Online Üye
Online Ziyaretçi
Sende
Bir tek ışık kaldı sende
Gecemi örten pus gibi derinde
Ne git dedim, ne de kal
Suskunluğumun sözü gibisin
Bir hatıra titriyor yüreğimde hala
Koşuyorum zamana dörtnala
Göz kapaklarında tutunduğum dala
Düşte kalan bir ahenk gibisin
Geceler susarken adını fısıldar
Bir gülüşün düşer yıldızlara kadar
Sensizliğe alışmıyor bu diyar
Senden kalan bir yankı gibisin
Kırık saatlerde durmuş bir zaman
Kalbimle savaştım her hatıradan
Yüzünü çizen gölgeler her an
İçimde açmayan bahar gibisin
Gidecek gibi değil bu sevda hala
Yakıyor içimi her "belki" dua
Sol yanımda taşıdığım sevda
Sabrın içindeki sabah gibisin
Mehmet Aluç
Bu şiir yahut bu türkü belki birimizin hikâyesi değil tam
olarak.
Ama hepimizin yüreğinden geçmiş bir susuşun, bir bekleyişin, bir yankısıdır…
Dinlediğiniz her dizede kendi yitirdiklerinizi, sevdiklerinizi, beklediklerinizi anımsadıysanız…
Bilin ki bu sahnede yalnızca ben konuşmadım.
Sizin kalbiniz de eşlik etti bu ezgiye bir bakışla, bir iç geçirişle, belki bir gözyaşıyla.
Kalbinize değdiği her yer için şükürle...
Ve aşkın hâlâ var olduğuna inanan yüreklere selam ile.