Sayýsal literatürde sýk kullanýlan bir tabir vardýr: Alt ve üst limit… Bunu gündelik hayata rahatlýkla uyarlamak oldukça mümkün. En azýndan bir takým þeyleri yapabilme, dayanabilme kapasitesi.

Hayatta her þeyin bir sýnýrýnýn olduðu yadsýnamaz bir gerçek… Uykunun, çalýþmanýn, beslenmenin, sporun ve akla gelebilecek her þeyin, istediðimiz kadar örneklendirebiliriz.

Belli bir noktadan sonra zorlamak diðer bir deyiþle limiti aþmak tehlikeli sonuçlar doðurabilir. Hatta ve hatta yeraltýnda aþýrý enerji birikiminin depreme yol açtýðýnýn jeolojik bir gerçek olduðu gibi.

Hele ki, söz konusu insan ve yaþadýðý olumsuzluklarsa, ne çok þey vuku bulabilir o insana dair. En basiti, sebepsiz yere ket vuruluyorsa gündelik yaþantýnýza ve aklýn kabul edemeyeceði saçma sapan tutumlar ve beklenmedik olaylarla karþý karþýya kalýp, haksýzlýða uðruyorsanýz, durum oldukça içler acýsý. Buna ek olarak, savunma sisteminiz ki bunu, kendini müdafaa anlamýnda söylüyorum, devre dýþý ise iþiniz Allah’a kalmýþ…

Uzunca bir süre, üç maymunu oynamak son birkaç yýl zarfýnda, öylesine yordu ki beni. Hayatýmýn büyük bölümünde suskunluðu bir nezaket göstergesi olarak algýlayýp, benimsememin çok ötesinde bir olay benim yaþamak zorunda kaldýðým.

Olayýn muhteviyatýnýn, gidiþatýnýn, koþullarýn ne olduðu bir yana bende yarattýðý olumsuzluklar bayaðý yýpratýcý ve can bezdirici. Bir takým þeyleri somut bir þekilde dile getirip, sunmaktan ziyade, yaþadýðým haksýzlýklarýn iz düþümü pek çok açýdan pahalýya patladý.

Kýsaca tamamen bir limit aþýmý; özellikle de sabrýmýn zorlanmasý. Bir noktadan sonra beklentilerim, umutlarým, düzenim inanýlmaz bir sekteye uðradý üstelik haksýz yere.

Çok sevip, deðer verdiðim bir aile büyüðüm hep þunu söylemiþtir sohbetlerimizde: ‘’Allah iyilerle karþýlaþtýrsýn.’’ Bilindik bir söz ama içeriði gerçekten de dolu dolu…

Böylesi zor zamanlarda ne yazýk ki; kimin gerçek dost olup olmadýðýný anlamak acý tecrübelerle sabit oluyor süreç ilerlerken. Ve bir de bakýyorsunuz; maskeler düþüp, çýplak yüzleriyle karþýlaþýyorsunuz dost bildiklerinizin.

Olaya iyi yönünden bakýnca, iyi bir dost kazanmadým da deðil hani: Elimin altýndaki dostumu fark etmemiþim senelerdir. Ýtiraf etmem gerekirse; kalemimin senelerce neden böyle sessiz kaldýðýný çözememiþ olsam da bir yoldaþ edindim.

Ýç dünyamýzý çoðumuz gözlemleyip, yorumlarýz kendimizce. Fakat bunu paylaþmak mý; býrakýn paylaþmayý aklýmýn ucundan bile geçirmezdim. Meðer ki; ne çok matruþka ile yaþamýþým senelerdir: Sevgili matruþkalarým benim…

Diðer yönden, içimdeki enerji birikimi infilak etmek yerine, kelimelerle açýða çýktý. Aksi takdirde ne olurdu, bilemem ama sanýrým Akut bile çýkaramazdý beni bu enkazýn altýndan.

Sonuç mu… Sadece yakýn çevremde olan insanlara bakýp, karar vermenin yanlýþ olduðu gerçeðiyle yüz yüze kaldým. Bir kýsmýnýn bu denli yakýn ama sayýsýz ýþýk yýlý uzakta olduklarýný da yeni yeni keþfettim.

Meðer baþka dünyalardan ne çok insan varmýþ benzer duygularý paylaþýp, sýkýntýlý evrelerden geçen: Uzak görünen ama içten hissettiðim nicesi…

Bu kez küskün deðilim tüm bu yakýnmamalarýma raðmen. Ama yine de küs olduklarým gerilerde kaldý.

Yazýmý nihayetlendirirken, son bir þey daha…

Tüm duygular biz insanlar için: Sevgi, anlayýþ, inanç. Nefreti ise asla koymuyorum bu ýþýldayan duygularýn içersine. Zira nefretin insanlýkla baðdaþmadýðýna inanýyorum.

Belki pek çok konuda limit aþýmýna uðramýþ olabilirim ama inancým ve sevebilme yetimde asla bir limitim olmadý hayatta.

Hayatýn tadý baþka nasýl çýkar ki…