“Anneleri bir gün deðil, her gün anmak dileklerimle….”

 “Bana okuduðum kitaplarýn en güzelinin hangisi olduðunu sorarsanýz, söyleyeyim: Annemdir.”

“Anne; aile, yuva, birlik olma, paylaþma, mutluluk devþirme” anlamlarýna gelmektedir. Annenin var olduðu evde zenginlik ve þatafat özlemi çekilmez. Çünkü anne; zenginlik, huzur, dayanýþma, hayata tutunma, yaþama sevinci ve mutluluðun ta kendisidir.

Annenin var olmasýnýn huzuru, tadý, konforu ve ayrýcalýðý her an hissedilmektedir. Senede bir gün deðil, her gün, hatýrlayýp bu kýymetin hakkýný vermeliyiz. Çünkü annesiz mekânlar ve yürekler haraptýr, kuraktýr, hüzünlüdür, adeta bir enkazdýr.

Annelere karþý hissettiðimiz ilgi, sevgi, ihtimam, saygý ve deðer verme gibi güzel duygularýmýzý, Mayýs ayýnda “sadece bir gün” hatýrlamak, mutluluðumuzu ertelemek, huzurumuzu yeterince tadamamak anlamýna gelmez mi?

Sevgi, yüreklerde çaðlayan, sevilenleri kuþatan yüce bir nehirdir. O ferman dinlemez. Hissedilen yoðun duygularý istesek de erteleyemeyiz. Öyleyse sevdiklerimizi koþulsuz, beklentisiz ve kesintisiz hiç ertelemeden, her an baðrýmýza basmayý bilmeliyiz.

Anne, var olmamýzýn þifresidir. Benliðimiz, irademiz, hayata tutunmamýz, O’nun sayesindedir. Yüzümüzdeki tebessüm O, gönlümüzde yeþerttiðimiz en nadide çiçek O’dur.

Dünya kurulduðundan bu yana her sorunun, her engelin çözücüsü, dikenli tarlalarýn goncasý, susuz çöllerin vahasý, becerikli ellerin mahareti, baþarýlý erkeklerin mimarý ve tamamlayýcýsý olmuþtur.

Annenin ruhu, has ipeklerden daha þeffaf, en nadide tüllerden daha incedir. Toplumda en çok ihtimam gösterilmesi, deðer verilmesi, baþ üstünde tutulmasý gereken kadýndýr. O’na sarf edilen sözlerin, zarafetsiz, kaba ve uluorta söyleniþ biçimi O’nu derinden yaralar.

Muhataplarýnýn O’na hitap ederken “kýrmamak ve üzmemek adýna” çok ihtimam etmesi, dikkatli ve titiz davranmasý gerekir. Söylenen en kibar sözcüklerin bile tekrar tekrar akýl ve gönül süzgecinden geçirilmesi gerekir.

 Çünkü kýymetlidir, çünkü hassas ve narindir. Çünkü kristaldir. O yüzden kadýna en deðerli,  en nazik en müstesna söylemlerin, yine en uygun jestlerle, saygý ve sevgi çerçevesi içinde  ifade edilmesi elzemdir.

Aklýmýza gelebilen en nadide hitaplarý  saysak da, anne sözcüðünün içerdiði ve taþýdýðý önemi yine de anlatmamýz yeterli deðildir. Çünkü bir anne, bunlardan çok daha fazla güzelliklere, bulunmaz eþsiz hazinelere maliktir. Annelik, eriþilmesi, anlaþýlmasý ve anlatýlmasý çok zor, fakat en zevkli, nadide bir sanattýr.

Kadýn her olumlu þeyin en iyisine, en güzeline, en seçilmiþine layýktýr. Böyle düþünmek, bir kadýn için kesinlikle ayrýcalýk deðil, ihmal edilmemesi gereken bir vazife, vicdanlar için borçtur.

Bazen anne demek, “kýymeti bilinmeyen ortamlarda”; hüzün, çile, keder, meþakkat, heder olma, kendini feda etmenin adýdýr. Ýtilip kakýlmanýn, hakaretin, aþaðýlanmanýn, deðersizleþtirilmenin, küçük düþürülmenin, özgürlüðünün ipotek altýna alýnmasýnýn, þiddetin, bazen de canýný vermenin adýdýr.

Bir aðacýn kesilmesine, kýyýya vuran ölü balýklara, koparýlan çiçeklere aðlayan, haklý ve cesurca haykýran bizler, kadýnlarýmýza neden gereken ihtimamý gösteremiyoruz? Ýþte insanlýk duygularýmýzýn sýnavý, burada yatmaktadýr.

