Baskýlar

Bir zamanlar, Anadolu’nun güzel bir köyünde, hayalleri ve umutlarý gibi gözlerinin derinliðinde özlem taþýyan bir genç kýz yaþardý. Adý Elif’ti. Elif, sýcacýk yürekleri, neþeli gülümsemesi ve hayat dolu ruhuyla herkesin sevgisini kazanmýþtý. Yýllar geçtikçe içindeki aþk arayýþýna raðmen, kalbinin derinliklerinde bir þeylerin eksik olduðunu hissediyordu. Köyde, Elif’in ilk aþký olan Hasan, ona olan duyduðu derin sevgiyi itiraf edemeyen, içine kapanýk bir delikanlýydý. Elif, Hasan’ýn sýcak gülüþü ve derin gözleriyle içindeki ateþi hissetmesine raðmen, gözlerinin arkasýndaki melankoliyi görmekte gecikmedi. Hasan, hayalleriyle Elif’in yanýnda var olmayý istedi ama ne zaman, nasýl, nerede söylesin bilemiyordu. Elif, doðanýn içinde kaybolmuþken, kalbinde bir boþluk hissettiði anlarda, bir ay olarak parlayan Hasan’a bakar ve içindeki duygular sarmalýna kapýlýrdý. Ama Hasan, kendi korkularýyla yüzleþmekten çekinerek, hep baþka bir zamanda, baþka bir hayat hayal etti.

Günler geçtikçe, yaz sýcaklarý köyde neþeyi artýrýyordu. Elif, arkadaþlarýyla akþamlarý gökyüzündeki yýldýzlarý izlemek için buluþuyorlardý. Her gece bir araya geldiklerinde, Hasan’ýn Elif’e olan hislerinin kývýlcýmlarý daha da ortaya çýkýyordu, fakat cesaret edemiyordu. Bir gece, Elif’in en yakýn arkadaþý Zeynep, Elif’in Hasan’a karþý hislerini düþündüðünü fark etti ve bir plan yapmaya karar verdi. Zeynep, ertesi gün Elif’i kýrlara davet etti. O gün, köyün en güzel yerlerinden birinde, çiçeklerin arasýnda bir piknik yapacaklardý. Elif, içten içe bu davetin ardýndaki gizemi hissediyor, ama ne olduðunu anlamýyordu. O gün, Elif’in kýskandýðý bir þey olduðunu düþünerek Hasan’ý davet etme cesaretini topladý. O an, Elif’in kalbi hýzla atmaya baþladý. Piknik alanýna Hasan geldiðinde, Elif’in gözleri parladý. Zeynep, ortamý samimileþtirip Elif ve Hasan’ý baþ baþa býrakmak için planýný devreye soktu. "Biraz hava almak istiyorum," diyerek, biraz uzakta oturdu.

Hasan ile Elif baþ baþa kaldýklarýnda, Elif derin bir nefes alýp içindeki hisleri ifade etmeye karar verdi. "Hasan, seninle birlikte zaman geçirmek bana iyi geliyor. Hayatýmda bir þeylerin deðiþmesi gerektiðini hissediyorum." demesiyle birlikte içindeki duygular birikmeye baþladý. Hasan, Elif'in sözlerine karþýlýk vermeden önce, gözlerinin içine bakarak bir an duraksadý. "Ben de hissediyorum Elif, ama korkuyorum.” Ýçinde barýndýrdýðý sevgiyi zamanla açýða vurma korkusu, hislerinin önündeki en büyük engeldi. “Belki de en yakýnýmýzdakileri kaybetme korkusu, beni durduruyor.” dedi.

Konuþma sýrasýnda, Elif’in gözleri dolmuþ, ancak bir damla yaþ düþmeden, “Korkma Hasan. Hayat aþkýmýzý bulmayý bekliyor, seni tanýmak benim için bir lütuf. Belki bu, en güzel baþlangýcýmýz olur.” dedi. Bu sözler, Hasan’ýn içindeki tüm korkularý bir kenara attý. Ýki genç, birbirlerinin ellerine dokunduklarýnda, aniden zaman durdu. Her þey aniden sessizleþti ve etraflarýndaki tüm dünya yalnýzca ikisinden ibaret oldu. O günden sonra, Elif ve Hasan her gün birbirlerine olan hislerini daha fazla anlamaya baþladýlar. Ama aþklarý sadece mutluluk deðil, ayný zamanda zorluklar da getirdi. Aþklarýnýn önündeki en büyük engel, köydeki dedikodular ve toplumun beklentileriydi.

