Sen gittikten sonra ben hiç gülmedim.
Aðzýmý býçak bile açmadý.
Ekmeði çiðneyen diþlerimin arasýna sýkýþtýrdým þimdi sevdaný.
Kürdan mý olursun, kurban mý bilemem bu hikayede..
Ama unutma senaryo yazýlmýþ ,
aktörler ve aktristler yerlerini almýþtý.
Kader rejisör, nefis süflör olmuþtu,
bir sevda sahnelenecekti  bu oyunda.
Sonu belli olmayan;
iklime, mekana ve zamana göre renk deðiþtiren
bir sevdayý canlandýracaktýk seninle seyircisi olmayan sahnede.
Baþaramadýk..
Baðlý kalmayý, bu oyunu oynamayý, rol yapmayý bile baþaramadýk.
Unuttun ilk bakýþmayý.
O bakýþmadan nasýl kaçtýðýný hatýrla þimdi.
Sahneye çýktýðýn ilk andaki mutluluðu hatýrla.
Seyircisi olmayan sahnede seninle ilk ele ele tutuþtuðumuz anda sanki tüm dünyanýn seninle beraber mutlu olup ta seni alkýþladýðý o sahneyi unutma.
Ten deðildi aþk sadece, silüet deðildi.
Seni Allah rýzasý için sevebilmekti.
Acýlarýn bile tatlandýðý bir hayatý paylaþabilmekti aþk. 
Sen acýlara dayanamadýn belki de.
Hadi belki hepsi hayaldi,
hadi hepsi bir uydurmaydý.
Göz göze geldiðin anda gördüðün o rüyada mý yalandý?  
Kaçtýðýn belki de ben deðil,
içinde yaþattýðýn korkularýn çýkýlmazlýklarýnda kaybolacaðýn bir hayattý. 
Sallanan ve urganlarý artýk kopmaya yüz tutmuþ bir köprünün üstündeki çaresiz çocuk gibi baktým hep koþmak istediðim noktaya..
Bir adým daha atsam ya ip kopacaktý, ya da dayanamayacaktý ayaðýmý bastýðým çürük tahtalar beni taþýmaya..  
Atmaya çalýþtýðým her adýmda yetimhaneyi ziyaret eden ailelerin gözlerine bakan kimsesiz çocuklar gibi beni götürün dercesine baktým köprünün gözüken o uç noktasýna.  
Sýmsýký tutundum, o çürük tahtalara.
Sonu yoktu biliyorum, çürüttün iþte bu köprü gibi hayatýmý da..
Ne bir adým ileri, ne de bir adým geri atabiliyordum artýk..
Senaryo da oyunda bitti sonunda..

 ---tÞknSrC---