Ýstanbul,sen bu deðilsin olamazsýn dedim de yaþardý gözlerim.Ýlahi dedi içimdeki ses sen Ýstanbul''un neyini nasýl tanýdýn bildin ki þimdi gördüðün hal üzer seni...Sahi öyle ya otuz yýl olmuþtu bu þehri görmeyeli Can dostum gardaþým Mozanýn da dediði gibi otuz yýl görmediðin þehirde otuz saat geçirmeden anlayý verdin bu þehrin o þehir olmadýðýný...

Evet, bir eylül ikibin on günü isteksiz de olsam bu þehrin kapýlarý açýlmýþtý bana...Ýstanbul kaç þairin hülyasý ben gibi...Bir kez suyunu içen havasýný teneffüs eden kiþi aþýk olurmuþ bu güzelliðe.Oldum ben de ki onlarca þiirle aþkýmý dillendirdim taki bir eylül sabahý soðuk bir bahar güzü vesile olan karakýzýmla kapýsýný çaldým,soðuktu yüzü henüz uyanamamýþtý belki.Belki de tanýmaya çalýþýyordu bu aþýkýný...

Yolda hayli sýkýntý çekmiþtim böbreðim adeta kan aðlatmýþ otobüsün içinde kývranmýþ durmuþtum da zaman zaman bu yolculuða vesile olan hayalleriyle Ýstanbulu seven kýzýma darýlmýþ,kýzmýþtým...Daha yakýn yerler yazamaz mýydýn üniversiteyi illaki Ýstanbulda okuyacak haspam...

Ankaraya avdetimizle aðrýlarým sýzýlarým dinmiþ yolculuðun henüz tadýna varabilmiþtim.Ancak burdan ötesi karanlýk gece yolculuðu olduðu için Boluyu, Sakaryayý,Ýzmiti pas geçmek zorundayým.Ne zaman ki güneþ kendini göstermeye baþladý iþte o zaman Ýstanbulun biz olan köþesi Anadolu yakasýndayýz.Kýzýmýn tutturduðu okul bereket Anadolu yakasýnda.Tuzla''da inmemiz gerekiyor henüz hava aydýnlanmýþ deðil.Alacakaranlýkta yol kenarýnda Ýstanbula merhaba diyoruz.Bizim gibi inmiþ bekleyen birkaç yolcu var hemen Tuzla piyade okulunun yanýndaki E-5 kenarýnda.Saat altý gibi...
Dostumu arýyorum indik diye...Mozan çok önceden geleceðimizden haberli ,dahasý adamcaðýza bugün uyku da uyutmadým yol boyunca arayýp durdum.Önce biraz karaþýklýk yaþasak da biraz gecikmeli olsa da nihayet gardaþým göründü beyaz arabasýnýn içinde...Alacakaranlýkta yol alýyoruz þimdi onun arabasýnda.Tuzlanýn hakim tepelerinden birinde güzel bir sitede ikamet ediyormuþ dostum .Evinde aðýrlýyor bizi...O uykusuz biz uykusuz ama bir damla uyku yok gözümüzde...Sabahýn sekizine kadar sohbet ediyoruz bir de getirdiðim yayla nanesinden çay yaparak...Mozanýn telefonu çalýyor birkaç kez''''Çiðdem''''diyor arayan ...Geleceðimizi biliyormuþ ,onunla da sohbet ediyoruz kýsaca sabahýn bu ilk vakitlerinde...Sonra ,sonrasý birkaç saat uyuyoruz ya da gözlerimizi dinlendiriyoruz...Malum sabah kýzýmýn okul ve yurt kayýtlarýný yaptýrýp geri dönmem gerek...Gerçi bu geri dönme faslýný hemen açmýyorum,biliyorum ki Mozan kýzacak...Otuz sene sonra gelip bir gece kalmadan gitmem belki de yýllarca hayalini kurduðumuz Galata keyfini bile baltalayacak...Bakalým neler oldu neler yaþandý bu kýsa Ýstanbul macerasýnda gelecek bölümlerde görüþmek üzere...