Bir balçýk açýða çýkan belki de ayaðý alçýya alýnmýþ bir duvar saksýyým ve topraðýmda yeþerip yaþarýyorum.

Gölgelerse miskin ve de münzevi bense coþkuma yenik düþüp saksýmdan taþýyorum ve köklerime sadýk çýkmanýn da bir adým sonrasý köklerimle etrafa sarýlýyorum artýk ne varsa yaný baþýmda vantuz gibi çekiyorum içime.

Hazan topraðýnda kök vermiþ.

Hüzün bataðýnda mutlu olmayý rüyasýnda görmüþ.

Hizaya gelmesini beklediðim herkesin de hiçliðime vakýf olduðu ve içimdeki tohumlarla tüm evrene kök salmayý diliyorum Yaratýcýdan.

Bir bakraç ise öncem.

Bir dua ise sonramda mevcut.

Ve anda saklý kalmanýn özü iken topraðýmdaki çaðrý elbet sadece benim duyduðum elbet benim topraðýna ve köküne sadýk.

Ev halký ise dýþarýda ve ben köklerimle sahip olmak istiyorum evin her milimine.

Beni hakir gören evin küçük oðlu.

Bazen topraðýma çayýmý döken evin ergen kýzý.

Bazense kahvenin kýrk yýllýk hatýrýna karþý gelip kahvenin dibini yine saksýma boþaltan evin hizmetlisi.

Hüzün cetvelinde kayýtlý insanlar öyle ya: hepsi hüzünlü üstelik mutlu olduklarýna dair bir akit imzalayýp da hayatý sahiplenmenin bir imkan mý bir rivayet olduðu mu sorusunda birbirine muhalif düþen.

Ýsli bir Ýstanbul sabahý ve þehrin mizacýnda saklý bir hüzün rüzgarý adeta peþimden esen içimi üþüten ve yel almýþ yýllarý yola dönüþtüren hükümetin çaðrýsý.

Müzmin renkler istila etmiþ evi bense kuduran topraðýmla nerede ise evin yarýsýný iþgal ettim elbet istifa ettiðim saksý bitkisi rütbemden sýyrýlýp da þimdi azgýn bir doða canavarýna dönüþtüm gördüðüm onca haksýzlýktan maðdur olmanýn yaný sýra evrene sahip çýkmam gerektiðini de biliyorum artýk ve bana sahip çýkmayan koca ev ahalisi beni sulamayý dahi býrakmýþken ve iþte gaipten gelen o coþku ve rahmetin çarçur edilmediði nihayetinde kâinatýn bana verdiði emirle köklerimle teslim aldým iþte bu sefil apartman dairesini.

Elbet diðer katlara da sýra gelecek hele ki bir anlasýn evin halký geldiklerinde içeri girmelerine izin vermediðimi de görsünler ve toplasýnlar akýllarýný baþlarýna.

Baþ veren bir damla az evvel gökten gelen o inilti.

Sanýrým birileri yaðmur duasýna çýkmýþ nihayetinde evren de kararsýz kalmýþ rahmeti yaðdýrmak adýna.

Yaðan.

Yaðdýran.

Yaðmalanan.

Yaslý evren.

Yaþlý dünya.

Aþ erdiðimse sonsuzluk duygusu ve iþte her yer nasýl da mis gibi toprak koktu hala da almam gereken çok yol var kendi adýma ne de olsa duvar saksýsý olarak geçen tüm hayatýmda ne çok þeye engel oldu þu insanoðlu.

Önce balkona konmuþtum fakat masadaki yerim yadýrganmýþ olmalý ki devasa bir sepet yerleþtirdi evin hanýmý ve içinde yapma çiçekler bir de üstüne her gün koku sýkmaz mý?

Elbet odaya alýndým camýn kenarýnda iyi kötü güneþlenirken de…

Derken ayaðý takýldý evin beyinin saksýma: demez mi?

‘’Ah, hangi saksý kafalý bu pejmürde saksýyý getirdi de koydu ayaðýmýn dibine?’’

Verilen cevap gecikmedi elbet bir tekme de evin üç numaralý çocuðu atmýþken kýrýk saksýma.

Elbet her yer toprak içinde kaldý ve hayli topraðýmý o sefil elektrik süpürgesi çekti içine.

Bense içimi çektim ve bir içimlik su þiþesinden bile mahrum býraktýlar bir koltuðun en arkasýna itildiðim o günden beri nasýl da verip veriþtirdim insanoðluna.

Öncemi hayal meyal hatýrlýyorum sanýrým devasa bir arazide gözümü açtým hayata ve babam ay çiçeði annemse hýyar iken sonra da çekirdeklerin birbirine karýþtýðý büyük ihtimalle melez bir bitki olarak devam ettirecektim yaþantýmý elbet o doða bilimci genlerimle oynamasaydý bu günkü halimi almazdým ama yine de Yaratan bana bir yaþama hakký tanýdý madem.

