Yaðmur iki gündür aralýksýz yaðýyordu. Hayat adeta felç olmuþtu. Vakit epey ilerlemiþti. Karanlýða eþlik eden yaðmur ýssýz yollarda yürümeyi daha da zorlaþtýrýyordu. Arka arkaya çakan þimþekler, hýzýný gitgide arttýran fýrtýna adeta doðanýn öfkesinin dýþa vurumuydu.

Yazýn en gözde sahil beldelerinden biri olan küçük bir kasabaydý burasý. Yaza oranla aþýrý kalabalýktan uzak, sessiz ve sakin olurdu kýþýn. Sezon bittikten sonra buranýn en önemli gelir kaynaðý büyük bir firmanýn eðitim tesisleriydi. Belli aralýklarla eðitime gelen firma çalýþanlarý yerli halktan sonra burada ikamet eden ikincil önemli gruptu. Normalde en önemli gelir kaynaðý nüfusun yarýsýndan çoðunun balýkçýlýk yapmasýyla saðlanýyordu. Kýþ mevsiminde ise gelen tesis misafirleri ekonominin canlanmasýna olanak saðlýyordu.

Dýþarýdan ilk bakýldýðýnda göze çarpan en önemli ayrýntý buranýn oldukça sakin görünümlü olmasýydý. Ama o gece yaþanacak olaylar bu durumun akýþýný inanýlmaz derecede deðiþtirecekti.

Eðitim binasý oldukça büyük bir alanda inþa edilmiþti. Ýçi içe geçmiþ kompleks yapýlar oldukça kalabalýk olurdu eðitim dönemlerinde. Eðitime gelenlerin her türlü ihtiyacý her zaman için eksiksiz karþýlanýrdý: O gece ise bir istisna söz konusuydu. Uzun süreden beri elektrikler ilk defa olarak uzun süreli kesinti halindeydi. Her yer zifiri karanlýða bürünmüþtü. Normalde jeneratörlerin anýnda devreye girmesi lazýmdý, fakat o gece iþler hiç de umulduðu gibi gitmiyordu. Sistem tam anlamýyla devre dýþý kalmýþtý, bu da oradaki herkeste ister istemez sýkýntý yaratýyordu. Bunun haricinde her þey gayet sýradan ve normaldi. Ýnsanlar oldukça sakin fýrtýnanýn dinmesini ve elektriklerin gelmesini bekliyordu. Merkezden yola çýkan teknik ekip tesise henüz varmamýþtý. Eðitim koordinatörü gelen bir telefonla donup kaldý aniden. Yoldaki araba kaza yapmýþtý ve bu saatten sonra tesise varmasý imkansýz gözüküyordu. Kazanýn mahiyeti ve arabadakilerin durumu ise meçhuldü. Koordinatörün bu haberi paylaþmasý aniden herkeste bir panik havasý yarattý. Güzel bir havada baþlayan ve her þeyin yolunda gittiði bir haftadan sonra durumun böyle bir hal almasý adeta bir kabustu. Özellikle eðitime ilk kez katýlanlar gitgide huzursuzlaþmaya baþlamýþtý. En makul seçenek yaðmurun þiddetini azalttýðý an kasabaya gidip yardým istemekti. Gerçi buna pek gönüllü yoktu ama bundan baþka bir çare de yoktu.

Bir anda orada bulunan herkes duyduklarý bir patlama sesiyle olduðu yerden fýrladý. Ana binanýn alevler içinde olduðunu fark edenler gözlerine inanamýyordu. Ýçerde mahsur kalanlar feryat figan baðýrýyordu. Neyin nasýl olduðu anlaþýlacak gibi deðildi. Kimi baðýrýyor kimi aðlýyordu. Yerinde donakalanlar, haykýranlar kýsaca herkes þoka girmiþti. Alevler artmaya baþlamýþtý, buna eþlik eden duman ve koku orayý tam anlamýyla cehenneme çevirmiþti. Saniyeler içinde ikinci bir patlama sesi daha duyuldu, öyle ki bu öncekinden de þiddetliydi. Çakan þimþeklerin aydýnlýðýndan bile yoðun bir ýþýk seli içinde kalmýþtý her yer. Belki de erken yaþanan bir kýyametti tüm bu yaþananlar. Herkes kendinden geçmiþ paniðin doruk noktasýndaydý. Tam anlamýyla bir can pazarý yaþanýyordu. Bilinçsiz þekilde telaþ ve koþuþturma içindeydiler. Ne yazýk ki bu hiçbir fayda saðlamýyor tam aksine her þeyi daha içinden çýkýlamaz bir hale sokuyordu.

