Ýtaat etmem gerektiðini biliyordum aslýnda bilinmezliðin kollarýnda düþkün bir mizaçtý yüklendiðim.

Taburesi kýrýk bir çay bahçesiydi gidip gitmemek arasýnda kararsýz kaldýðým oysaki ben, beþ yýldýzlý otellerin lobisinde oturmaya alýþkýndým ve tanýnmazlýðýn gölgesinde kala kalmýþtým.

Kaç sýfýr yenik baþladýysam hayata öyle ya, kolay olmamýþtý buralara gelmem ve haddinden fazla ýsrarcý bir kabullenmiþlikle beti benzi atmýþ iklimlerin saðdýcý bir aðaç gölgesiydim.

Þehir benimdi týpký benim þehre ait olmam kadar doðal ve hüznümle depreþen yokuþlarýnda gidip geliyordum kimine göre sürünüyor yine de renk vermiyordum yaþadýðým zorluklarýn kat ve katýný yaþatmak adýna da içimden geçen hisleri yine kendime saklýyordum.

Kursaðýmda kalan nice lokma ve kör düðüm olmuþluðun da kaçýþý yoktu.

Yetim bir trafik lambasýydým ben ne de olsa nice gel-git yüklenmiþ ve kimi zaman da nerede duracaðýmý bilmediðim ama illa ki ýþýk sarýda takýlý kalýyor ben de hayatý beklemeye alýyordum elbette hayatýn fazlaca umurunda olmadýðým aþikârdý ama kendime duyduðum güvenle bir þekilde alt ediyordum karþýlaþtýðým güçlükleri.

Buraya kadar her þey tastamam, deðil mi?

Üstelik yanaklarýmýn pembeleþtiðini de fark etmediniz.

Ya, size seslendiðimi nereden çýkardýnýz?

Sözcükler saçýmýn buklelerine konan çapkýn kelebek gibi iþkilleniyordu iþte ama renk deðiþtirmemeye de imkân yoktu ve bu yüzden saçýmýn rengiyle de sýk sýk oynuyordum: denemediðim renk kalmamýþtý nihayetinde renkleri birbiri ile karýþtýrýp haletiruhiyeme uygun sayýsýz renk denedim elbet saatlerce de uðraþtým eski doðal rengime dönmek adýna ama çok geç kalmýþtým.

Süzgeçten geçen duygularýn hükmü vardý ya da yok aslýnda varla yok arasý mutluluðun dikenlerine takýlýp da kaçmýþtý içimdeki huzurun naylon çorabý: eh, ket vurulasý bir sihirdi benimki ve ayaðýmda olmayan ayakkabýnýn deðildi suç sadece bal kabaðýna dönüþmeden hayat ben idareten giyip çýkarýyordum: kâh üstüme uymayan kostümleri kâh ayaðýma dar gelen iskarpinleri.

Birazdan tavþan olup masaldaki tüm aðaçlarý ve de havuçlarý kemirecektim iþte…

Ýsyanýn haddi hesabý yoktu madem ve Tanrý, bana uzaklardan göz kýrparken.

Ýzahý da yoktu masalsý dünyamýn kýrýk penceresine tünemiþ anaç kuþ tüm azmiyle kuluçkaya yatýp da eþinin onu terk ettiðinde her þey için çok geç olduðunu illa ki anlayacaktý ve ben, sadece hayal kýrýklýðýna uðramakla kalmayýp bir de kurulu düzenimi sonlandýracaktým.

Ket vuran ne ise…

Mutluydum kimine göre ama dedim ya; bu, çok göreceli bir mutluluktu. Þakýyan iç sesime müdahil olan devasa dýþ ses ve yalnýzlýðýn aymazlýðýnda, ben duygularýmýn tanrýsýydým ama beni ele geçiren düþüncelerimdi ve doðal olarak kaldýðým ikilemden asla firar edemiyordum.

Sözcükler kanamaya baþlamýþtým ve ben artýk plan-program dâhilinde yaþamayý reddediyordum ve nihayetinde olanlar oldu.

Güme giden bir hayat.

Gümbürtülü bir yolculuðun da verdiði molayý sonsuzluða ayarladýðý ve iþte tüm dýþ mihraklar vazifelerini bir çýrpýda ifa etmiþti.

Baþýmdan dökülen kaynar sular ve ne yazýk ki yürek yanýðýnýn acil müdahale edebilecek bir merhemi de yoktu ve acilen bir çýkýþ noktasý bulmam lazýmdý.

Kramp giren bacaklarým: deli gibi koþuyordum ve fermanýný sonlandýramadýðým kaderin dipçiði ile nihayetinde vurulmuþtum.

Koþu bandýnda geçen hayatýn araziye dönüþen ýssýzlýðýnda bu sefer sayýsýz engel arasýnda koþup da bir yol bulmanýn asla mümkün olmadýðý.

Sýrýtan sadece kader deðildi ve görünen de buzdaðýnýn küçücük bir parçasý olmasýnýn ötesinde asla da erimeye niyetli gözükmüyordu ve havanýn ayazý daha da iþledi içime.

