Her sözcüðün bir anlamý var mýydý sahi ya da her anlam farklý sözcük ve duygularý mý çaðrýþtýrýyordu?

Üstelemedim bile ne de olsa yanlýþlar ve ön yargýlar üste çýkmayý iyi bilirdi.

Bir özgürlük idi belki de varýlan son nokta ve uðursuz bir ünlem iþareti her düþünce ve duygu þerit deðiþtirip de farklýlýklara tosladýðýnda hele…

Bir sihirbaz olma ihtimali ile dokundum boþ kutuya ve kapaðýnýn açýlmasýný bekledim elbet çil çil altýnlarýn da saçýlmasýný.

Nice kehanet gerçek olmuþtu hele ki hurafeler kimi zaman gerçekleri ölü ve düþleri yaþar kýlarken…

Bir düþtüm ben de en alasýndan bir düþ.

Düþmekse yenik hele ki içimdeki izdihamda kaybolduðum ve bir gemici feneri ile lacivert denizi aydýnlatma ihtimalim.

Bir kuþ olmam da an meselesi idi ne de olsa ne zaman üþüsem kanatlarýnýn altýna sýðýnýyordum evrenin belki de kat çýkýyordum göðe hem de en afilisinden bir dilek tutup da içimden.

Ýmleci yoktu hayallerin.

Ýmkan dâhilinde olmasa da gerçekleþmesi.

Ama gerçeklerin illa ki bir gerekçesi vardý en çok da acýya çanak tutanlar sancýlý bir frekanstý ne de olsa ne zamanki çanak antene tünesem…

Ve iþte evrim geçiyordum ben de tüm soyumun sonlanma ihtimali ile biliyordum da sonumun geldiðini ya da geleceðini en çok arkamda kalan yavrularýmý düþünüyordum ve biliyordum da erkeðimin öldüðünü.

Mahcup bir denizaltý olsaydým keþke denizin altýnda yol alan ve kimselerin görmediði hem yavrularýmý da saklý tutardým bu denizaltýnýn içinde ama asla gerçek olmayacak bir hayaldi bu ve de tüm hayallerim bu güne kadar kurduðum.

Kurmalý bir bebek gibi karnýmdan konuþuyordum adeta ve midem sýrtýma yapýþmýþtý elbet sizin mide addettiðiniz benimse kursaðým üstelik heybetli görüntümden eser kalmamýþtý ve yuvamý yolumu kaybetmiþtim üstelik Ýstanbul’un en kutsal kuþlarýndan olma ihtimalim artýk yoktu çünkü deniz kurumuþtu ve çekilmiþti suyu denizin ne yazýk ki Ýstanbul bunun yasýný bile tutamýyordu ne de olsa akýtacak tek damla gözyaþý kalmamýþtý.

Ýnsanlýk da son zamanlarýný yaþýyordu: kuruyan ve çatlayan topraklar ve insan neslinin hýzlýca yok olduðu bu anlamda kendimden baþka bir canlý görme ihtimalim yok denecek kadar azdý ne de olsa tüm canlýlar hele ki insanlýk nasýl da azmýþtý ve Ýstanbul’un da çökmüþtü iyice omuzlarý ve köprüler dahi elini ayaðýný çekmiþti sevdalý þehirden.

Yaþanan sondu büyük ihtimalle ve kala kala kaç günüm hatta kaç saatim kalmýþtý ki?

Bir susam tanesine dahi hasrettim ve bir damla suya da.

Yavrularým büyük ihtimalle ölmüþtü hele ki eþim o devasa sapanla avlanýp da nasýl geçmiþti kim bilir boðazýndan o aç insanlarýn?

Kaçmam gerektiðini biliyordum üstelik yavrularýmý geride býrakýp ne de olsa içgüdüsel bir davranýþtý benimki elbet tüm canlýlarýn da ilk korkusu iken hayatta kalmak adýna yapmadýklarý mý kalmýþtý?

Önce aç gözlülükle her yeri talan etmiþlerdi sonra birbirlerine saldýrmýþ sonra coðrafyalar talan edilmiþ nihayetinde soðuk savaþýn sýcak bir açlýða dönüþtüðü elbet tükenen insanlýk ve soyu tükenen nice hayvan nice kuþ aslýnda canlý baþlýðý altýnda hayatta kalan çok fazla bir þey de yoktu hani.

