Perçeminde uçuþuyor Ýlahi ýþýklarý elbet aþkýn muhtýrasý verilmiþ ve kökünde hüzün saklý gecenin ve endamlý ay ýþýðý.

Aþkýn öksüz sesinde çýnlayan.

Yorgunluðun bam telinde patlayan.

Düþler.

Düþ öbekleri.

Mevsimin ferinde saklý yýldýz ve binlerce düþ sakini en çok da azlýðýn vuku bulduðu belki de þehrin izdihamý saklý þairin yüreðinde.

Gölgeler oynak: ay huzursuz.

Yere batan sarnýcý gibi aþkýn hünkârý.

Devasa bir çetele tutuyor melekler aklýn kaçkýn melekelerine tuz basýyor evren ve evrelere b/ölünüyor zaman.

Göðe konuþlu bir bay kuþ ve bayan kuþ.

Hicvi aþkýn ve esneyen aþk meleði.

Hýrpani bir doluþ var çeþme suyundan akan yýldýz yýldýz.

Çemkiren iblis.

Birileri küfürler savuruyor kimse deyyusu sokaðýn belki de hacmi olmayan bir kavgada sayýklýyor adýný efkârlý sarhoþ.

Hala suskun mizacý þehrin. Hala nöbette gece bekçileri oysaki görünmezdi önceleri hiç biri.

Maviden bir rüzgâr.

Saçaðý olmayan bir pencere.

Yerin göðün girdisi çýktýsý saklý elbet Tanrýnýn yýllýk bütçesinde.

Mýzrabý da yok ki þarkýlarýn ve sus pus evren.

Salkým söðüt gezinen rüzgâr ve pervasýz mevsim etekleri salkým saçak içerilere gizlenmiþ güneþin.

Varlýðý keten helvasý dolunayýn ve metruk binalar ve berduþ imgeler…

Ýçkinin dozajý ve kýrýk þiþeler.

Kuþ uçmaz kervan geçmez gönüllerde dona kalmýþ bir kuþ.

Kuþlarýn efkârý insanlýðýn yokluðu aslýnda varla yok arasý kimi duygu.

Sözcükler hak getire.

Mutluluk kayýp.

Asfalt kaldýrýmlarda adým sayýyor gecenin emir erleri.

Yoksunluða diz çöken elem, aþkýn pervanesi olmuþ bir sayaç elbet mutluluk iken muradý her bir canlýnýn.

El pençe divan duruyor gölgeler ve sessizce yürüyor adamýn biri. Adam dediðin de adam olsa hani: adý adam üstü yýrtýk cepleri delik.

Sözcükleri var yok. Kendi gibi.

Baþý eðik yüreði dik sözüm ona.

Elyaf sevinçler saklý yüreðinin bataðýnda.

Maruz kaldýðý ne ise kimin umurunda?

Bata çýka yürüyor. Cebinde bir þiþe. Ne olduðu belirsiz.

Kuyruðunun peþinde sanki yýldýzlar oysaki çil yavrusu gibi daðýlmýþ tüm gök cisimleri.

Karanlýðýn cüssesi ve de: bir pehlivan gibi kürüyor geceyi.

Karanlýðýn sinsi varlýðý en çok da aydýnlýða düþman.

Temkinli adam gerçi sallanýyor bir ileri bir geri ama…

Kurulmuþ saat gibi içindeki ses:

‘’Allah’ým, ne olur geç kalmýþ olmayayým.’’

Neye geç kaldýysa ya da kime?

Kimlik derdi var ya da yok: kime ne ki?

Ýþin aslý öyle deðil iþte ne de olsa herkes birbirinin derdinde.

Kukumav kuþu gibi sekiyor açýyor pergelleri ve saplanýyor bir kaldýrým taþýna sonra atýyor diðer adýmýný.

Adý var mý sahi adamýn?

Olsa ne yazar ki?

Kader yazmýþ bir kez makûs talihini.

Gün torbaya girmiþ yýldýzlar da. Mehtap bile. Her þey küsün herkes küskün birbirine üstelik yasaklý bir günün gecesi ve polis otosu devriyede.

Sözcükler býçkýn ve de suskun.

Gözleri kan çanaðý adamýn ve yitik ve bitik. Kime ne ki?

Kindar bir soðuk var baþýnda esen kavak yelleri çoktan mezar taþý olmuþ belki de bilindik bir hikâyesi var adamýn ya da yok…

Adamlýktan çýkmýþ yine de belli mi olur?

Yorganý yok gecenin ve yýldýzlar üþüyor.

Ceketi yok sýrtýnda adamýn elbet kaný çekilmiþ. Arada sýrada hýçkýrýyor da.

Dolunay vadesini çoktan doldurmuþ belki de bu yüzden dolgun gözüküyor týpký balýketi bir kadýn gibi.

Kadýnsýz bir adam belki de kadýsýdýr terk ettiði þehrin.

Þehir, þehir olalý bu kadar yalnýz ve ýssýz deðilken ve þehrin sekizinci tepesi adeta adamýn tepesi çoktan atmýþ madem.

