Ölümün çağırdığını hissettiğimde öncelikle ondan medet umardım. Korktuğumda, yüreğime onun yüreğinin destek olduğunu anlardım. Canım fena yandığında onun şefkati merhem olurdu yarama. Onun bağrında ısınırdım üşüdüğümde…Düştüğümde, onun kollarında bulurdum güvenceyi…Yitirdiğimde daha çok anladım değerini…

O kim mi? Farklı bir konu içerikli bu şiirde medet umulan annenin bir eşi.


            Bana öğütlediklerin aklımdaydı anne.

            “İçki içme yavrum” demiştin.

            Yalnızca soda içtim anne.

            Dediğini yaptığım için gururluydum.

            Diğerlerine benzemedim ve içkili araba kullanmayacağım.

            Ben, doğru olanı yaptım anne.

            Tıpkı senin istediğin gibi…

            Şimdi parti sona eriyor anne ve herkes içkili.

            Bense sana dönerken tek parça halinde döneceğime emindim.

            Arabayı kullanmaya başladım anne.

            Tam yola çıkacaktım, diğer araba görmedi beni.

            Bana bir eşyaymışım gibi çarptı.

            Kaldırımda uzanmış yaralı yatarken,

            Polisin “Bu çocuk sarhoş” dediğini duydum anne.

            Bana çarpan sarhoşsa onun hatasını ben mi ödeyeceğim anne?..

            Burada ölüyorum anne…

            Hayatım bir balon gibi sönecek...

            Etraf kan dolu anne, benim kanımla…

            Hissediyorum, birazdan öleceğim…

            Sana son bir şey söylemek istiyorum anne.

            Yemin ederim hiç içki içmedim.

            İçen ben değil onlardı anne.

            Galiba bana çarpanla aynı partideydik.

            Tek fark, o sadece sarhoş.

            Yarın ayılacak.

            Bense ölüyorum anne…

            İnsanlar neden içerler anne?..

            Keskin bir acı duyuyorum, tıpkı bıçak gibi…

            Bana çarpan çocuk yürüyor, görüyorum.

            Bu haksızlık…

            Ben burada yatıyor ve ölüyorum…

            Kardeşime söyle, ağlamasın anne.

            Babama söyle, cesur olsun.

            Mezarımın başına “babasının kızı” diye yazmayı unutmasın.

            Birileri ona, içkili araba kullanmamasını söylemeli anne.

            Nefesim tükeniyor, gittikçe halsizleşiyorum.

            Ne olur ağlama arkamdan…

            Son bir sorum var, elveda demeden önce.

            “Suçlu ben olmadığım halde ölen neden ben oluyorum anne?..”

 

            Bu şiir, alkollü sürücüler yüzünden yaşamlarını yitirenlerin anısına

               İngiltere’de yazılmıştır. Şiiri yıllar önce bir gazeteden aldığımda yazarı yoktu.

              Tüm annelerin "Anneler Günü" kutlu olsun.

            Veysel Başer

 

( Elveda Anne başlıklı yazı Veysel Başer tarafından 11.05.2014 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
 

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu

EdebiyatEvi.Com | Edebiyat ve Kültür Platformu