Online Üye
Online Ziyaretçi
Hangi dağın eteğinde bıraktım
çocukluğumu ?
Görsem hatırlardım, sevsen unuturdum..
Öperek uyandırdığın sabahlar,
Artık sol yanağımdan süzülen ağrılı bir gözyaşı
Gidilecek bir yer var elbet yollar ya da anılar boyunca
Aynalar bu kadar büyük göstermeseydi ellerimi, belki..
Görsen yine gülerdin parmak hesabıma,
Sensiz kaç yıl geçtiğini hesaplarken..
Oysa bu parmaklarla adına şiirler bile yazardım,
Tekrar tekrar anlatırdım yokluğunu.
Aynalar bu kadar büyük göstermeseydi ellerimi, belki..
Yüz kıvrımlarına saklanmış telaşlı gidişlerin gibi
Ayaklarının altına dolanır yine bütün yakarışlarım..
Aşka yalvarmak yakışmaz derdin ,
Bir tren vagonunda usulca ellerimi tutarken..
Ellerimi bıraktığın için mi aynalar bu kadar acımasız ? Belki..
Hangi yerkürede bıraktım gençliğimi ?
Görsem tanırdım, gelsen unuturdum....
Gülüşünle uyandığım sabahlar,
Artık lime lime boynuma dolanan ağrılı bir gözyaşı.
Avunacak bir sebep bulunur elbet sözler ya da günler boyunca..
Yağmur bu kadar çok yağmasaydı, belki..
Uçmayı unutmasaydı kafesteki kuş, vazodaki gül solmasaydı, belki..
Bulanık bir hayatın içinde kaybettiğim umutlarıma,
Görsen sen de üzülürdün..
Taştan değil ki hiç bir kalp derdin,
Vagonlar çaresiz aşıklarla dolup boşalırken..
Ellerimi tutardın usulca.
Ellerimi bıraktığın için mi tadı tuzu yok bu sabahların ? Belki...
Kaçar gibi habersizce gittiğin sabahlar,
Şimdi hiç biri sana ait olmayan kapımda sinsi bir ayak sesi,
Gelsen duymazdım hiç birini , gelsen severdim yine her şeyi.
Pır pır eder yüreğim, yarısı yırtık resmine her baktığımda.
Görsen yine gülerdin çocuksu hallerime, kocaman sarılırdın, belki..
Unutulacak çok şey var elbet acılar ya da aşklar boyunca..
Duvarlar konuşsaydı belki..
Aynalar kırılmasaydı, vagonlar geri getirseydi seni.. Belki.