Senin Ardýnda

Bir sabahýn eþiðinde

Göðsümde büyüyen bir uðultu var

Ne rüzgâr, ne kuþ, ne de þehir.

Ýçimde biriken,

Adýný koyamadýðým bir bekleyiþ.

Yolun kýyýsýnda durmuþum,

Geçip gidenlere el etmeden.

Bir zamanlar tuttuðum eller

Þimdi gölgede,

Ama hâlâ sýcaklýklarý avuçlarýmda.

Bir adým atsam

Çözülür mü bu düðüm,

Yoksa daha mý sýký sarar

Geçmiþin ince ipliði?

Ve sen,

Bir zamanlar gözlerime düþen ýþýk,

Þimdi uzak bir pencerede

Perde aralýðýndan sýzan

Bir hatýra gibisin.

Gecenin en ince yerinden

Bir düþünce sýzýyor içime

Ne zaman unuttum beni, kendini

Bir baþkasýnýn gözlerinde seni ararken?

Bir sandal gibi

Kýyýya baðlý ama dalgaya meyilli,

Duruyorum

Ne ileri, ne geri gidebiliyorum.

Sesler geçiyor yanýmdan,

Tanýdýk bir gülüþ,

Bir çocukluk þarkýsý,

Bir annenin telaþlý adýmlarý.

Hepsi birer yanký þimdi,

Duvarlara çarpýp dönen.

Ben hâlâ o ilk çaðrýnýn senin sesinin peþindeyim,

Adýmý söyleyen bir sesin

Ardýnda sürükleniyorum.

Mehmet Aluç