Torunlarýmý gezdirmek benim için bir zevkti. Onlarýn düþe kalka yürümelerine, koþmalarýna, oynamalarýna þahit olmak çok güzeldi. Onlarýn fiziken ve aklen büyüdüklerini yakýndan görebilmek, her geçen gün kabiliyetlerinin geliþtiðini fark edebilmek sevinç kaynaðýmdý. Hayattan zevk almalarý, neþeyle keyifle oynayýp gülmeleri, bir þeyler yeyip içmeleri bana huzur ve mutluluk veriyordu. Hâlâ onlar benim canlarým, ciðerlerim; onlara bakan yönüyle deðiþen bir þey yok elhamdülillah!
 

Deðiþen benim… Onlarý mutlu ve huzurlu görünce bazen Gazze’deki akranlarý gözümün önüne geliyor. Gazze’dekiler býrakýn zevkle, keyifle oynamayý, koþmayý, bir þeyler yeyip içmeyi… yaþam mücadelesi veriyorlar. 

Bazen düþünüyorum: Bir iki yaþýndaki mini mini yavrularýn kime zararý olmuþ ki kurþunlanabiliyorlar? Tatlý tatlý yavrular kimi tehdit etmiþ ki kaldýklarý çadýr bilinçli bir þekilde bombalanýyor? Her þeyiyle anne, baba veya baþka yetiþkinlere muhtaç bu yavrulara kýyanlar, onlarýn hayatýný zehir zemberek edenler kesinlikle hayvanlardan da aþaðý mahluklardýr. Ve biz milyarlarca insan, bu mahluklarýn yaptýklarý zulme seyirci kalýyoruz…

 
Evet, bazen torunlarýmý gezdirirken insanlýðýmdan utanýyorum…
 

Meðer Gazze’de yaþananlardan insanlýk adýna Belçika Kralý Philippe de utanýyormuþ. 21 Temmuz’da yaptýðý açýklamada “Ýnsanlýk için bir utanç!” demiþ. 24 Temmuz’da ise Fransa Cumhurbaþkaný Macron, Filistin’i devlet olarak tanýyacaklarýný açýkladý.
Antiparantez; Türkiye, Güney Afrika, Ýspanya, Ýrlanda, Kolombiya gibi bazý devletler soykýrýmý engellemek için çok çaba sarf etmektedir.
 

Gerek Belçika Kralý’nýn gerekse Fransa Cumhurbaþkaný’nýn çýkýþlarý beni nedense pek ümitlendirmedi. Yýllar önce ayný filmi Balkanlar’da izlemek zorunda kalmýþtýk çünkü… Sýrp ve Ruslar, Boþnaklara akýl ve hayale gelmeyecek bütün vahþilikleri uygularken sýrayla bir ülke açýklama yapýp “Zulme son verilmeli!” diye haykýrýrdý. Toplantýlar, pazarlýklar sonunda hiçbir netice elde edilemezdi çünkü birileri mutlaka “haklý” bir gerekçe bulup karþý çýkardý. Daha sonra karþý çýkan devlet “Zulme son verilmeli!” diye haykýrýr, yine ayný tiyatro sergilenirdi… O zamanlar farkýna varamýyorduk. Belki de kamuoyundaki rahatsýzlýk, devlet baþkanlarýný timsah gözyaþlarý dökmeye zorluyordu. Daha geçenlerde AB dýþiþleri bakanlarý Ýsrail’e ekonomik yaptýrým için toplandýlar ama karar yine Ýsrail’in lehine çýktý… Hâlen tiyatro, hâlen piyes, hâlen oyun oynanýyor vesselam!
 

Kralýn ve Cumhurbaþkanýnýn çýkýþ nedeni bu olabilir; Gazze’deki zulme sade vatandaþlardan niceleri sabredemiyor ve protestolar, imza kampanyalarý, yardým organizasyonlarý düzenleniyor. Bu kampanyalarý Müslümanlarýn baþlatmasýný herkes anlayabilir; ama maalesef bu kampanyalarý gayrimüslimler baþlatýp katýlýyorlar…
 

Birkaç gün önce insanlýðýmdan farklý bir þekilde utandým: Belçika Kralý’nýn Gazze’deki soykýrýmý “insanlýk için utanç verici” olarak açýkladýðý gün, alýþveriþ için marketteydim. Önümde, dindar olduklarý görünen Faslý bir aile vardý; kutu kutu Coca-Cola almýþlardý…
Gazze’deki bebeklerin bile kurþunlanýp, bombalanýp aç býrakýlarak öldürülmesi için Ýsrail’e para yardýmýnda bulunan Siyonist markalarýn ürünlerine hâlâ para veren Müslümanlar… Siyonistlerin ürünlerini almazsanýz ölmezsiniz. Ama siz o lüzumsuz ve pahalý ürünleri aldýðýnýz sürece Gazzeli bebeklere zulüm durmayacaktýr!
 
Netice-i kelam: Zamaný gelince çok acý bir þekilde farkýna varacaksýnýz; Siyonistlerin en büyük gücü, Müslümanlarýn duyarsýzlýðýdýr…