Online Üye
Online Ziyaretçi
Gece esrik bir zamana tutunur
Coşar aşıkların gözyaşları…
Acemi bir şair olur
Kuşandıkça kalemini
Kurumaya yüz tutmuş
Göz pınarların da
Yeniden canlanır
Aşk;
Düşer yollara
Umudun kaybolmuşluğunda
Arkasına gizlenen gurur
İçine sığmayan bir nehir
Köpükleşen beyaz sularıyla
Uzaklığında bir liman aşk
Ah! Sevda
Asırlardır kurumayan
Baharlarına
Nasıl da serilmişsin
Yeşil bir çimen gibi
Bin bir renkler asılı kaldı
Kokunda çiçeklerle
Gerdanında, sevda
Ben bir şarkıyım şimdi
Kendi bestesinde yorulmayan
Nihavent makamında
Adımı koyuyorum
Başlanmamış bir şiirin
Satır başlarına
Okunsun diye
Yüzyıllar sonra
Bitmeyen sevdalarla…
NEBAHAT ERKAN