Unutmanın Sessiz Gücü
Eskiden sanırdım ki…
Her şeyi öğrenirsem, her şeyi hatırlarsam;
dağınık olan içim toparlanır, yaralarım iyileşir.
Zannettim ki gerçeklerle yüzleşmek, bana huzuru getirir.
Yanılmışım.
Meğer ne varsa içimde, unuttukça dayanabiliyormuşum.
Meğer bazı şeyleri bilmemek, hayatta kalmanın sessiz bir yoluymuş
Bana mutluluğu getireceğini sandığım hakikat,
meğer içimdeki son ışığı da söndürecekmiş.
Şimdi geriye sadece yorgunluk kaldı.
Ne geçmişe dönebiliyorum, ne geleceğe yürüyebiliyorum.
Meğerse her şeyi bilmek değil, bazen bilmiyormuş gibi yaşamak gerekiyormuş.
Ben, en çok bunu geç öğrendim.
(
Unutmanın Sessiz Gücü başlıklı yazı
yaren-damla-karayaka tarafından
12.08.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
