Düþlerimi ipe çekin lütfen üstelik kalan ne kadar düþüm varsa ve bir arpa boyu yol alamadýðým gezegende sadece düþlerimden vurun beni ne de olsa yüreðim kan kaybýndan çoktan yitip gitti ve aklýmýn ýrmaklarýnda gezinen düþüncelerimi de sallandýrýn dar aðacýnda zaten yarýna çýkar mýyýz çýkmaz mý diye tetikte beklerken dünyaca…

Misilleme yapan gölgeler var yakýnýmda uzaðýmda duran.

Ama benim de bir Tanrým var ve siz beni ne kadar hafife alsanýz da aðýrlaþan günden güne aðýrlaþan bir yüküm var.

Kolaysa kaldýrýn beni.

Kolaysa kandýrýn beni.

Üstelik ben hep k/andým da dünden.

Günümü uyuttum da geldim; gücümü de yitirip ve sözcüklerin katsayýsýnda büyüyor duygularým ve henüz reþit olmamýþ rüyalarým üstelik gözüm açýk gördüðüm…

‘’Hey, garson: tak maskeni ve gel yanýma.’’

‘’Üzgünüm, kapalýyýz, efendim.’’

Demek ki maskelerin de vadesi dolmuþ en baþta insanlýk iken top atan demek ki hala düþ görmek için vaktim var ne de olsa sýrada bekleyen çok insan var dünya deðiþtirmek adýna hem sýra bana gelene kadar daha bol bol da hayal kurarým sonra da titizlikle ütülerim ruhumu ve þýk bir biçimde çýkarým idam sehpasýna.

Mahlasý yok kimliðimin ki aklýma bile gelmedi ve ben alabildiðine olabildiðince hayal kuruyorum sonra söz uçmasýn diye yazýya döküyorum hayallerimi.

‘’Hey, bayým, neden sýrýtýyorsunuz?’’

‘’Üstünüze alýnmayýn ama bu kadar ciddiyet ve vakur bir duruþ bize fazla geliyor.’’

Ne yani illa ki aðýrdan mý almam lazým?

‘’Aðýr olayým da molla desinler, bayým üstelik ruhum külçe külçe altýna nasýl da beþ basar.’’

‘’Anlamadým.’’

‘’Ben de zaten henüz bir þey anlatmamýþtým üstelik ben sizle deðil evrenle ve Tanrý ile muhatabým.’’

D/okunulmazlýðým var Tanrý tarafýndan bahþedilen üstelik benim sevgim de gücüm de inancým da limit aþýmý.

Daha dün ihlal edildi sýnýrlarým ve piþkin gölgelere asla paye vermedim gerçi öncesinde niyetlerini iyi bilmiþtim ama…

Ya, benim içimden geçenler?

Dýþardan görünen ne ise hatta görünenden de fazla.

Yakamozlar oynaþýyor yüreðimdeki rýhtýmda ve iskeledeki babalara çarptý yalnýzlýðým ve hangi limansa yanaþtýðým birileri gemileri yakmak istedi gel gör ki ben bu geminin kaptanýyým ve kolay kolay da çýkmam kaptan köþkümden üstelik aralýksýz iþ baþýndayým ve nöbette.

Ne zamanki bir martý konsa baþýma.

Ne zamanki bir martý iliþse gemimin bacasýna…

Can yeleklerim de hazýr burada iken ve ayný zamanda geminin de miçosu iken.

Hatta bu geminin tek yolcusu da benim ve ben hangi dalga da yok oldum ki üstelik boyumu aþan dalgalar ve kimse yüreðimle dalga geçen…

Bir ara su almýþtý zemin sonra sözcüklerimle yapýþtýrdým o sýzýntýyý ve hala denizdeyim hala havada aslýnda hala yere de ayaklarým sýký sýký basarken…

Düþ çengelimde saklý üstelik hem dualarým hem umudum hem hayallerim.

Ýnsanüstü bir güçle mücadelemi sürdürüyorum ben önce tüm evrenle sonra kendime yaklaþýp þimdi ise ruhumla uçtuðum sonsuzluk ve eþlik eden biri var da illa ki…

Ne yerdeyim ne gökte…

Ne de olsa yere göðe sýðamadým bir ömür ve sevgi daðýmdaki karlar da erimek bilmedi nihayetinde görünmeyen buz daðýný da saldým ve buzdan olmayan bir yüreðin de sahibiyim bazen buz gibi gözlerle bakýp da yüreðimi soðutmaya çalýþýp…

Soðumuþtum da hani öncesinde elbet kendimden ve hayattan soðumuþken…

Derken kaynatýlan kazan ve iþte o buharla yandý ruhum sonra piþti yüreðim þimdi ateþlere mahkumum ama bildiðiniz bir ateþ deðil bu:

Ýnanýn inanmayýn: bu aþkýn ateþi elbet nihayetinde d/okunduðum O Ýlahi Iþýk ve Ateþ üstelik tüm buzlarý da eriten deðil mi ki…

Hayatla aramdaki buzlarý da eriten bir ateþ ve güç ve hiç böylesine ateþli ve inançlý hissetmemiþtim kendimi gerçi hep yandým ben aþkýn ateþiyle ve hep de vakýftým Rabbime ama…

Sözcüklerim aktýkça akýyor.

