Örtülü ödenek misali hezeyan birikintisi.

Defolu söylemler de tanýk hani ve nakþeden bir deyiþ sanýrsýn ki herkes müptelasý kaderin…

Dokunaklý tutuþlarýnda ve tuþlarýnda adeta söylenmemiþ ifa bulmamýþ hidayetin.

Zamanla depreþen belki zamanýn körüklediði yine de hep söylenen: zaman ilaçtýr, mirim.

Acýlar.

Dokunaklý bir tezahür.

Tutuþan içimdeki kuru dallar aslýnda üstüne tünediðim ve zamanla unuttuðum hatta unutulduðumun da beyaný.

Nasiplenip dünden.

Þerh düþüp an’a.

Yarýný ise milat bilip aslýnda miadý dolmuþ her þeyin ve tüm zamanýn…

Kirli düþler.

Düþüþler.

Düþüþe geçen benlik.

Belki de soykýrým.

Aþkýn hulasasý ve tetikleyen duygularý.

Az sonra sabah olacaðýný bilmek belki de.

Kora dönen gece; geceyi tütsüleyen kötülük ve karanlýk.

Þehlasý ömrün; zifiri yalnýzlýðýn; sözcüklerin rehaveti belki revani tadýnda her yazýlasý.

Övünüp de.

Unutup da.

Unutulmaya dair.

Þaibeli ya da sýdký sýyrýlýp yalanlardan susmayý yeðleyen.

Yað misali kayýp da eksenden aslýnda yað misali birbirine iltifatlar yaðdýran ve tebessümler sunan yine korunaklý dünyalarýn aþkla ve yoklukla imtihaný.

Bir kadýn.

Bir kýz çocuðu ya da ufak bir oðlan çocuðu.

Korumasýz.

Sebepli sebepsiz.

Düþüp de gözden sakilce.

Düþürüp de elimizden yanlýþlýkla kýrdýklarýmýz…

Ve kýrgýnlýklarýmýz.

Zamanýn dip boyasý mý yoksa gece?

Gecenin neferi mi yoksa þafak?

Aþkýn tohumu mu hasret?

Öykündüklerimize toz konduramazken ölümüne sevdiklerimize dokunmaya hatta bakmaya kýyamazken.

Ve o kapalý pencere ve o kapalý perdeler.

Dünyalar yalýn; dünyalar tutsak; dünyalar kayýp; aslýnda rüya babýnda her dünya ve küçülen benlik aslýnda sabaha saniyeler kala ölmeyi dilemekle de eþ deðer.

Yoðun bakým ünitesinde terk edilmiþ bir bebek.

Bir hýçkýrýk kondurup geçmiþe oysaki dünü olmayan bir fani ve eriþkinlerin ödün vermedikleri kimliklerinden üreyen bir zat.

Zaman mý nankör yoksa insan mý isyana paye veren?

Bir gülücük ýsmarlarken melekler ve korurken bu sübyaný ve ellemeye dahi çekinirken o bebek hemþiresi belki de asla sahibi olamayacaðý bir ceninle hasbýhal tadýnda iken içindeki sunumu o dünyalar tatlýsý bebek sezip de minik elleriyle hemþirenin parmaðýný sýkarken ansýzýn ve de usulca.

Acýlar ve acýlar ve… korunaklý dünyalarýmýzdan bir þekilde kovulduðumuz.

Meleklerin istilasýnda cennete sadece bebekler ve çocuklar iken konuk ve insanlar… birbirinden alacaklý ve birbirine öfkeli ve somurtkan mizaçlarý ile karaya çaldýklarý masum dünyalarda bilmeden aslýnda günü geldiðinde cehennemin yolunu tutacaklarýný.

Tutkulu ise aþklar… aþk meleðine bir hezeyan ya da bir isyan iken dokunan belki de imkansýz sevdalarýn bedellerini masum bebekler öderken.

***

‘’Çok mu geç kaldým, doktor?’’

‘’Yaþamak için hayýr lakin bebek sahibi olmak için evet, geç kaldýn.’’

‘’Ölmeyi seçsem peki yine anne þansým olmayacak mý?’’

‘’Tanrý’ya mý karþý geliyorsun ve bunu bile bile iddia edeceðine ben bile inanmazken. Sen ki…’’

‘’Ben ki bir meleðim ve ben ki annelerin sahip çýkmadýklarýna bebeklerine annelik yapan sahte bir kadýn.’’

‘’Kadýnlýk… kadýn olmak mý insan mý?’’

‘’Seçim yapacaðým zaman deðil artýk yine de seçimimi ölümden yana yapardým.’’

‘’Ýsyan etme hakkýn yok kýzým. Sen bir saðlýk neferisin ve sayýsýz çocuðun da manevi annesi ve koruyucu meleði.’’

‘’Tedavim tamamlandý madem…’’

‘’Sorunun devamýný biliyorum ve söylüyorum da cevabýný. Evet, Tanrý anne olma hakkýný elinden aldý ama insan olma hakkýn hala sende saklý.’’

‘’Cevabýmý aldým, sayýn doktorum. Ýzninizle ben yoðum bakým ünitesine geçiyorum. Annesi doðumda ölen bir bebeðin bakýmýný üstlenmeliyim ve de diðerlerinin.’’

Sözcükler.

Yalýn.

Ýnsanlar.

Kayýp.

Mizaç.

Teferruatlý ama insanlýðýn da sunumu deðil mi o deðiþken mizaç?

Ýnsanlar… bazen kayýtsýz bazense yorgun aslýnda müptelasý hayatýn ve hayatý su gibi kana kana içmekten gayrisini düþünmezken…

***

‘’Nöbetin bitti mi Sevgi Hemþire?’’

‘’Daha deðil.’’

‘’Ýyi de çizelgede öyle yazmýyor. Sen çoktan gitmiþ olmalýydýn.’’

‘’Nasýl giderim Canan Hemþire, nasýl giderim? Kendimden giderim ancak bu güzel dünyadan nasýl giderim?’’

‘’Duymadým. Ne dedin?’’

‘’Yarýn nöbette görüþürüz. Kolay gelsin.’’

SON.