Sürgün ettiler yeminleri, sürmenaj olmuþ kalpleri diktiler usulca kökünde yangýn þiirlerin beynamaz imgelerde takýlý aklýn maharetleri öncesiz özlemleri sonrasýz öznelerle iþlediler bir nakkaþ titizliðinde en çok da gece s/özlendi sevgiyle göðün kanaviçesi kýrpýk bulutlarda unutulmuþ çiy damlalarý ne de olsa aðlayacaktý gök kubbe az sonra topraða konan masumiyetin biçare soðuk bedeninde emsalsiz bir özleme de kucak açan þairin boþ kalan kollarýna dolanmýþ iken rahmetin emsalsiz hidayeti, ölüm sonrasý korunaklý iken anne kalbi Rabbine kavuþmanýn verdiði idrakle…

Tümlendi gece, koyudan gözleri bilinmezin

Týrnak içinde kayýp bir mýsra

Kopuk ipin ucunda sallanan hasreti

Bitimsiz bir umut ve acele ile diken

Bilindik ne kaldýysa geride

Maharet miydi yoksa kopacak kýyametin öncesi

Hangi minvaldi hem, söyle

Geride kalan yasýn, yaþýn metaneti…

Bir milat ki miadý dolan;

Bir renk cümbüþü belirsizliðin kara gövdesine konan;

Bir yitim bir yudum;

Bir mihenk taþý gölgesinde kaderin sunumunun:

Öpüþen iki duygu ve birbirine kavuþan

Bir tutku idi ki tutulan nutkundan

Firar eden þairin:

O hissikablelvuku.

Aþýnan zaman zýmba misali öncesinden

Firar eden ipek böceði

Kavuþulasý kanatlarý kelebeðin

Oysaki uzun olmalýydý ömrü

Ne bir gün ne bir sene

Ne de bir asýr

Sýrlarýna vakýf hasretin dikilesi yalnýzlýðý

Hep diken diken

Hep de yorgun

En çok üzen ise seferi yalnýzlýðýnda yýllarýn

Bir dokun bin ah iþit, dercesine huzur bulan

Yaþlý ve yorgun vücudun

Sonlanmýþ iken cihandaki vazifesi…

Þimdiler ve sonralar

Suskuyu sunan ve giyinen endamlý turnalar

Ne kuþ ne insan ne de sýradan

Tutsak duygularýn rahmine sokulan

Bir bebek gibi her pýþpýþladýðýnda þairin

Solan renkler gibi

Azadesi sözcüklerin

Azýmsandýðýndan da öte þairin

Ve iþte yorgun misafirlerin gidiþ saati:

Ansýzýn hâsýl olan o heyelan

Oysaki az evvel tutmuþtu elimi:

Ah, be anne, cihan yangýn yeri sen gittin gideli;

Bilemedim acelen neydi

Sözleþtiðimiz yerde sabýrla bekle beni…