Ölümün uzantýsý belki de þafaðýn ön görüsü elbet sallantýda ruhlar ve mizaçlar ve þakýyan yaðmura beyitler armaðan ediyor Tanrý ve þakaðýnda eli özlemin, yâd ediyor dünü ve öncesinde saklý tuttuðu misafiri.

Elim gitmiyor kimi zaman ama sevgiyle örtündüðüm ve sevgimle örttüðüm evrene hala atýfta bulunabiliyorum ve özenle sevdiðim kadar bir öz veri filan da beklemiyorum ne de olsa hayatýn bir ön görüsü her insan ve þafaðý atan hezeyanlarda büyüttüðüm düþlerim her nasýlsa düþmezken yakamdan.

Latif bir esinti ve beyhude serzeniþler.

Darmaduman hayatýn lal hali ve sessizliðe delalet cinnet geçiren þehrin de meali aslýnda yazýlmaya hazýr hikâyeler.

Bir þehrin kâbusu olabilirim ya da kâbuslarýmýn seyrinde bir þehir dilerim Tanrýdan ve minnet etmediðim þiirlerle de dikerim söküklerini þehir sakinlerinin: hani görünmeyen oysaki günler evvel adým dahi atamazken þehrin ara sokaklarýnda dahi þimdi karanlýða ve sessizliðe mazhar oldu tüm þehrin sokaklarý hatta þahikanýn ölü mazisinde dirilen bir yemin gibi ve yem oldu ruhlar bir ömür öfkeyle ve þehvetle kuduran mevkiinde somurtan mizacý ile bir çiçekten diðerine konan arýlar bile çekildiler kovanlarýna.

Sözcükler yalýyor þehrin yanaklarýný.

Þiirler konuyor yedi tepenin her birine.

Bihaber olduðumuz ölümle yüzleþirken ben hala þehre duyduðum aþký ve özlemi yok sayamýyorum ve dokunmadan, görmeden, duymadan sevmenin verdiði mahcubiyeti yok sayýp doya doya sevmenin zevkini sürüyorum.

Körebe oynadýðým zamanlara filan da atýfta bulunamam hani ne de olsa þehir bana yabancýydý bu güne kadar aslýnda tüm yabancýlardý uzaðýnda durmam gereken ve gitgide birbirine yabancýlaþan insanlar bir kývançla seviyorlar ki yalnýzlýklarýný…

Kimliðini kaybeden bir vatandaþým ben üstelik kaç kere kimliðine kazan kaldýran ve kabul görmezken varlýðým, þimdilerde kimlik numaramla fink atýyorum aklýmýn karanlýk sokaklarýnda ve aklýma kim soktuysa sevmenin de mucidi iken yüreðim, gördüðüm kâbuslarý sonsuzluða uðurlayýp güzel düþler görmek adýna uzanýyorum yataða.

Ehli keyif bir insan olmaksa son sürat kendime yaklaþtýðým ve þehrin ýþýklarýnda yýldýzlarýn öncelik yaptýðý bir yakamoz festivali oysaki deniz çok uzaðýmda oysaki ben denizin ta kendisi iken içimdeki çýrpýnýþlarý yok saymanýn verdiði hüzünle içimdeki yoksunluðu açýða çýkarýyorum ve þehre beyitler armaðan ediyorum.

Heybetli gölgeler var uðruna savaþ verdiðim.

Bir de yalnýzlýðým var saçlarýna çaputlar baðladýðým.

Merkezindeyim hayatýn ve dibindeyim kuyunun: aman Allah’ým bu ne yaman çeliþki ve iþte þairden çaldýðým güncemin de tutanaðý ve baþlýðý aslýnda kýrmýzý baþlýðýmla ormanda kaybolduðumu da kimseler görmedi Tanrý’dan baþka.

Þerit deðiþtirmek de çok olasý ve muktedir olduðum sadece hiçliðime konan kelebeklerin kanatlarýný koparma isteðim ve çarpýlmam an meselesi ne de olsa kozamdaki ýslaklýðý henüz sunmadým kendime ve yaþýmla ýslandýðým ve acýmla doyduðumu da kimselere öncesinde itiraf edemediðim.

Neye denk düþtüðümü sorgularken insanlar.

Ve ben kendi ormanýmda adýmlarýmý sayarken üstelik bir adým-sayarým da yok sadece içimden sayýyorum- ve ayýlýp bayýlýyorum çünkü kaybolduðumun bilincinde verdiðim kayýplarý da unutmak adýna yeniden huzura kavuþabilmenin yollarýný arýyorum ve iþte nihayetinde vardým Hansel ile Gratel’in kulübesine oysaki þekerli gýdalar tüketmemem gerektiðini söyledi büyükannem ve ben hala kýrmýzý baþlýðýmý çýkaramadýðým için baþýna buyruk bir masal kahramaný olmaktan da çok uzaðým.

Ýstikrarla aðladýðým su götürmez bir gerçek lakin her yeri su bastý bu anlamda yüreðimin gondolu ile salýnýyorum aslýnda yüzmeyi bilmediðim için su üstünde kalmaya çalýþýyorum ve gemisini terk etmeyen kaptan kadar da azimli deðilim çünkü Venedik’e asla varamadým ve sulara gömülmüþ bir þehrin filan da özlemini duymuyorum ve baþladýðým yerdeyim ve ruhumun özgürlüðüne saniyeler kala hala bedenimle savaþ vermekteyim oysaki ruh öyle mi…

Sevdiðim kadar özgürüm ben.

Latife yaptým çünkü sevginin ön sözü aslýnda özgürlük deðil de özgün bir ruh hali ile kabul görmek adýna konmak çiçekten çiçeðe ve yeniden seriliyorum içimin kuytularýna ve hesabýný tutmadýðým ne varsa uzun uzun listeler geliyor posta kutuma.

