Bir yere kadar; suskunluk da bir yere kadar…

En büyük tepkinin ‘’tepkisizlik’’ olduðu gerçeðini kabullenmiþ ne çok insan var oysa. Hedeftekine yoðunlaþýrken hiç mi düþünmezler gözden çýkarmanýn ne denli yýkýcý olduðunu.

Tam tersi de olasý, diðer yandan: Kýrýcý, yýkýcý, can acýtýcý tavýr ve tutumlarýyla zedelemek öyle mümkün ki.

Yeter ki hedefe odaklanýn ve o doðrultuda ilerleyin. Üstelik haklýymýþ haksýzmýþ, ne önemi var. Somut, geçerli bir sebep yokken ortada, ne kolaydýr gerçek dýþý söylemlerle ahkâm kesmek. Hele ki, bu anlamsýz ve gerçek dýþý söylemleri dindirici bir eylemde bulunamamak fazlasýyla can sýkýcý.

Bir takým afakî diyaloglar, kaynaðý belirsiz ve sebepsiz olmak koþuluyla ve gerekçesi olmayan tutumlarla üstünlüklerini çoktan kanýtlamýþlardýr maðdur bihaberken olanlardan.

Bir tarafta yaylým ateþi devam ederken, diðer tarafta kýsýtlý imkânlarý hatta imkânsýzlýklarýyla siperine sýðýnmýþ bir savaþçý. Skor ise baþtan belli.

Bazen bir ölüm sessizliði hüküm sürerken, ufak bir kýpýrtý, küçücük bir iþaret bile yeterli olabilmektedir.

Neticede, körelir tüm duygular; nefret bile körelir. Duyarsýz bir yürek ise en kötüsüdür; hiçbir þey hissedemezken insan, feragat edersiniz çoðu þeyden: Bazen bir dost, sevip kýymet verdiðiniz her kimse hatta her ne ise, kayýp gider avucunuzdan. Kaderin savurduðu benliðiniz, bir yaprak gibi oradan oraya sürüklenir rüzgârýn eþliðinde.

Gelinen noktada çoktan yitip gitmiþtir kýymet verdikleriniz. Terk etmek ya da elinin tersiyle itip görmezden gelmek: Çareler tükenmez ama bellidir seçenekler.

Üzerinizden tonlarca aðýrlýkta bir kamyon geçmiþçesine, ayaða kalkmak zor gelir. Nefret bile edemezken, susup, sessizce beklemektir tek çare, neyi beklediðini bilmeden.

Kalan üç beþ umut kýrýntýsý nereye kadar idare edebilir ki…

Oysa tek gereken ilahi bir mucizedir, sadece bir mucize: Zamaný belirsiz, nereden geleceði görüþ alanýnda olmayan bir mucize…