýma gelen ilk cümleyi de yüksek sesle söylemi bulundum:

‘’Sahi kimsesiz miyim ben?’’

‘’Asla Nazan Haným ve bilin ki teklifim hala geçerli.’’

Sonunda aklýmý kaçýrmýþtým iþte. Gaipten gelen bir sesti bana bunlarý söyleyen üstelik omzumdaki elini hissettiðim yoksa ölmüþtüm de cennette miydim beni kimsesiz býrakmayan Rabbimle baþ baþa…

Baþýmý çevirdim ve üstüme çivilenmiþ gözlerin haþmetiyle irkildim.

Ne yani yýllar evvel benimle evlenmek isteyen bu yabancý hala nasýl oluyor da yaný baþýmdaydý üstelik fikrini de deðiþtirmemiþken?

Ya, ben deðiþtirmiþ miydim fikrimi?

Elimi tutmasýna izin verdim yoksa çoktan düþmüþtüm yere.

Sadece elimi tutmasýna izin verdim iþte ve o da tuttu elimi.