“Sırtımdaki Sessizlik”
Puslu bir ormanın kalbinde gibiyim
Ay ışığıyla sarınmış bu gece.
Hançer kim bilir ne zaman saplandı sırtıma
Yıllar eriyip gitti yine
Kendi yaramı sardım kendi ellerimle
Irmak akıyor, sessiz bir ağıt gibi,
Her damlası bir hatıra, bir vedâ busesi.
Rüzgar saçlarımı okşarken fısıldardı her daim
“Güçlü olan, acısını gizleyendir aslında.”
Yaram derin, ben yaramdan derin.
Derinlerden daha sessizim,
Karanlıktada konuşuyor gözlerim
Bir bıçak saplandı sırtıma bir gece
Ben onu sevgiyle sardım, ışığa kattım her daim
Gece geçiyor her zaman ki gibi
Sabah yine gözlerimi yakarak doğuyor
Ve ben yeniden yürüyorum yalnızlığımla
Yaram artık kabuk bağlamış
Tüm irinler gözyaşlarım ile akmış
Kırılmadım - incindim
İnsandım anlamadı ya ona yanarım
Bir omuz olsa hüngür hüngür ağlarım
Issızlığıma yanarım
(N. D. )
(
Sırtımdaki Sessizlik başlıklı yazı
nurcan-dogru tarafından
28.10.2025 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
