Ýklimsiz düþlerin sancýsý yoðurdu yoðurabildiði kadar. Nihayetinde kývamýyla ele geldi biçimlenmiþ maya. Ne varsa içinde yozlaþan yansýmalarýn böðründe usul usul kuytuya çekildi.

Makamsýz bir þarkýnýn o ýssýz melodisi depreþtirdi depreþtirdiði kadar ve bir o kadar eksik notalar çýðýrtkan gitarýn eþ güdümünde.

Hey gidi hey seyrelmiþ bulutlarla flört eden çýnar aðacý. Kim bilir kaç âþýk öpüþtü senin gölgende ve ýssýzlýðýn en kuytularýnda. Kuytu yürekler çaldýrdýlar yine düþlerini. En az kalplerinin içine düþtüðü o çýkmaz gibi koyuverdiler kendilerini aþkýn imgelerine.

Zifiri karanlýk bir nebze de olsa sarýyor kapanmayan yaralarý nicedir. Karanlýk mý izbe köþelerde gizli saklý yoksa efkâr mý daðýtmakta o beyaz bulutlarý.

Pembenin tonlarý çiçeklerde nükseden ve beyazýn asaleti mis kokulu papatyalarýn boyunduruðuna girmiþ.

Bir çocuk seyretmekte yol boyu; hafif aksarken yalpalýyor ve tüm çabasý düþmeden evine bir somun ekmek götürmek. Belli ki kýrgýn belki de hayýflanmakta benzememek adýna arkadaþlarýna. Nasýl da ötelenmiþ nasýl da yadsýnmakta. Oysaki ne suçu var ne de günahý. Ýki santimlik bir fark ile nüksetmiþ bu ayýrým ve bir ömür boyu sürüp gidecek.

Geceden kalma bir kadýn baygýn bakýþlarýyla telaþlý telaþlý arýyor evinin yolunu. Evi olsa bile yüzü yok kapýsýný açacak anasýnýn yüzüne bakmaya. Kirlenmiþ bedeni ayýrt etmiyor bile ona uzanan elleri ve þehvetli ruhlarý. Zindanda geçen bir ömür onunki her gün doðan güneþe raðmen ve bir o kadar temiz yüreði. Kimin umurunda ne de olsa görünen köy kýlavuz istemez. Belli ki hem feleðin sillesini yemiþ hem ahvalinin. Oysa ister miydi nereden akþam orada sabah olsun.

Satýlýk olan sadece bedeni deðil ki… Tüm düþleri çoktan firar etmiþ. Etmese neye yarar ki. Bir kere damgalanmýþ. Bir kere ötelenmiþ ve örselenmiþ.

Ýþte iki çocuk yöneldi sokaðýn en baþýnda. Nerede çöp kutusu görseler bir ganimetmiþçesine mutlanmaktalar. Olsa olsa iki þiþe olsa olsa üç beþ karton kutu. Kim bilir, dibinde iki yudum þarap bile baþlarýný döndürmeye yeter. Bir yandan tiner çekiyorlar. Belli ki kafalarý dumanlý. Gam yüklü iki çocuk. Dert yüklü iki zavallý. Onlar mý seçti bu uyumsuz ve uygunsuz hayatý. Ýstemezler miydi; beyaz yakalý önlükleriyle sýnýfýn en önündeki sýralarýnda oturup tebeþir tozuna bulanmayý. Bulana bulana kederin küf kokulu pisliði ile esaretindeler naylon hayatlarýn. Var mýdýr ki bir sedir üzerinde sýzacaklarý. Var mýdýr bir kanepe kuytusu analarýnýn baþýný okþadýðý.

Bir yandan ýslýk çalýyor rüzgâr bizler kendi öykülerimizde kendi þarkýlarýmýzý mýrýldanýrken.

Nice âþýk esir alýnmýþ benlikleri ile imkânsýzlýðýn kýskacýnda aþk acýsý çekmekte.

Kalabalýk yalnýzlýklar yaþanmakta diðer yanda. Her yer insan dolu gözleri dolu dolu olan ve içine akýttýklarý gözyaþlarý ile. Ayýp çünkü aðlamak en az âþýk olmak kadar. Düþmek ayýp, dikkat etmeli nasýl da gülerler.

Döngünün devinimi istediði kadar himayesine alsýn kim varsa. Kimse himaye altýna girmek istemese de unutmamalý bir hiyerarþi var gündelik yaþamda. Kocasýnýn himayesine giren onca kadýn belki de eþlerinin himayesinde yaþamayý tercih etmiþ onca erkek. As üst iliþkisi hiyerarþinin bir uzantýsý diðer yandan.

Kurumsal hayattan tutun en küçük sosyal gruplara kadar. Binlerce kural, sayýsýz yaptýrým ve bir o kadar mutsuz insan ruhunu satýlýða çýkarmýþ: Sahibinden satýlýktýr; bir akýl ve bir ruh, kira getirisi yüksek. Tertemiz ve ihtiyaçtan satýlýk. Karþýlýðý ne olursa olsun bir kere gözden çýkarýlmýþ onca yaþam bir o kadar kifayetsiz.

Uymalý düzene yoksa halimiz harap. Ne yaparýz sonra kolladýklarýmýzla. Ne madalya takýyorlar ne de onaylýyorlar eðer ki muhalif bir yapýnýz varsa.

Para, para, para… Varlýðý bir dert yokluðu yara.

Ýnsan, insan, insan. Kazanýmlarý bir cepte ne kadar kaybý varsa diðer kefede. Bakýn, yine dengesi kaymýþ, yine yetileri felce uðramýþ. Ne varsa mantýk dâhilinde sürdürmekte mücadelesini. Gönlü boþ olsa da neye yarar ki. Ne de olsa bütünün ayrýlmaz bir parçasý belki de bir joker: Her zaman her yerde hazýr ve nazýr.

Sýzlanmanýn ne yeri ne de sýrasý. Kafile kafile insan arýyor kaybolmuþ ve çalýnmýþ ne varsa: Kimi kendini kimi aþkýný kimi varlýðýn yokluðunu. Ele elebildiðin kadar ve as eleðini, çekil kuytu köþene ve asla ses etme. Nefesin dahi duyulmasýn. Susacaksýn, susmalýsýn zira bülbülün çektiði dili belasý boþ yere sarf edilmedi insanlýðýn ilk günlerinden beri. Biraz ketum ve olabildiðince vurdumduymaz ne de olsa sistemin gidiþatý bu yönde.

Ket vurma kendine, býrak taarruza geçsin istimlâk edilmiþ ne kadar duygun varsa. Olabildiðince naif olabildiðince çekincelerin eþliðinde. Anlýk bile olsa depreþtirme bastýrýlmýþ güdülerini. Olabildiðince insan, olabildiðince duyarlý.

Sus, sadece sus.

Ve bekle sadece, neyi beklediðini de bilmeden.

Aç ellerini ve uzat en uzaða ve bil ki yanýnda Yaradan. Þüphe etme asla O’nun varlýðýndan.

Þüphe de etme kendinden. Ne ruhundan ne kalbinden…