Týkladým dünü ve kapýlar kapalý idi:

Artýk hangi dürtü ise beni zora sokan ve iþte istemsiz bir aþkýn tekabül ettiði manevi bir zenginlik idi ruhumda sakladýðým.

Dünsüz olamam çünkü dünümdesin.

Dümen baþýndayým ne de olsa dürzü gölgelerin ihbar ettiði, aþkýn öldüðü yaþtayým.

Aþk hep mi ölür yoksa aþk mýdýr öldüren ve iþte vecizelerin uzamýnda nasýl da sýrýtýyor özlem.

Mentollü bir günüm bu günüm.

Belki de mesafeli ciddi bir gül’ üm öncemde yýldýz anýmda saklý yaðýz bir hüzün ve iþte debdebeli aþklarýn mimarý iken ilham perim ve bak iþte, yine dümene geçtim.

Beynamazlar tanýrým her biri ucube.

Frekansým tutmaz da hani yalanlarýn asýlsýz neferiyle.

Bir buz kütlesi addedilebilirim oysaki ben güneþim:

Ne eririm ne de ererim sadece aciz bir beþerim.

Gayri safi milli hasýlasý mý ömrün yoksa gevþeyen zincirleri mi ölümün?

Ah, be sevgili uzak dur benden alabildiðine de uzak tut yeri göðü varsýn yalnýzlýðýma sýðýnýp Rabbime gideyim.

Ne ölüm ne de katýksýz hüzün:

Kaç bin yaþýnda olduðuma da bakma hani:

Varsa yoksa bir çocuðun titrinde…

Varsa yoksa acýnýn deminde…

Yoksa yoksa dik yakalý dik baþlý bir dik açý mýyým da acýma þerh düþüyorum uyku öncesi?

Sanrýlar mýdýr sancýyan yoksa sancýlar mýdýr sanrý sandýðým?

Hepi topu bir endam hepi topu bir asalet hepi topu ümidimi kesmediðim.

Kýrptý beni þair ne de olsa bir diðer yaným yýldýz.

Kopardýlar beni kökümden ne de olsa dikenli ve topraða iþlenmiþ bir çiçeðim.

Maruzatým yok hem artýk bu saatten sonra mealim de yok bakma sen þarlatanlarýn dediklerine hayli hayta bir günde demlendiðim kadar asýlsýz iddia ve iftiralara gözüm tok.

Elbet Rabbim benimle aþkýn da bam telinde bir kuþ misali tünediðim en çok da Ýlahi Adalete yürüdüðüm.

Kaydým kuytum.

Aþkým aþ evim.

Kardým ve de gardým.

Bir Allah’ýn kuluna da minnet etmediðim.

Gün kurak.

Damakta kaldý tat.

Her duygu bir þarapnel parçasý bense uydusuyum umudun.

Bir parmak bal çalan da artýk kimse.

Damýtýlmýþ gölgelerden kaçtýðým kadar da kendimi yakýn tuttuðum yarýnlarým ve kopamadýðým mazim.

Eþref saatim geldi iþte gecenin de bilmem kaçýnda.

Esefle söylendiðim sefil kalemim artýk kimin umurundaysa.

Göðün süzgeç misali delik bulutlarýndan yaðan yaðmuru nasýl da özledim ve sel basan topraklara serildiðim kadar da cihandaki insan pazarýyla nasýl da eridim.

Bir ütopya ise içimden geçen ve ben:

Zekânýn feraseti ile…

Ve ben hayalin tüm gerekçeleri sayesinde…

Ve iþte ayaklarým yere saðlam basan ve iþte gýybet dolu firarlarým kimse artýk beni arkamdan çekiþtiren.

Toroslardayým bu gece.

Firardayým tüm çekincelerimle.

Ve finaldeyim tüm baþarýlarýmla.

Kimse de demesin hani, yýkýldý bu.

Kimse de demesin yakýldý ve tutuldu nutku.

Sil baþtan yaþarken.

Sür git yazarken.

Tempolu bir yürüyüþten çýkýp da yola bulutlara kuþ gibi uçarken ve iþte dibe çöken dünün tortusu ve taziyelerimi sunduðum yüreðin dündeki korkusu:

Ne korkarým ne yan basar yan geçerim; aslýma ve özüme ve kendime sirayet edip de doðrularýma riayet ettiðim kadar varsa yoksa vakur benliðimle tek geçerim hayatý tümden gelen coþkuma temsil ettiðim asil soyuma ve tahakküm altýna aldýklarýný düþünseler de kendini bilmezlerin ukala sorgularýnda saklý yalanlarýný bulup ifþa ettiðim kadar da tüm gerçekleri ben yýkýlmaz bir kaleyim kalemim ile ve de inancýmla inþa ettiðim…