Derler ki:

            Yalnız yaşayan bir kadın, Gazneli Mahmut’a  şikâyete gelir:

            -Bir genç her akşam kapıma gelip beni taciz ediyor. Gazneli, adamlarına emreder:

            -Yarın gece müştekinin kapısında pusuya yatacağız. Mütecaviz gelirse kafasına bir çuval geçirip orada hançerleyeceğiz. Emir, eksiksiz yerine getirilir. Makulün yüzü açılınca Gazneli el açıp Tanrı’ya şükreder.

 Adamlardan biri sorar Gazneli’ye:

            -Hünkârım, adalet yerini buldu ama gencin yüzünü neden kapattığımızı merak ediyorum.

            -O yaşlarda bir oğlum var. Deli kanlı, oğlum da olabilirdi. Yüzü açık olsa da oğlum olduğunu görseydim belki de babalık duygularım galip gelir adaletin tecellisini engelleyebilirdim. Şimdi adaletin tecellisine, ve de oğlumun böyle pis işlere karışmadığına şükrediyorum…