Göz pýnarlarýmdaki damlalar sarkýta dönüþmüþtü ve ben ters açan bir laleydim elbet kýþýn ortasýnda yarýna çýkacaðýmýn da bir garantisi yok iken.

Kulvarýnda tekti acýlar ama ikilem yüklü bir mizansen nihayetinde þekil deðiþtiren duygular ve renklerin albenisine kapýlýp içimdeki gök kuþaðýna teslim olduðum.

Teslim olmam gerekiyordu madem…

Teselli bulmam da gerekiyordu.

Gerisi gelmeyen hayal bataðýna saplanýp kalmýþ bir gerçeðin ne gibi getirisi olabilirdi ki hele ki bir ömür gözlerim kapalý yaþayýp gitmiþken þimdi neyin mücadelesini veriyordum?

Ýþin içinde bir bit yeniði vardý madem ve bizzat ben çözmeliydim tüm problemleri gerçi problemin ta kendisi yine bendim.

Sýradan bir kasvet nihayetinde sýra dýþý bir hezimete dönüþmüþtü ve muadilim yoktu benim evrende ya da saklý tuttuðum bir sýrrým da gerçi herkes tarafýnca sýr küpü addediliyordum ama:

Ýhanet ettiðim zaten tanrýsal boyuttaki hiçliðimin mukayese dahi kabul etmediði nice kabulleniþti ve ruhumla uyumsuz vücudumdan kurtulmanýn tek yolu da:

Hayat boyu taþýdýðým yükten kurtulmanýn vaktiydi artýk ve sorularýn tek muhatabý da bendim ve sadece baþýmý onaylar mahiyette sallamakla kalmadým altýna imzamý da attým:

‘’Kabul ediyor musunuz? Gerçi baþtan beri sorulmasý gereken bu soruyu en sona sakladýk ama…’’

‘’Garanti vermiyorsunuz lakin hani olur da sað çýkamazsam ameliyattan.’’

‘’Tüm testlerden geçtiniz ve gerekli tetkikler de yapýldý bu anlamda doktor heyeti tarafýndan bir sakýnca görülmüyor ameliyatýnýzda yeter ki; kendinizle barýþýk olmayý kabullenin hem fena mý olur yeniden baþka bir hayata baþlamak üstelik sizi yýllar evvel terk etmiþ kocanýzýn gözlerinde önünde bambaþka bir kimlikle salýnmak…’’

‘’Etik bir görüþ belirtmediðinizin siz de farkýndasýnýz ne de olsa ticari açýdan bir yorumdu dile getirdiðiniz ama ben zaten her þeyin en baþýndan beri farkýndayým.’’

‘’Artýlarý olduðu kadar eksileri de var elbette ve tabii ki de yanýlma payý ama buna deðeceðini siz de biliyorsunuz hele ki…’’

‘’Hele ki bana ihanet eden kocama hala âþýkken…’’

‘’Üstelik onu kendinize yeniden âþýk edebilirsiniz ki ekibimize yüzde yüz güveniyorum.’’

‘’Ya, kendimi yeniden sevebilecek miyim?’’

‘’Yüreðinize dolgu ya da implant yapma imkânýmýz yok ne yazýk ki.’’

‘’Mutlu yaþamaktansa güzel ölmeyi tercih ettim madem ve de lütfen kararýmý deðiþtirmeden yapýn ameliyatýmý.’’

‘’Son bir kez eski yüzünüze bakmak ister misiniz peki?’’

‘’Ne fark eder ki? Ne de olsa yeni yüzüme bile bakmayacaðým.’’

‘’Bu kadar çaresiz olamazsýnýz hele ki bizler tüm imkânlarý seferber etmiþken.’’

‘’Ýmkân mý? Güldürmeyin beni. Ýmkânýnýz olsaydý çoktan ruhumu þekillendirip beni bu ameliyattan caydýrýrdýnýz. Top þimdi sizde ve kader zaten kalede beklemede üstelik ördüðü aðlardan kurtulma imkâným da yok iken. Son bir þey daha, beyler…’’

‘’Bu kadar umutsuz olmak size yakýþmýyor. Devam edin lütfen.’’

‘’Sizce devamý var mý? Ya, baþý var mýydý bu hikâyenin? Ya, ölü hikâye kahramanlarýnýn artýk yapacak bir þeyi yok iken üstelik ölümün son seçenek de olmadýðý… Hele ki seçme hakkýnýz yoksa ve de yeniden baþlamanýn mümkün olmadýðý mademki her son, yeni baþlangýçtýr… Vücudumu asla affetmeyeceðim çünkü asla bana ait olmadý pek çok kadýn gibi de kendimi reddederken üstüne üstük sayýsýz insan tarafýndan reddedilirken hele ki bu insanlarýn baþýnda sevdiðiniz insan gelirken. Nereye kadar kaçar ki bir insan kendinden? Nereye kadar? Uyutun beni lütfen sonsuza kadar.’’