Günlerdir olduðum yerden kýmýldayamýyordum iþte ve deðil uçacak halim ötmeye dahi mecalim yoktu ve günden güne düþüncelerim de bulanýklaþýyordu.

Sözcükleri katletmiþ yazarlar.

Hurafeleri gerçek kýlan kâhinler ve büyücüler.

Üstelik teknolojinin geldiði son nokta derken makinelerin insanlarý ele geçirdiði ve insanlarýn kýtlýktan çýkarmýþçasýna ne var ne yok el uzattýðý nihayetinde gölgelerin izdihamý ile hayaletlerin dünyayý bastýðý ve Tanrý baþlýðýnda bir gücü yok sayýp en sonunda Ýlahi Adaletin güncellediði yenidünya düzeni.

Haksýzlýklar ve zulüm ve vahþet ve taciz.

Kirli eller temiz bedenleri kirletip ruhlarýn firar ettiði sonra güneþin geri çekildiði elbet yaðmur bulutlarýnýn yok olduðu en çok da kalabalýk þehirlerin ve metropollerin çöktüðü taþýyamazken bunca insaný ve öfkeyi…

Bilim adamlarý netice itibari ile hiçbir þeye vakýf deðildi iþte üstüne üstük sayýsýz virüsün esir aldýðý canlýlar ve evrim geçiren böcekler ve doðanýn katledildiði gerçeðine herkesin sonunda vakýf olduðu ama geri dönüþü olmayan hazin bir yolculuðun ertesinde gerçekleri kabullenmek asla geri getirmeyecekti eski düzeni.

Bir simit parçasýna gelene kadar bir ekmek kýrýntýsýna dahi razýydým ve hala kulaklarýmdan gitmiyordu yavrularýmýn çýðlýðý elbet kanayan ve kýrýlan kanadýmýn verdiði acýyý da artýk duymaz olmuþtum ne de olsa tüm kaným çekilmiþ ve gücüm tükenmiþti elbet geneli itibariyle tüm vücudum uyuþuktu.

Uyursam yeniden uyanmayacaðýmý biliyordum bu anlamda açlýðýmý bastýracak bir þeylerin arayýþýndaydým elbet tünediðim bu çanak anteni ne denli güvenilirdi ki?

Ay mýydý doðan?

Dolunay mýydý artýk haletiruhiyesi karnýmý doyurmayan?

Bir saçak altý mý bulmalýydým yoksa ya da bir su birikintisi?

Sadece hayal görüyordum belki de ve hala kulaklarýmdaki o uðultu terk etmiyordu beni.

Bir ses duymayý özlemiþtim ve bu ses, ölen ve caný yanan birinin sesi olsa bile.

Bir de sönmeyen umut.

Sönen ýþýðýmý sahi nasýl açacaktým yeniden bir de gözlerimi ve denizi özlemiþtim ve ölen tüm arkadaþlarýmý en azýndan benim gibi biri olsun olmasýn bir canlýnýn varlýðýný özlüyordum.

Çýt diye bir ses duydum ansýzýn sanýrým ses, tünediðim çanak anteninden geliyordu derken baðrýþ çaðrýþ ve heyecanlý bir koþturmaca adeta sanýrým gitme vaktim gelmiþti ve aklým da baþýmdan gitmiþken halüsinasyonlar görme ihtimalim de sýnýrda iken ve çöken baðýþýklýk sistemim elbet kanayan kanadýmdaki acýyý hesaba dahi katmazken…

Bir el uzandý ansýzýn büyük ihtimalle cehennemin kapýsý açýlmýþtý hele ki yavrularýmý da ölüme terk etmiþken elbet gideceðim tek yerdi cehennem her ne kadar bir kuþ olsam da bir insana benzeme ihtimalim olmasa da sonuçta ben yuvamý ve aç yavrularýmý terk etmiþtim fýrtýna öncesi gideceðim bir yer olmayacaðýný bile bile uçmuþtum saatlerce hatta günlerce.

O el üstüme üstüme geliyordu ve kapadým gözlerimi usulca en azýndan ölüm meleði iþ baþýnda iken ben de karþý gelmezken canýmýn daha az acýma ihtimali ile teslim oldum o seslere ve o görünmeyen ele…

Aradan ne kadar zaman geçtiðini asla da öðrenemeyecektim ki her þey için çok geçti artýk.