Ayaklanmýþ yer gök sýðamazken duygular yere göðe belki de arþý alaya çýktý tüm acýlar ve tüm insanlar ama adamýn neyine?

Sözcükler yok.

Kurusýký tabanca elbet varsa bile cebinde yedek mermi adamýn gücü de yok kafasýna sýkmaya.

Yaftalar yok çünkü herkes ve tüm þehir firarda belki de mezarýnda derin bir uykuya dalmýþ þehrin ahalisi.

Þehirsiz bir hüzün.

Hüzünsüz bir þehir olmaya ne hacet?

Efkârýn endamý ve adam sýklaþtýrýyor adýmlarýný bir yandan da cebini kolaçan ediyor. Sahi, ne var ki sýký sýkýya tutmuþ da?

Ýþte muhtýrasýný verdi kader.

Soyut bir aþk teneffüs ediyor sokak lambalarý ama dibi görmüþ kimse bu aþka artýk paye vermez.

Göðün mýntýkasý.

Yüreðin siperi.

Ve iþte adamýn içinde saklý o emir eri.

Birileri komut vermiþ ki yürüyor da yürüyor gecenin izi ya da gizi asla umurunda deðil.

Yakamozlar çoktan ölmüþ ve deniz kuytularýnda balýklar balýk hafýzalarý ile aralýksýz yem peþindeler ta ki çatlayana dek yiyorlar da yiyorlar.

Rüzgârýn iltimasý geçiyor adama ve uçuþuyor saçlarý.

Ýnzivada bir yürekten geride kalan.

Cebi cepkeni.

Sefasý cefasý.

Kimse artýk.

Kimsesizliðin silahýnda ölmüþ bir þafak ve satýrlarýn gazabýna uðramýþ kitaplar aslýnda yalnýzlýktan mustarip.

Seferi bir mevsim.

Seyyah bir matem.

Hep mi yürür insan hep gece midir ona eþlik eden?

Tutuþan yorgan misali sahi mintaný yok mu gecenin ve hiç mi sönmez feri ýþýldaksa yürek isyanda iken içindeki bando takýmý?

Þehla gözler.

Cemreleri yutmuþ bir tabiat.

Esareti yalnýzlýðýn ve sýkýlan kimse artýk göðe kurþun döküyor.

Haþmetli duygular ve býçkýn ama çok da sessiz.

Gecenin güruhu iken gölgeler ve içinde bir damla dahi gözyaþý yokken kederin esefle yüklendiði kimse artýk belki de kimsesizliðin tefe konduðu.

Nihayetinde sapa bir sokaða sapýyor adam ve uzaklardan gelen bir inilti sancýlý geceyi hizaya getiren ve bir içimlikmiþçesine hayat çok da umurunda deðil hani.

Metruk bir bina ve kýrýk bir kapý ve adam adeta hayatý kodluyor ve bir yandan cebini yokluyor nihayetinde o kýrýk kapýdan içeri giriyor ve bir bakýyor ki etrafýna…

Oynaþan gölgeler ne ki? El yordamý düðmeye basýyor ve her halükarda iyi kötü aydýnlanýyor içerisi ve bir köþede sýkýþmýþ kalmýþ bir sürü küçük canlý ve anneleri olduðu belli yine ayný renkte baygýn bir köpek.

Dokuz memeli hayvan adýnýn da hakkýný vermiþ ve bir avazda dokuz doðurmuþ iþte.

Dokuz doðuran ve kimse duymayan bu metruk binada adam ve bir sürü yavru köpek ve canýný teslim etmek üzere olan yeni doðum yapmýþ bir köpek.

Adam temkinli ve yavaþça yaklaþýyor yaralý köpeðe belli ki iþinin ehli ve usulca dokunuyor yarasýna elbet doðum ertesi daha da bedbin düþmüþ bir hayvan: hem doðumda kan kaybetmiþ hem de doðum öncesi hýþmýna uðramýþ iken insanlýktan mustarip kimse hayvaný öyle bir benzetmiþler ki…

Cebindeki þiþeyi çýkarýyor adam ve diðer cebinden de ihtimamla çýkarýp örtüyü yere seriyor.

Yok, yok, adam iþini biliyor ve yavaþça köpek daha acý çekmesin diye þiþedeki pamuða boca edip köpeðin uyumasýný saðlýyor ve de umuyor ki bu ameliyattan sað çýksýn.

Yavru köpekler gözleri açýlmamýþ bir þekilde açlýktan ve soðuk havadan inin inim inlemekte ve adam sakince göz atýyor bu sabilere:

‘’Az bekleyin. Sýra size de gelecek.’’

Devasa metruk bir bina elbet senelerdir evsizlere, kimsesizlere yuva olmuþ þimdilerde bu adamý ve köpek ailesini aðýrlayan.

O kadar titizlikle hareket ediyor ki adam ve elleri ilk kez titremiyor bunca sene sonra hele ki son titrediðinde ve ameliyatýný yaptýðý hastaya yaptýðý o ansýz ve yanlýþ müdahale ile ölümüne sebebiyet verip de…

Ýçinden sayýyor adam ondan geriye ve mýrýldanýyor:

‘’Tanrým, son bir þans ver bana ve bu yaralý hayvana.’’

