Gerçek edip, sanat bilir, vecizdir hep sözleri,

Hikmetlidir her kelamý, nemlendirir gözleri,

Tutuþturur fesih dille, kalpte sönmüþ közleri.

Derya deðil bir dereyim, boz bulanýk akarým,

Ne tevriye ne tenasüh, hiciv bilmez sakarým.

Hece vezin redif nedir? Muammadan ýraðým,

Serbest aruz iþim deðil, henüz toyum çýraðým,

Duygusuzum içim çorak, çöl benzeri kuraðým.

Haddim deðil arzu iþte, süslü mahlas takarým,

Dramatik ne pastoral, erkân bilmez sakarým.

Didaktik yok kafiye boþ, ithaf epik neyime,

Lirik hüzün akrostiþle, yabancýyým deyim’ e,

Sözüm þudur; þair yazar, üstadýma beyime.

Ben haddimi biliyorum, ne ünlü ne vakarým,

Kendisini þair sanan, usul bilmez sakarým.

Satirik zor nazire sýr, mensur güç öðrenilmez,

Daha yolun baþýndayým, þakirt bile denilmez,

Yavan kaba kem sözlerim, bal ile de yenilmez.

Fesih belið veciz nerde, ne sanattan çakarým,

Acemiler ustasýyým, dörtdörtlük bir sakarým.

Teþbih intak, istihare, Hüsn-i Ta’lil kýt bende,

Tezat tekrir cinas nida, istifham zor duy sen de,

Baþarým yok tedriç tariz, mübalaða ne fende.

Tecahül-i Arif telmih, mecaza kem bakarým,

Seci mürsel kinayeyle, teþhis bilmez sakarým.

Mehmet Akif az dinlese, kem sözlerle haþlardý,

Yahya Kemal sabredemez, hicvetmeye baþlardý,

Necip Fazýl dövmez amma, nüktelerle taþlardý.

Çünkü manzum diye lafý, horlar iter kakarým,

Leff üneþr’den anlamayan, beceriksiz sakarým.

Betimlemem imgem kýttýr, duysun âlem sesimi,

Arkadaþlar eþim dostum, sanatýn her kesimi,

Tüketmeye lüzum var mý? Artýk son nefesimi.

Haksýz paye edinmekte, yok ki yararým karým,

Ne þairim ne de yazar, sanat bilmez sakarým. 

Seyfettin Karamýzrak