Yaþlarým kurudu sonunda.

Yeþeren bir þeyler var ufukta ve iþte evren kazan yürek kepçe her çiçeði ben biliyorum ve ruhumun polenlerini döküyorum evrene boylu boyunca çünkü þu andan itibaren açacak her çiçek ve doðacak olan güneþ sadece benim için gerçek olacak ve o güneþin de asla batmasýna izin vermeyeceðim elbet Mevla’m sayesinde o güneþin de iz düþümü olacaðým anbean.

Ayný zamanda denizdeyim.

Ve havada.

Ve karada.

Kainatýn yüz ölçümünde ben mademki sevgiden yüz buldum üstelik yüzümdeki tebessüme ve aydýnlýða sebebiyet veren bunca acý ve aðrý iken…

Akla zararým ve hala kaldýðým yerden devam ediyorum ve hala inandýðým güvendiðim insanlar ayný hatta sayýlarý   daha da artmakta günbegün.

Varlýðýma askýntý olan hüzün deryasý ve iþte mutluluðun da daha kýymete bindiði ve üstünden beni atan ata dahi müteþekkirim ve usulca okþuyorum baþýný sanýrým ürkütmüþ olmalýyým hayvaný.

Sözcükler yoksa havarisi mi yalnýzlýðýmýn?

Yalnýzlýðýn müptelasý olsam da içim týklým týklým ve ben duygularda ve sözcüklerde sosyal mesafe tanýmýyorum ve ihtimamla yazýyorum ve yýkýyorum kalemimi bir o kadar tabularýmý yýkýp kat çýkýyorum insanlarýn yüreklerine.

Ýþkillendiðim kim ya da ne varsa.

Sorun deðil.

Yeter ki net olayým ve dosdoðru üstelik Ýlahi Iþýk aralýksýz nöbette týpký ruhumun filikasýna doluþan umut gibi.

Dün batmýþtý gemim ama ben gemimi terk etmedim.

Evvelsi gün ise su almýþtý yüreðim ve ben kova kova suyu evrene boþalttým aslýnda yaþlarýmla doldu o kovalar ve ben çelimsiz kalemimle yüreðimi yeniden ölçüp biçtim yeniden döndüm kaldýðým yere…

Yokluðun hicabý filan da deðil çünkü ben gerçeðim.

Ben bir varlýðým.

Belki tek zerre belki kimine göre hiçlik kimine göre ise yanýp sönen bir ýþýk.

Gözlerim seðiriyor umarým birileri beni iyi olarak anýyordur.

Yine de fark etmez nasýl andýðý çünkü benim s/andýðým her þey ve herkes aslýnda gerçek ve ben onlarýn içlerindeki gizemi görebiliyorum ne de olsa bir ömür canhýraþ mücadele verip de kendimi iyi kötü çözüp de tam da týrmanmaya baþlamýþken Rabbime çýkan basamaklarý.

Issýzlýðý temsil eden her insan ve her sözcük.

Umudun saklý frekansýnda gezinen seyyah ruhum.

Ve ben kalp gözümle dünyayý tavaf ederken ve insan siluetleri de deðil benim için önem arz eden çünkü onlarýn yüreðine dokunuyorum ve altýncý hissim yine haklý çýktý.

Bir rüzgarýn iniltisi deðil hani gecenin çýðlýðý.

Ve ben fýsýldamýyorum bilakis avaz avaz baðýrýyorum ve hala beni duymayan biri varsa ve yine soruyorum:

Sesimi duyan biri var mý?

Duyduklarýný biliyorum ses vermediklerini sansalar da akýllarýndan geçeni okuyorum ve Rabbime hamt ediyorum.

An itibari ile yaþýyor ve yazýyorsam eðer…

Elbet beni duyan biri/birileri var hatta tahmin ettiðimden de   fazla çünkü bu dünyaya geliþ sebebimin akla yatan bir tarafý var en azýndan kimince meziyet kimince eziyet olsa da yaþamak ve sevmek için nedenlerim var sýra kendime gelmiþken ve bir ömrün acýsýný çýkarttýðým ve kararý veren de Yüce Makam.