Hangi bankadan hangi dekont geldiyse ve kýrmýzý þapkam fazlasýyla canýmý acýtýyor çünkü ben þehirli bir kýzým aslýnda al yanaklý bir köylü kýzý olmaya da içi giden ve an itibari ile hala ormandayým demek oluyor ki köye de uzak yolum: gel gör ki tüm uzaktaki köyler madem benim köyüm üstelik ülkemin her karesinde yaþýyor olabilmenin de hayalini kuruyorken lakin an itibari ile hayal kurmam yasaklandý ve kurunun yanýnda yanmaktan dolayý filan da hicap duymuyorum.

Kelebek kanatlarýna özlem duyuyorum az evvel canýna kýydýðým kelebeðin ve ördüðüm saçlarýma týrmanýn þu uður böceði ile göz temasýndayým sanýrým kanatlarýný koparýp takmalýyým sýrtýma ve uçup gitmeliyim uzak diyarlara gerçi uzakla yakýn arasýndaki farkýn da izafi olduðunu kestirebilsem de an itibari ile uzaklaþmak istiyorum.

Çözümsüz problemlerin hesabýný tutmaktan da zor yaþayýp da mutlu olabilmek ve þehrin açtýðý her artý parantezde diðer þehirlerin de kardeþ þehir olduðunu bilmek güç veriyor bana ve diyaframýmda tutulmayý bekleyen nefesler var ve sadýk olduðum kadar içimdeki mizansene hala yaþayabilmenin bir farkýndalýk olduðunu da çözememiþken insanlar ve ölümün restleþtiði her izlekte vebalý imgeler de tezahürat yapýyor…

Gün geliyor azýmsýyorum içimdeki özlemi.

Gün geliyor þ/akýyorum yol boyu.

Gece geliyor ve ölüyorum ne de olsa elimde deðil ve dokunamadýðým kadar da dokunmak istiyorum en çok da insanlarýn yaralarýna lakin soyut bir veri tabaný ve kimin ne olduðu deðil ne olmak istediði önem arz eden.

Kýyametin öncüsü bir izdiham ve hezeyan ve sözcükler suyunu çekiyor ve kuruyan sözcükleri sulamanýn ve yaþatmanýn da tek yolu rahmetten geçerken yolumuz lakin azýmsadýðýmýz kadar çevremizdekileri en çok da yalnýzlýðýn ruhunda açan bir çiçekten haber almak adýna Tanrýnýn sunumunda hoþ görü ile nasiplenmek ve sahiplenmek de tüm kâinatý.

Su dokundaki bilinmezlik.

Ve bir su küresi halini almýþken mizaçlar.

Kýrlangýcýn kanatlarýnda dolunay ve güneþin sönük teninde kayan üç beþ yýldýz…

Bir kâbusa denk düþmek aslýnda ölümün reþit kýldýðý acýlar ve gondolumda süzülürken bir aðaçtan diðer aðaca en çok hamak kurmak istiyorum bir aðaçtan diðerine uzanan belki de hayatýmda bir kez bile uzanmadýðým bir hamak hayali ile hamal yüreðimde fink atan sözcükler beni uzun bir uykuya daldýrýyor ve dalmadýðý kadar gözlerim nasýl da dalýyor derinlere en çok da beni ananlar belki de hiç karþýlaþmadýðým insanlardan bana yansýyan o enerji.

Yalpalayan bir beden üstelik eni boyu bilinmeyen ve iþte sýnýf atladýðýmýz bir gezegen hele ki üç günlük dünyayý bir eziyete çevirip da hayata çemkirdiðimiz en çok da istikrarla sevmediklerimiz.

Tüneyen bir kuþun lakayt sevinci ne de olsa kursaðýndaki tek lokma onu ayrý bir yere koyuyor insanlardan ve istilasýnda bunca acýnýn sehven yenik düþtüðümüzü de kabul etmiyoruz.

Kýrmýzý baþlýðýn hezimeti ile diken üstündeyim ve pelerinimi ütüleyen büyükanneme nasýl da kýzgýným öyle ya: o pelerinle düþtüm ben bu kötü yola ve hala köþe bucak kaçtýðým kurttan da sonsuza kadar kurtulamayacaðýmý biliyorum.

Oysaki bir peri kýzý olmayý nasýl da isterdim ve elimdeki sihirli deðnekleri tüm özlemleri gideren ve dünyayý da yaþanýlýr bir yer yapmak adýna herkesin yüreðini sevgi ile dolduran gel gör ki…

Þehrin sekizinci tepesiyim altý üstü ve asla da varamayacaðým o üçüncü yakada misafirlerimi aðýrlýyorum elbette muhtelif yüreklerden akýn akýn gelen insan ve sevgi seli ile maruzat filan da beyan etmiyorum ne de olsa Allah’ýn sevgili kuluyum ve yýllardýr özlemini çektiðim o yolculuðu tek seferde yaptým bile bu gün ve þehri boydan boya dolaþtým üstelik dikkat çekmeden ve babaanneme verdiðim sözü de saklý tutuyorum:

Ben hala senin en sevdiðin o masum torununum.

Daha dün gibi kulaklarýmda bana verdiði öðütler ve ben gerçekten seni çok sevdim. Þimdi rahatça uyuyabiliriz üstelik kavuþmamýz da çok yakýnken.

Az evvel vardým kulübeye ve kurda da hiç rastlamadým.

Ölmek o kadar da korkunç deðilmiþ hani en çok da içinizde büyüyen korkularýn sizi hayata esir yapmasýndan da daha kötü bir þey olamazken.