Elbet birgün bakýþlarýndaki beni göreceksin.Ya ben yine yanýnda olacaðým ya da uzaklardan sesleneceksin bana.Ben beni ararken gözlerinde belki de göremiyor olacaðým gözlerini.Elbet birgün beni anacaksin taa Kaf Daðý'nýn eteklerinden.Belki de ben zirveden sesleneceðim sana.Sesim çýð gibi düþecek üstüne.Aradýklarýmýzý bulmakta zorlanacaðýz belki.Hayata tutunmak için aradýðýmýz dalýn yapraklarýný kaybettiðini gördüðümüzde,sonbahar geldiðini unutup hayallerimize yenik de düþebiliriz.Sevgimizi gururla harmanladýktan sonra üzerine bir tutam inat ekip karanlýk ve nemsiz yerlerde saklayabiliriz.Elbette ki böyle saklanan bir þey bozulmaz.Ancak saklanan her þey ilk gün ki gibi taze olmaz.Bence en güzeli ne biliyor musun?Gururu en verimli topraklara ekip,inatçý otlarý sürdükten sonra bahar aylarýnda yapraklarý yemyeþil olan aðaçlarý istemek.Ve güz mevsiminde yaprak döken deðilde her mevsim yeþil kalan bir aþk dilemek.