Dingin bir ömrün kýyýsýndan uzanmýþken,

Hicap duymaktayým dünyanýn kirlenmiþliðinden.

Ne ya da kim ne fark eder,

Ne varsa elimden kayýp giderken…

Yankýsý sevginin eþ güdümlü deðil mi neþenin.

Düþün bakalým;

Sonu var mý acaba süre gelen bu düzenin.

Deðiþmeyen tek olgu iþte

Deðiþimin ta kendisi,

Ruhu ve kalbi aynasý deðil mi insan denenin:

Sayýsýz vasfýyla

Ve hüküm süren varlýðýyla…

Ne tükeniþler yaþanmakta

Nice serzeniþler çýkmýþken ayyuka

Rahmeti Yaradan’ýn huzur saldý tüm ruhlara.

Ýþin aslý sevgi ve merhamet,

Uzak durulmasý gereken olmalý hep nefret.

Þu mecra hani yaþadýðýmýz doya doya

Ve bize eþlik eden

Beraber insanýn fýtratýyla.

Sonun baþý belki de

Tahayyül etmek ne kelime,

Rýzasý olmadan Yaradan’ýn

Söyle kavuþur mu hiç gece güne.