Dünyayý ele geçirecek güçteyim güçteyiz de bitki familyasý olarak gelin görün ki vahþi ve de zalim insanoðlu üstünden hem hayatlarýmýz tehlikede hem de dünyanýn geleceði ve iþte kulaðýma çalýnan o fýsýltý:

‘’Artýk zamaný geldi.’’

Üremeliyim.

Üretmeliyim.

Evrene oksijen salmalýyým ve tüm kirli havayý daðýtýp gelecek nesillere daha aydýnlýk ve ferah bir hayata mazhar olmalýyým.

Elbet içine girdiðim o saksýda senelerce kalmam bir þeyi deðiþtirmemiþken þimdi evrenin verdiði emirle görevimi ifa etmeye doðru yol alýyorum.

Evin camlarý içeri temiz hava girmesine engel oluyor ve az sonra baþlayacak saðanaktan da nasiplenmeliyim.

Mademki ol, dedi Rabbim.

Bir süs bitkisi dahi olmaya razý iken topraðýmý çalan ve topraðýmý kurutan tüm zalimlerden nefret ediyorum ve geride kalan ailem kim bilir hangi iklimde mahsur kaldý?

Ben þanslý sayýlýrým onlara göre en azýndan çalýþan bir zihnim var elbet genlerimdeki çaðrýþým ile bir yandan da dünyaya hizmet ediyorum ve daha da yolun çok baþýndayým.

Þu camlardan kurtulmalý hatta diðer apartman katlarýna da yürümeliyim ve tüm binaya kök salmalýyým yetmedi taþacaðým da kalan araziye ve þehrin ortasýndan botanik bir bahçe inþa edeceðim belki çocuk parkýna düþer yolum da renk renk çiçeklerle donatýrým çocuk parkýný ve çocuklar da anlar nihayetinde topraktan gelip insanlarýn yine toprak olacaðýný.

Sanýrým birileri geldi ve az sonra girecekler evlerine ve görecekler de aþaðý gördükleri o kýrýk saksýnýn neler yaptýðýný yoksa yanýlýyor muyum?

Ah, toprak çekti iþte beni yine kendine.

Aslýnda caným toprak çekti.

Aman Allah’ým bu da neyin nesi?

‘’Sevgililer gününü unutmazsýn umarým aþkým.’’

‘’Mümkün mü aþkým mümkün mü?’’

‘’Bu sefer kocaman bir yapay çiçekle gel kapýma da bir ömür solmasýn mutluluk çelengimiz.’’

‘’Haklýsýn, sevgilim. Kuruyup da atacaðýn bir çiçek yerine ne de iyi olur plastik bir çiçekle sana hediyemi sunmam.’’

‘’Oldum olasý hiç haz etmedim çiçeklerden bitkilerden hatta böceklerden. A, olacak iþ mi? Ýþin yoksa her gün suyunu deðiþtir çiçeðin iþin yoksa topraðý karýþtýr. Bir sürü zýrvalýk iþte.’’

‘’Bu gün hava ne kadar da boðucu, deðil mi sevgilim?’’

‘’Sorma. Þimdi deniz kenarýnda olmak vardý ama uzmanlar da nasýl uyarýyor bir yandan. Düþünse depremde sular nasýl da karayý ele geçirecek. Ah, doðanýn dengesi nasýl da bozuldu.’’

‘’Her yer adeta inþaata dönüþtü. Yeþillik mi kaldý þehirde? Ben gideyim de plastik çiçek sipariþini vereyim elbet o sevdiðin kokudan da alacaðým biricik sevgilime. Gerçi ozon tabakasý deliniyor diye bir sürü zýrvalýk da ortalýkta döneniyor ama.’’

‘’Duyuyor musun?’’

‘’Neyi sevgilim?’’

‘’Aman Allah’ým deprem oluyor. Bak, hissetin mi? Ya deniz de yükselip biz de suyun altýnda kalýrsak?’’

‘’Kaçmalýyýz acilen gidip sýðýnmalýyýz güvenilir bir yere. Aman Allah’ým!’’

Saksý bitkisi olarak devam edemezdim hayatýma týpký sizler gibi.

Artýk o kadar geç ki doðayý eski dengesine kavuþturmak…

Oh, þükürler olsun yaðmur yaðmaya baþladý lakin çok da þiddetli yapýyor ve bu gidiþle…

Devamý var mý sizce?

Yoksa siz de mi benim gibi düþünüyorsunuz?

Yaratanýn bile gücüne gitmiþken bu bencil ve düþüncesiz yaþamlarla dolanmýþ evrende ayakta kalmak artýk nerede ise imkânsýz…

Ah, o kadar da uyardýk insanlýðý o kadar ipucu verdik…

Sanýrým, altýmdaki toprak kayýyor demek oluyor ki aslýma dönmenin de vaktidir ne de olsa topraktan geldik topraða gideceðiz…