Olan olmuþtu. Ýnanýlmaz derecede can kaybý ve yaralý vardý. Bu daha sonra belli olacaktý ama ne yazýk ki facianýn boyutu inanýlmazdý.

Sabah olduðunda geceden geriye kalan manzara inanýlmazdý. Vahþetin boyutu ve yaþananlar uzun süre hafýzalardan çýkmayacaktý. Sebebin ne olduðunun sorgulanmasý gerekirken yaþanan kayýplar, hissedilen derin acý ve üzüntü her þeyin üstündeydi. Kayýplara ve yaralýlara müdahaleden sonra ivedilikle geniþ çaplý bir sorgulama baþlatýldý. Ama onun ötesinde kurbanlarýn ve yaralýlarýn yakýnlarý yaþadýklarý tarifsiz duygularýn ve acýný etkisiyle adeta bir isyan çýkarmýþtý. Herkesin iþi zordu, çok zordu. Yüzlerce görevli, öfkeli kalabalýk ve diðer herkes bu cehennemin ortasýnda çaresiz ve ýzdýrap içindeydi. Ýzdiham, panik had safhadaydý.

Büyük yanký yaratan bu vahþetin soruþturmasý yurt geneline yayýlmýþ hatta yurt dýþý destekli de yürütülüyordu. Organize olmuþ soruþturmayla ilgili herkes deli gibi çalýþýyordu. Aylarca sürdü olayýn gerçek boyutunun araþtýrýlmasý.

Diðer yandan bu sakin ve huzurlu kasaba o günden sonra lanetli olarak anýlmaya baþladý. Eski halinden eser kalmamýþtý. Herkes tek tek terk etmeye baþladý burayý. Kalan tek tük kasaba sakini ise inanýlmaz derecede sessiz ve tarif edilmez bir korku içindeydi. Bekliyorlardý ama neyi beklediklerini kendileri bile bilmiyordu. Her yer gitgide daha da tenhalaþtý. Ne gelen ne giden vardý. Sahilde yürüyüþ yapanlarýn yerini ýssýz gölgeler aldý. Kahkalarýn yerini acý aldý. Tek anlamýyla burada hayat artýk sona ermiþti. Olayla ilgili herkesin ifadesi tek tek alýnmýþtý. Geride kalan üç beþ kasaba sakini asla bununla ilgili konuþmuyor ve adeta birbirini suçlarcasýna büyük bir huzursuzluk yaþýyordu. Aslýnda herkes hem kendini hem de karþýsýndakini potansiyel suçlu olarak görüyordu. Bir tür sessiz bekleyiþti geride kalanlarýn yaþadýklarý.

Gerçek suçlu ya da suçlular asla bulunamadý. Kurbanlar bilinmezliklerle dolayý bu olayda ebediyete intikal etmiþti, geride kalan yakýnlarý ise duyduklarý öfke ve acýyla yaþamaya mahkum býrakýlmýþtý. Olayýn bir diðer önemli ayrýntýsý ise kasabanýn ölüm sessizliðine bürünmesiydi. Gizem ve þüphe benliklerini esir almýþtý.

Bu olay bugün bile gizemini korumaktadýr. Kasabadan geriye kalan terk edilmiþ evler hala sahiplerini beklemektedir. Her ne kadar yazýlý bir belgeye rastlanmasa da kasabanýn adý ‘’Ölüm Kasabasý’’ olarak anýlmaktadýr. Ölümden de korkunç olan insanýn içinde yaþadýðý vicdan azabý, suçluluk duygusu ve þüphedir. Dünyanýn en masum insaný bile bilinmezliklerle dolu bu hayatta zaman içinde kendinden bile þüphe edebilir. Aslýnda ölüm bir nihayettir; hissedilenler ölümden bile beter olabilir ve sonsuza dek sürer gider.