Zaman, bazen aðýr aðýr akar; bazen de bir nefes gibi geçip giderken geriye yalnýzca izler býrakýr. Ýnsan, bütün renkleri ve sesleri ardýnda býrakýp yalnýzca bir varlýða tutunduðunda, hayat anlam kazanýr. Gözlerimiz gördüðü her þeyden etkilenir ama ruh yalnýzca bazý dokunuþlarý hatýrlar. Ýþte o dokunuþlar, kalbin en derin köþelerinde birikir ve varlýðýyla zamaný büyütür. Her sabah doðan güneþ bile, onun ýþýðýný taþýyacak bir sebep arar ama en haklý neden, her zaman var olanýn kudretidir. Ýþte bu yüzden düþündüðümde, tüm evrenin bile sana hizmet ettiðini hissediyorum:
Petunya, senin varlýðýn göðün mavi olma sebebinden daha haklýdýr ve bu yüzden gökyüzü, her gün seni hatýrlatacak bir maviliðe bürünür.​