Bir varmýþ bir yokmuþ. Günümüzden yýllar önce… Hayýr hayýr, ne önce ne de sonra, tam da bugün yaþanan bir hikaye anlatmak istediðim…

Ülkenin ismi ‘’Yalnýzlar Ülkesi’’ imiþ. Bu ülkede naif, asil bir prenses yaþarmýþ: Uzun sýrma saçlý,  sevgi dolu ve mutlu, asla insanlarýný hor görmeyen bir kýzcaðýzmýþ kendisi. Ülkenin yönetimi onun elindeymiþ. Mutlu, mesut bir halk yaþarmýþ bu güzelim ülkenin topraklarýnda. Zenginiyle, fakiriyle, çoluðuyla çocuðuyla geçinip gidermiþ herkes.

Fakat ülkenin idaresini elinde bulunduran prenses çok kederliymiþ. Tüm ailesini seneler önce, kötülükler ülkesiyle yaptýklarý kanlý bir savaþta yitirdiði için çok üzgün ve yalnýzmýþ. Kanlý bir savaþtan geçen ülkesini kötülere kaptýrmamak için büyük bir mücadele vermiþ ve de baþarýlý olmuþ. Halký için seferber olan, akýllý, bilgili, babasýnýn yolunda giden dirayetli bir kýzmýþ kendisi. Ona miras kalan tek servet, ona öðretilenler ve de çok sevdiði halkýymýþ.

Fakat gel zaman git zaman, komþu ülkeler fýrsat kollayýp, prensesin ülkesine göz dikmiþler. Bu güzelim ülkenin topraklarýný ele geçirmek tek amaçlarýymýþ. Türlü entrikalarla, yalan dolan ve hilelerle, prensesi alt edip idareyi ellerine geçirmek istiyorlarmýþ.

Sonunda, prenses dayanamamýþ ve halktan bir kurul oluþturmaya karar vermiþ. Ülkenin ileri gelenlerinden tutun en alt tabakasýna kadar kapý kapý dolaþmýþ ve akýllý, bilgili kiþilerden oluþan bir heyet oluþturmuþ. Ve gün gelmiþ, toplanmýþlar, istiþare yapmak üzere bir araya gelmiþler. Evet, bu ülkenin insanlarý çok mutluymuþ ama bir o kadar da gerçekleri göremeyecek kadar saf ve iyi niyetliymiþ. Neyse, dedik ya, kurul toplanmýþ ve demiþler ki prensese: ‘’Efendimiz, gücümüzü onlarýnkiyle birleþtirelim, siz de tahtý onlara devredin.’’

Ne var ki, bu, hiç hoþuna gitmemiþ kederli prensesin. Babasýnýn yýllarca uðraþýp didinerek yarattýðý krallýðý onlara vermek istemiyormuþ. Biçare, kala kalmýþ… Sonunda düþünmüþ, taþýnmýþ ve demiþ ki: ‘’ Bu taht, bana babamdan miras. Beni yetiþtiren, büyüten, erdemli bir insan olmama vesile olan babamdýr. Ben ondan dürüstlüðü, namuslu ve erdemli yaþamayý ve savaþmayý öðrendim. Asla, iþin kolayýna kaçmayacaðým ve kanýmýn son damlasýna kadar çalýþýp, didinip ülkemi düþmanlarýma teslim etmeyeceðim.’’

Bunu duyan kurul üyeleri þaþa kalmýþlar. Sonuçta, prensesin yalnýz olduðu kadar güçsüz olduðuna da kanaat getirdikleri için dediklerine inanamamýþlar: ‘’Namus ne ki, herkes namuslu; dürüstlük ne ki, hepimiz dürüstüz; çalýþkan olmak ne ki, biz zaten iþimizi yapýyoruz,’’ deyip, burun kývýrmýþlar ve gerisin geri evlerine dönmüþler.

Prensesin bu dirayetli davranýþýný duymayan kalmamýþ. Kimi destek olmuþ, çoðu da kýnamýþ.’’ Kýz baþýna, bu yükün altýndan kalkamaz,’’ diye de oldukça eleþtirmiþler. Ama prenses kararlýymýþ ve düþüncelerini uygulamaya baþlamýþ.

Dört bir yana haber salmýþ; elindeki tüm imkânlarý kullanýp ülke dýþýndan akýllý, bilgili öðretmenler, idareciler ve iþinin ehli uzmanlar getirtmiþ. Oturup bir plan yapmýþlar. Gerekli gereksiz tüm masraflarý kýsýp, tüm mali önlemleri alýp, ülke insanlarýnýn harcamalarýna kýsýtlama getirmiþler… Krallýðýn da harcamalarý en alt seviyeye indirilmiþ. Halkýn her türlü eðlencesine sýnýrlama getirilmiþ. Ülke halký bu durumdan hiç hoþnut olmamýþ; bilge kesim ise destek olmuþ prensese: ‘’Elbet bir bildiði vardýr,’’ diye sonuna kadar destek çýkmýþlar. Sýra ülke güvenliðine gelmiþ: Sýnýrlara gözü pek niþancýlar konuþlandýrýlmýþ, prenses bilfiil onlarýn baþýnda durup, gerektiðinde tek tek denetlemiþ olaný biteni. Sýnýrlara tel örgüler çekilmiþ, mayýnlar döþenmiþ.

Velhasýl, kýsa sürede ülke toparlanmýþ. Halk görmüþ ki, olan biten iþe yarýyor; prensese hak vermiþler ve sonuna kadar onun saffýnda yer almaya karar vermiþler.

Prenses o kadar mutluymuþ ki; artýk kendinden emin halkýnýn karþýsýna çýkmýþ ve onlara þöyle seslenmiþ: ‘’Ey güzel halkým, bu zor günleri artýk geride býraktýk, ülkemizi, topraklarýmýzý düþmanlarýn eline býrakmadýk, öyle ki bu topraklar bana babamdan mirastýr. Caným pahasýna da olsa bu kutsal emaneti koruyacaðýma dair ona söz vermiþtim ki öyle de oldu. Ben bana öðretilenler sayesinde buradayým, baþýnýzdayým. Zor günler aþýlmak içindir. Keza bu ülkeye yeni bir düzen gerekiyordu, yapýlmasý gerekenleri el ele vererek, sevgiyle, inançla baþardýk. Kýsaca zoru baþardýk. Bu topraklar bizim canýmýzdýr, kanýmýzdýr, þerefimizdir. Kolay deðildi ama olmasý gerekendi. Artýk kolay kolay da sýrtýmýz yere gelmez.’’

Ve herkes çýlgýnca alkýþlamýþ prensesi, konuþmasýný bitirince: ‘’ Prensesimiz var ol! Biz kocaman bir aileyiz ve hep yanýndayýz.’’

Artýk eski mesut günler yenide

n baþlamýþ. Prenses da halký da çok mutluymuþ. O gece babasýný görmüþ rüyasýnda prenses. Aynen þöyle demiþ babasý ona: ‘’ Seni seviyorum ve seninle gurur duyuyorum. Yapýlmasý gerekeni yaptýn, sana yakýþan da buydu. Azmin, iraden, dürüstlüðün ve tabii ki halkýna duyduðun sevgi sayesinde baþardýn.’’

Prenses belli belirsiz gülümsemiþ uykusunda ve þöyle mýrýldanmýþ: ‘’ Seni seviyorum baba, ben senin kýzýným, benimle hep gurur duyacaksýn.’’