Hiçbir þey hissetmiyordum demek ki acýlarýmý sonlandýrmýþtý Tanrý ve kutsanan bir kuþ olma ihtimalim ile aralýksýz zikrediyordum Ýlahi Gücü hani olur da yeniden bir þans daha verir diye gerçi çoðu þey için artýk imkânsýzdý ama…

Huzurluydum en azýndan.

Bir ölü için fazlaca huzurlu.

Canýmýn yanmasý geçmiþti ve kanadým artýk acýmýyordu derken içimdeki sýcaklýðýn yansýmasý ile çekilen kanýmýn yerine geldiðini hissettim ve bir o kadar açlýðým da susuzluðum da geçmiþti.

Yoksa cehennem yerine yanlýþlýkla cennete mi tayin olmuþtum?

Ve açtým gözlerimi.

Sahi neredeydim ben? Elbet kimsesiz kuþlar mezarlýðýnda bir çöp konteynýrýn içinde ya da kenarýnda…

Kanatlarým soðuk deðildi ve çýrpmaktan korksam da hafifçe kýmýldadým olduðum yerde ve de kolaylýkla hareket edebildiðimi hissetmek beni cesaretlendirmiþti iþte.

‘’Doðru yaptýðýmýza emin misin?’’

‘’Tabii ki de. Sonuçta özgür bir canlý o kuþ. Dilediðince uçmalý ve kolaylýkla yiyebilmeli herkes gibi her kuþ gibi.’’

‘’Ben de canlýyým ama istediðim her þeyi yemiyorum belki de gereðinden fazla besledik hayvaný. Bak nasýl da semirdi. Sence özgür býrakmanýn zamaný gelmedi mi?’’

‘’Her gün aralýksýz belgesel seyredersen böyle olur, akýllým. Doðanýn bir ritmi var üstelik bu kuþ türünün son örneði.’’

‘’Ne yani? Senle ben gibi mi?’’

‘’Ne malum bizden baþka birilerinin de olmadýðý? Hadi, þu kalan yemi de verelim hayvana sonra da sýrtlar düþeriz yola.’’

‘’Sence kaç gün yeter heybemizdekiler?’’

‘’Elbet bir çýkýþ yolu bulacaðýz ve illa ki yiyecek bir þeyler de bulacaðýz. Fazla merak iyi deðildir hem.’’

‘’Kanadý hala tam iyileþmedi. Sence uçamayacak mý artýk?’’

‘’Ya, biz ne kadar dayanacaðýz sence? Kafesin kapýsýný kapamayý unutma, e mi?’’

‘’Uçamayacak bir kuþ için fazla endiþe etmiyor musun?’’

‘’Bunu asla bilemezsin, akýllým.’’

‘’Ya, sen, her þeyi bildiðini mi sanýyorsun? Bak kaç gündür yoldayýz hala tek bir canlýya bile rastlamadýk.’’

‘’Ama o bizi buldu. Demek oluyor ki hala bir þans var.’’

‘’Ödevlerimi yapmadýðým için mi cezalandýrdý Tanrý bizi yoksa? Bir de Aysel’i yanaðýndan öpmüþtüm teneffüste üstelik bana kýzacaðýný bile bile…’’

‘’Son piþmanlýk fayda etmez. Hem belli mi olur, belki Aysel’e de rastlarýz.’’

‘’O zaman acele edelim, aðabey. Belli mi olur bir de diðer yanaðýndan öperim.’’

‘’Hala akýllanmadýn deðil mi?’’

‘’Her þey için çok geç deðil mi? Tamam, saçýný çekeceðim Aysel’i ilk gördüðümde sonra da kafesteki kuþumu ona vereceðim.’’

‘’Düþ önüme seni gamsýz. Yolumuzdan kimse bizi alýkoyamaz.’’

‘’Elbet alýkoyamaz çünkü kimse kalmadý geride. Duyuyor musun aðabey?’’

‘’Kes sesini de kulak kabartayým gelen sese.’’

‘’Ses deðil, aðabey, sesler. Sanýrým martýnýn yuvasýna ve yavrularýna yaklaþýyoruz. Yaþasýn, Tanrý bizi seviyor.’’