‘’Çehov’a göre edebiyat gözlem yapmalý ama asla hüküm vermemeliydi.’’(Kelime Defteri)

Zanlarýn ve kinayelerin havada uçuþtuðu bir zaman dilimi ve muteber yazarlar ne zamanki kalem oynatsalar beyaz sayfada akýp giden o izdiham ve yanlý zabýtlar.

Hayatýn alaveresi dalaveresi ve kayýp giden yýllar gibi ve yaþamlar…

Hakkýyla yaþamak adýna sürdürdüðümüz mücadele bir yandan kin güdüp yaþama sarýldýðýmýz yine aklýmýz sýra.

Çehov’dan çýkýp yola varamadýðýmýz hangi yazarýn yakasý da bizler edebiyat denilen mecrada, döþerken satýrlarý borçlanýyoruz? Önce kendimize sonra da tarihe.

Bir külfet belki de. Hamisi olmayan bir zümre sonrasýný tescil ettirmeye asla vakýf olmadan öncesini mercek altýna da almadan dumura uðrayan hayatýn da kýstasý adeta yorgun ve ölgün ömrün süzdükçe etrafýný göze alamazken yeni atýlýmlarý belki de zaruri bir açýlým yine benliðin ifasýnda da bir yanýlgý anlatmayý dileyip anlatmaktan korktuðumuz.

Kaygýlardan çýkýyoruz yola ve hiçbir yere varamamanýn anlamýna varýp aslýnda var olduðumuzu iddia ediyoruz oysaki hiçliðimize toz kondurmamamýz gerekirken sadece övünüyoruz kim bilir ayný safta yer alan kaç kiþiyiz þunun þurasýnda?

Sevgiden çýkýp da yola yine varamýyoruz bir yerlere ne de olsa sahici imler yok asýlý kalan duygularýn ifþasýnda bir zümreden deðil de en çok da kendimizden alacaklý isek.

Lav ettiðimiz sayýsýz insan ve done belki aslýmýza vakýf belki de gereksiz bir yargý neticesinde emsalsiz bir hayal kýrýklýðý.

Tarihin tozlu sayfalarýnda rast geldiðimiz ne çok detay aslýnda genelleme yapmaya bu denli alýþkýn üstelik baðýþýklýk geliþtirmiþken bizler bayýla bayýla, istisnalar kaideyi bozmaz, demenin mutluluðunu ve hakkaniyetini sürüyoruz sözüm ona.

Þifreler içimizde saklý aslýnda farkýndalýk geliþtirdik mi çoktan mealine kavuþacaðýz kimliðimizin. Belki bir numune belki bir hüküm belki de hiçliðin kazanýmý yine ayyuka çýkan duygularýn ön seziler neticesi ile galip geldiði ama kendimizi maðlup addedip köþemize çekildiðimiz.

‘’Ýnsanlar düþüncelerini özgürce hakkýndan yoksun iseler, o düþüncelerini kýzgýnlýkla dile getirirler.’’(Alýntý)

Neyin muðlak neyin özgün neyin aldatýcý olduðu gerçeði aslýnda gerçeklerin uyruðunda aldatý yüklü varlýklarýmýzla an gelip kendi yalanlarýmýza inanmayý becermiþ biz zavallý faniler.

Mevsimlere öykünmekle hayatýn rotasýný çizmek baþlý baþýna bir paralellik gösteriyor hele ki göstergemizde hep yolumuzu saptamak adýna sürekli çýkmazlara giriyorsak.

Edimlerde saklý muvaffakiyet.

Göstermelik aslýnda adýna baþarý denen ve yoksun kýlýndýðýmýz hiçbir þeyi dert etmeyip kendi kurmacalarýmýz.

Yalýn.

Ya da aslý astarý olmayan.

Þaibeli bir tanrýyýz zaman zaman yine kendimize ve çevremize hükmeden.

Bazense bir melek masumiyetinde.

Ýblisin nefsine göz koyup birbirimizin de mutluluðuna göz dikmiþken…

Hep yanýlgý bazense yenilgi bazense yenik düþtüðümüzün celbine tanýklýk yapan onca muhafýz alayý imgeyi tek seferde boca edip kendi coðrafyamýzda kendi daðýmýz iken dayandýðýmýz ve kaybettiðimiz çýnarlarýmýz aslýnda kendimiz ve zihniyet yoksunu yine muadili ne çok varlýk belki çýkmaza düþmüþ belki kendince zafere ulaþmýþ lakin mutluluðun mutlak göstergesinde tayin etmekle temin etmek arasýndaki o ince çizgiyi bir þekilde kaydýrýrken týpký normal addedilen kimliðin anormal tanýmlamasýnda pek de ayýrým arz etmemesi gibi.

Öyle ya: kim normal? Kim akýlsýz?

Yoksa en akýllý olan yine normal þartlarýna riayet etmeden kendi cumhuriyetini yaratmýþ olan mý?

Gizem yüklü varlýklarýz belki de güdülmesi en kolay belki en vasýfsýz ama en akýllý ama saflýðýn doz aþýmýnda aptal addedilen.

Kýsaca insanlýðýn manifestosu ve çatýk kaþýnda kaderin bizler usul varlýklar iken, olmasý gerekeni olmamasý muhtemel ne ise yer deðiþtiren yeter ki içimizdeki basýncý doðru ayarlayalým ve dýþ basýnca da direnç gösterip algýlarýmýzla ve yetilerimizle olmasý muhtemel en þaibeli deðil de en yalýn varlýklar olarak boy gösterelim.