Elif’in ailesi, onu baþka biriyle evlendirmek istemekteydi ve Hasan bunu biliyordu. Her geçen gün, Elif’in ailesinin planlarý daha yüksek sesle konuþuluyordu. Hasan, Elif’ten uzaklaþýp kendi iç savaþýyla boðuþurken, Elif bu durumu kabullenmekte zorlandý. Elif, Hasan’ýn içsel çatýþmasýný fark edince, ona destek olmak için çabaladý. Her akþam, aile toplantýlarýndaki tartýþmalarýn ötesinde, Hasan’ýn yanýnda olmayý gerektiriyordu. Her seferinde, gözlerindeki parýltý ve kalbinde taþýdýðý aþk, ona cesaret veriyordu. Ama Hasan’ýn geride býraktýðý karamsarlýk, Elif’in neþesini gölgeliyordu. Bir gün, Elif’in ailesi ona, yeni bir niþanlý bulduklarýný söylediðinde, Elif’in kalbi sanki bir anda durdu. Annesinin sessizce bakan gözleri, olanlarýn aðýrlýðýyla yüklüydü, sanki geçmiþten bir hikâye anlatýr gibi. Elif, o an Hasan’ý düþündü. Onunla birlikte olmanýn hayali, bulutlu bir günde kaybolan güneþ gibi birden silindi. Bir avuç selin içindeki deli bir rüzgâr gibi, her bir hayali takvimden sildi.

Akþam olduðunda, Elif Sýdýka’nýn bahçesine oturmuþ, aðaçlarýn gölgesinde derin düþüncelere daldý. Gökyüzü karardý ama kalbindeki isyan alevleniyordu. Hasan’a bir mesaj yazmaya karar verdi; bu, belki de aþklarýnýn en büyük imtihanlarýndan biri olacaktý. “Hasan, yarýn seninle buluþmalýyým. Son kez konuþalým,” dedi. O gece uykusuz geçti, kalbi geçen zamanýn aðýrlýðýyla doluydu. Ertesi gün, buluþma noktasýnda Hasan’ý beklerken içi korkuyla dolmuþtu. Hasan, Elif’in içindeki duygularý anlýyor ve bu durumu kabullenmenin acýsýný yaþýyordu. Ýki genç, birbirlerine son bir kez bakýyor gibi hissediyorlardý. Hasanýn gözlerinde, Elif’in kalbinde de ateþ yanan alevler vardý.

“Ne yapacaðýz, Elif?” dedi, titreyen bir sesle. “Her þey bizim elimizde deðil. Zorluklar var, yollar kesiþmiyor.”

Elif, derin bir nefes aldý. “Ama onsuz yaþayamayacaðýmý biliyorum. Bunu bir seçeneðim olmadan yapamam.”

Bir an sessizlik oldu. Ýkisi de gözlerinde yaþlarla birbirlerine baktý. Elif, doðru olaný yapmalarý gerektiði gerçeðini kalbinde hissetti. “Belki de bu yolculukta karþýlaþtýðýmýz her þey, bizi birbirimize daha da yakýnlaþtýrýyor. Su gibi akmalýyýz.” Hasan, ondan aldýðý cesaretle gülümsedi. “Seninle her þeyi göze alýrým. Ama birlikte daima ayakta durmalýyýz. Sesimizi yükseltmeliyiz.” Küçük bir umut ýþýðý, içten içe büyümeye baþlamýþtý. Elif ve Hasan, el ele vererek, köydeki dedikodulara ve ailelerinin beklentilerine karþý durmaya karar verdiler. Sevgileri, karþýlarýnda çýkan engelleri aþmalarý için onlara güç veriyordu. Günler geçtikçe, Elif ve Hasan, köyde birbirlerine daha fazla destek olmayla beraber, aþklarýnýn simgesi haline geldiler. Her akþam, ellerindeki umutla gökyüzündeki yýldýzlara bakýyor, hayalleriyle kalplerindeki tutku arasýnda bir köprü kuruyorlardý.

Ama baskýlar durmadý. Ailelerinin niþan planlarý sürerken, Elif’in babasý, zaman zaman kýzýyla bu konuyu açýkça konuþmaya karar verdi. Görmemesi gereken þeyler üzerinde dursa da, Elif, cesurca babasýna karþý çýktý. “Babacým, kalbimdeki aþký asla inkâr edemem. Hasan’ýn yanýmda olmasý, benim mutluluðumdur.” Elif’in sözleri babasýnda bir etki versede, toplumun ilkeleri ve gelenekleri üzerindeki baskýnýn aðýrlýðýný bir baba olarak daha iyi anlýyordu. “Kýzým, seni korumak istiyorum,” dedi, yumuþak bir sesle. Ancak Elif, kararlýlýðýný göstermeye kararlýydý.

Bunlar yaþanýrken, köydeki gencin gururunu koruma isteði, Hasan’ýn da yüreðindeki acýyý daha da derinleþtirdi. Hasan, Elif’in babasýna yaklaþarak, cesaretini toplamýþ bir þekilde, “Ben Elif’i seviyorum ve onun mutluluðu benim için her þeyden önce geliyor. Onunla birlikte olmak için her þeyi göze alýrým," dedi. Gözleri, Elif’in güzelliðiyle parlayan yýldýzlar gibi parýldýyordu. Elif’in babasý bu cesur ifadeye kýsa bir süre sessiz kaldý, gözlerinde bir çatýþma yaþamaya baþladýðýný hissetti.

