Yandı Sinemde Sözlerim
Bu aşk bir sırdır, gönülde taşınır,
Bende ne söz kaldı, her hatıra ağlatır
Pervane dönerken aşığın gölgesi yanar,
Kelam susmaz artık, içimde vurur kanatır
Cemalin hayali düş gibi geçer,
Gönül seni görse, kelam ne seçer?
Âşık olan derki yâr bana yeter,
Ama yâr yok iken sükût her gün ağlatır
Bir serzeniş oldu her mısra’m artık,
Yaradan’a el açtım sözümde hıçkırık.
Aşka kanayanın sinesi de olur yanık,
Yanar kelamla gönül, amansız kalır sızlatır
Kul
Mehmet’im işte bitti sözün giderken
Yârin adı
kaldı dilden dökülen,
Bir yârin kelamı için yollarını gözlerken
Yandı sinemde sözlerim cümlelerim yürek dağlatır
Mehmet Aluç-Kul
Mehmet