Sahi, kaç gündür aðzýna içki koymadý?

Önemli olmasa da için için istiyor içmek en azýndan þimdilik beklemeye alýyor içki þiþesini. Çünkü þimdi yapmasý gereken önemli ve hayati bir iþlem var.

Hala aklý dünde ve girdiði son ameliyatta:

‘’Kýzým size emanet doktor bey. Daha çok küçük ve ne olur yaþatýn onu.’’

Adam geri çekiliyor içki kokan aðzýný açmadan kafa sallýyor:

‘’Merak etmeyin siz.’’

Kendisi merak ediyor ama. Bu kafayla bu ameliyatý nasýl yapacaksa artýk…

Elbet öncesinde defalarca ayýk kafayla girdiði ameliyatý sað salim sonlandýrmýþken…

Çocuðun boncuk gözleri geliyor gözünün önüne narkoz verilmeden nasýl da sýký sýký tutmuþtu adamýn ellerini. Ve kovuyor o görüntüyü. Þimdi sadece bu yaralý ve ölüm döþeðindeki anne köpeðe odaklanmalý. Hele bir bitsin operasyon kalan içkinin de tadýný çýkaracak elbet ki söz de vermiþken birilerine…

Gelip gidiyor aklýna binlerce þey.

Bir inilti dünde asýlý kalan yoksa þimdi mi?

‘’Baba, bizi býrakma ne olur.’’

Pervasýzca baþýna üþüþenler ve köpeðin vücut ýsýsý düþmeye baþlýyor ve dilinde Besmele, giriþiyor ameliyata aklý yavru köpeklerde demek oluyor ki anne köpeði yaþatmak zorunda.

Ve elinden geleni yapýyor giriþtiði iþ hiç de kolay deðil. Hem steril olmayan bir ortam hem soðuk hem ýþýk yetersiz…

Derken dikmeye baþlýyor yarayý sonra bir dikiþ daha atýyor ve bir tane daha…

Köpek kýmýldýyor hafifçe þükür ki vücudu hissetmiyor bir þey gerçi adamýn kolay olmadý gerekenler ne ise bulmasý ama…

Elbet evsizlerin birbirine destek olduðu sokak köþeleri ve izbeler artýk ne ihtiyacý varsa merdiven altýndan temin ettiði.

Son dikiþi de atýyor ki…

Derken uðuldamaya baþlýyor kulaklarý belli ki o da kendinden geçecek: kolay mý günlerdir aç bir ilaç yalpalýyor o sokak senin bu izbe benim derken aydýnlýða çýkýyor sanki her þey ve siren sesleri.

Polis onu buldu mu direkt týkar deliðe bu yüzden tüm týbbi malzemeleri el çabukluðu ile kaldýrýyor ortadan ve bayýlmadýðý için þükrediyor Tanrýsýna ki çoktan ümidi kesmiþken Tanrýdan hatta tüm dünyadan…

Hala kulaðýnda sesler uðuldamaya devam ediyor.

‘’Baba, baba, annem de gitti bari sen gitme yalvarýyorum sen gitme bari.’’

Giden gittiði ile kalmýyor iþte hele ki onun gidiþi senin elinden ise ve dünü kovmak için eli þiþeye gidiyor tam aðzýna sürecekken…

Yaralý köpek yavaþ yavaþ gözlerini açýyor belli ki düþük dozda verdiði uyuþturucu etkisini yitirmiþ.

Elliyor hayvaný ve vücut sýcaklýðýnýn normal seviyeye geldiðini anlýyor kolaylýkla ve köpek öyle bir bakýyor ki adama adeta teþekkür edercesine ve taparcasýna…

Önünde iki þiþe dururken ve tüm hücreleri; iç iç, diye haykýrýrken derken köpek yavrularý yavaþça geliyorlar yaralý anne köpeðin yanýna ve memelerine saldýrýyorlar ve adamýn elindeki içki þiþesi üstelik günlerdir aðzýna sürmediði…

Bir inilti deðil duyduðu ya da bir inilti ama adam adeta Tanrýnýn sesini duyuyor köpeðin iniltisinde adeta ona minnetle ve yaþam dolu gözlerle bakarken.

Þiþedeki alkol davetkâr ve baþtan çýkarýcý.

Köpeðin yarasý az da olsa kanýyor ve içkiyi yani alkolü boca ediyor yaraya mikroplardan arýndýrmak adýna ve kalan þiþeyi fýrlatýyor uzaðýna ve kýrýlan içki þiþesi ayaklarýnýn dininde ve yerde duran süt þiþesi ne de olsa anne köpeðin karný aç ve parlayan gözlerle yaralý hayvana bakýyor:

‘’Paylaþýr mýsýn beninle cefakâr anne köpek söyle paylaþýr mýsýn sütünü?’’

Midesinin yanmasý ne ki adamýn gözleri yanmasýnýn yanýnda ve tutamazken gözyaþlarýný üstelik anne köpek de o sevgi ve minnet dolu bakýþlarý ve gözyaþlarý ile kurtarýcýsýna eþlik ederken…