“Evlat, aþk zorlu bir yolculuktur. Senin gibi bir delikanlýnýn evlatlýk duygusunu anlýyorum ama Elif’in geleceði benim için çok önemli,” dedi, derin bir nefes alarak. Ancak Hasan, iþte bu noktada kararlýlýðýný bir kez daha göstermeye hazýrlanýyordu. “Kendimizi kanýtlamak zorundayýz. Elif’in sevgi dolu kalbi, köyümüzün tüm geleneklerinden daha deðerlidir. Biz sadece bir hayal deðil, gerçeðiz. Ýkimizin de burada duracak cesareti olmalý,” dedi Hasan ve Elif’in elini tuttu. O an, iki gencin kalpleri aþkla dans ediyordu þu an.

Elif’in babasý, kýzýnýn yüzündeki sevgiyi ve kararlýlýðý görünce, kendi içsel çatýþmasý da derinleþti. Geleneðin aðýr yükü, onun için küçümsenemeyecek kadar önemliydi fakat bu gençlerin ortak sevgisi de sarsýlmaz bir gerçekti. Elif’in gözlerindeki parlaklýk, içinde taþýdýðý sevdanýn gücünü temsil ediyordu. “Bunu baþarmak için kalbinizi dinlemelisiniz,” dedi Elif’in babasý, ne olursa olsun durumun düþündüðünden daha derin olacaðýný kavrayarak. “Ama unutmamalýsýnýz ki, bu aþktan daha fazlasý, topluluðumuzu da ilgilendiriyor.” Bu sözler, Hasan ve Elif’i derinden etkiledi. Fakat ikisi de birbirlerine olan baðlýlýklarýnýn gücüne inandýklarýndan, bu engelleri aþmayý göze alabiliyorlardý. Çeþitli tartýþmalarýn ardýndan, ikili bir karar vermeye niyetlendi; topluluklarýný çekmekte olan bu yoðun geleneði deðiþtirmek için mücadele etmek.

Araþtýrmalarýna ve her gün yaptýklarý küçük eylemlere baþlamýþlardý. Hasan, Elif’i desteklerken, mahalledeki diðer gençleri de kendi hayallerini gerçekleþtirmeleri konusunda cesaretlendirdi. “Birlikte olursak, her þeyin daha güzel olacaðýný biliyorum. Gelin, sevgi dolu bir köy kuralým!” diyordu. Gençler ona katýlýnca umut dolu bir topluluk oluþturdular. Zaman geçtikçe, kendilerine özgü bir hikâye yazdýlar; insanlarýn kalplerini deðiþtirmeye baþladýlar. Elif ve Hasan, köyde bir umut ýþýðý haline geldikçe, köyün sakinleri de kendi deðerleri üzerinde düþünmeye baþladýlar. Bir gün, haftanýn baþýnda köyde düzenlenecek olan bir festivalde, Elif ve Hasan, sevgilerini açýkça dile getirme fýrsatý buldular. Kalabalýðýn önünde, iki genç, aþklarýndan alacaklarý cesaretle sahneye çýktýlar. Hasan, “Sevgi, yalnýzca iki kiþinin arasýnda deðildir; bu, tüm köyümüz ile paylaþmayý hedeflediðimiz bir deðerdir. Herkesin kalbinde bir sevgi barýndýrdýðýna inanýyoruz!” dedi. Elif ise, parlayan gözleriyle topluluða baktý ve “Sevgi, dayanýþmadýr. Birbirimizi anladýðýmýzda, herkes için bir umut ýþýðý olacaðýz. Baþarý bizimle birlikte!” diyerek, köylüleri bir araya getirdi.

Köy halkýnýn içinden bazýlarý, Elif ve Hasan’ýn cesareti karþýsýnda etkilendiler. Geleneklerin aðýrlýðý, birbirine kenetlenmiþ kalplerin ardýnda görünmez bir hale gelmeye baþladý. Ýnsanlar, bu gençlerin aþkýnýn ve cesaretinin, köydeki herkes için yeni bir baþlangýç olabileceðini anladýlar. Zaman geçtikçe, Elif ve Hasan’ýn mücadeleleri meyvelerini vermeye baþladý. Aileleri ve köy halký, onlarýn içten sevgisini ve kararlýlýðýný gördükçe, kendi kalplerini de açmaya baþladýlar. Sonunda, Elif ve Hasan’ýn sevgisi sadece ikilikte deðil, köylerin birleþtiði bir dayanýþmada yankýsý buldu ve mutluluklar içinde evlendiler, vesselam.

Mehmet Aluç