İpek saçlarını rüzgâr tararsa
Kırılır kollarım dal olur benim
Gönül sarmaşığın diken sararsa
Viran olur bahçem çöl olur benim.
İçimde eziklik ruhumda hüzün
Hangi ufka baksam hep senin yüzün
Aşk ile başkasın görürse gözün
Uçar gönül kuşum el olur benim.
Şarkılar söyleyip verme yellere
Yel alır götürür verir ellere
İsmin dolaşırsa dilden dillere
Konuşan dillerim lâl olur benim
Yüreğini çarşaf yapıp açarsan
Aşkın şerbetini bensiz içersen
Namert köprüsünden eğer geçersen
Gözüm yaşı dinmez sel olur benim.
Kıskanırım gülüm kıskanmak varsa
Sevgim sığmıyorsa, yüreğin darsa
Eğer gönül bağın boranla karsa
Durulmaz nefesim yel olur benim.
Her gece rüyamda seni gözlerim
Ben Mahir’den bile seni gizlerim
Seninle olsam da seni özlerim
Sensiz her saatim yıl olur benim…
Mahir Başpınar