Ne iklimler

Ne de coðrafyalar…

Ne dil, din ya da ýrk…

Tek yürek tek lisana vakýf;

Görmesen de, duymasan da.

Sadece uzat elini bana.

Tek sesi tek nefes,

Sanma sakýn; geçmez bu heves.

Kilitlenelim o yegâne duyguya,

‘’Sevgi’’ diye fýsýlda.

Sebepsiz sevmeyi bilmeli,

Sultanýdýr o sýrça köþkün, sevgi.

Yegâne miras atalarýmýzdan kalan,

Sevmeyi öðrettin bana anam, babam.

Topraðýný sev, bayraðýný

Yoldaþýný sev, sýrdaþýný:

Art niyet olmadan

Usulca koyul yola,

Varacaksýn elbet

Cennet-i alaya.

Gün bu gün,

Unut maziyi,

Sök, at içindeki kini, nefreti

Ve izin ver;

Açsýn o sevgi çiçekleri.

Sevgi bize Yaradan’ýn armaðaný

Sevmeli yaratýlaný

Yaradan’dan dolayý.

Yunus Emre, Mevlana,

Namzettir þanlý geçmiþimiz

Bunu duyumsamaya.

Bitsin artýk kýran kýrana savaþ,

Ayný yolun yolcusu deðil miyiz,

Hepimiz gardaþ.

Ufuk çizgisi çok yakýn aslýnda,

Yer, gök inlemekte,

Býrak artýk;

Hüznün yerini alsýn neþe:

Karanlýk basmadan,

Çok geç olmadan.

Duygular dizi dizi inci,

Unutma sevgi,

Neþe ve mutluluðun

Yegâne kardeþi.