Online Üye
Online Ziyaretçi
Toprağın fısıltısı, göğün sessiz sedası,
Bir "ben" var sandım bende, benliğin en âlâsı.
Koştum diyar diyar, aradım izini,
Meğer aradığım, arayanın ta kendisi.
Gönül bir viraneydi, baykuşlar öterdi,
Her köşede bir put, bir heves biterdi.
Bir gece ansızın bir ışık süzüldü,
Yıkıldı saltanatlar, putlar devrildi.
Ne kitaptaydı sır, ne de ulu sözde,
Kaynayan bir kazandı, yanıyordu özde.
Pervane olmadan ateş anlaşılmaz,
Yanmadan küle dönüp, O'na varılmaz.
Artık ne doğu benim, ne batı benimdir,
Kâbe'm insandır benim, secdegâhım gönüldür.
Damla okyanusa erdi, sustu feryadı,
Çünkü her zerrede duydu O'nun adını.
Zeynep Akkuş
Yazarın
Sonraki Yazısı