Kadýnlarýmýz, dolayýsýyla annelerimiz hak ettikleri ilgi ve ihtimamý doya doya yaþadýðý, gözlerinin içi gülerek mutluluða doyduðu gün, topluma gerçek huzur o zaman gelecektir. Bu da O’nu yeterince anlamaktan, anlayabilmekten geçmektedir sanýrým. Çünkü O var oluþumuzun þifresi, eþsiz bir kýymet ve bir hazinedir.

Kadýn, erkekler için bir aksesuar deðildir. Eðlenilecek eþya, iþ gördürülecek makine veya çocuk üreticisi hiç deðildir. O’nu böyle görmek, bir maharet, erkeklik semeresi, güç gösterisi asla olamaz. Böyle bir hak veya ayrýcalýk, hiç kimseye verilemez.

O, toplumun ve erkeðin; tamamlayýcýsý, ekmeði, suyu, evi, caný, cananý, en sevgilisi, gözünün nuru, kalbinin sevinç kaynaðý, yaþama sevinci, dostu, sýrdaþý, biricik arkadaþý, ömrü, evinin direði, baþýnýn tacý, tesellisi, en kýymetlisidir. Kýzý, kardeþi, eþi, anasý ve var oluþ sebebidir.

O’nsuz bir hayat yavan ve anlamsýzdýr. Çünkü hayat O’nunla anlamlýdýr, O’nunla tatlýdýr, Onunla güzeldir. Yer küresinin deðer kazanmasý, kýymetli olmasý da kadýnýn sayesindedir.

Metafizik boyutumuzun içinde de O vardýr. Ruhumuzun huzur bulmasý, sevinçlerimiz, mutluluðumuz, deðer yargýlarýmýz, moral deðerlerimiz vb. hep kadýnýn bize sunduðu manevi kýymetlerdir.

Çocuklarýna daha güzel bir dünya kurma adýna hayatýný feda etmenin adýdýr anne. Temizliðe gitmek, gündelikli en zor koþullarda çalýþmak, sokaklardan çöp toplamak da annenin yaþam biçimidir bazen. Çünkü O yemez yedirir, giymez giydirir.

Anne alýn teriyle, onurluca, dürüst ve helalden kazanýyorsa, çalýþtýðý iþin utanýlacak hiçbir yönü yoktur, olamaz da. Hatta bu özveriden gurur duyulmalýdýr.

Her makam ve meslek sahibi, annesi sayesinde bir yerlere gelmiþtir. Anne, milleti oluþturan her ferdin mihenk taþýdýr. Yeri geldiðinde iþçidir, askerdir, polistir, hemþiredir, doktordur, mühendistir, öðretmendir.

Bu makamlarda bulunanlarýn da annesidir. Yani anne “ itibar, makam, þöhret, vakar, onur, haysiyet ve þeref demektir. Bu yüzdendir kýymeti, bu yüzdendir ayaðýnýn altýnýn öpülmeye layýk görülmesi.

Bir ülkenin felakete gitmesinin, ya da yükselmesinin sebebi yine annedir. Çünkü anne geleceði inþa edecek olan biricik çocuklarýmýzýn yetiþtiricisi, hayata hazýrlayýcýsý ve mimarýdýr.

Mukaddes dinimizin emirleri, köklü saygýn ve deðerli bir millet olarak; geleneklerimiz, göreneklerimiz, onurlu bir insan olarak taþýdýðýmýz; merhamet, deðer verme, sevgi, hürmet vb. gibi hasletlerimiz, görgü kurallarýmýz; “anneye gerekli saygýyý, deðer vermeyi, sevmeyi, kýrýp incitmemeyi emretmektedir.”

Cennet O’nun sayesinde çok yakýnýmýzda, ayaklarýnýn altýndadýr. Bu ayaklarý laikiyle öpebilenlere ne mutlu.

Dualarýnda, umudumuz, baþarýlarýmýz, saðlýðýmýz, mutluluðumuz, huzurumuz, kurtuluþumuz vardýr. Bunlarý idrak eden kalplere, gönlüne yerleþtirmiþ yüreklere ne kadar gýpta edilse azdýr…

Vakarlý, özverili, merhamet timsali, sevgi çaðlayaný, ömrümüzde açan eþsiz çiçeklerimiz. Nefesimiz, suyumuz, yüreklerimizin huzuru, hanelerimizin mutluluk kaynaðý, ecemiz, gündüzümüz ve gecemiz.

Kadýnlarýmýz, pýrlantalarýmýz… Kýzýmýz, eþimiz, anamýz, bacýmýz… O’nlar bizim baþ tacýmýz… Her gününüz mutlu, huzurlu, saðlýklý ve esen geçsin… Ruhunuz ve kalbiniz hiç incinmesin dileklerimle…

Sevgiyle kalýn…

                                                                              Seyfettin KARAMIZRAK