Temelinde insan olmayan yönetim biçimleri zorbalýktan öteye geçemez. Tarih bu denklemin ispatlarýyla doludur. Devletin ve devlet adamlarýnýn dokunulmaz hatta kutsal olduðuna inananlar yanlýþ ve hatta bir adým ileriye gidersek hasta zihinlere sahip insanlardýr. Devlet yönetiminde rant peþindeki art niyetli odaklar, bu hastalýklý zihniyetin yaþamasý için mesai harcarlar. Tüm istedikleri makam ve mevkilerinin devamlýlýðýný saðlamak olan bu devlet adamlarý kamuoyuna korku zerk ederek tabiri caizse ölümü gösterip sýtmaya razý etmeye çalýþýrlar. Ülkemizde bu çalýþma ve çabalardan maalesef payýna düþeni fazlasýyla almýþtýr.
            Cumhuriyetimiz ve demokrasi anlayýþýmýz maalesef sýk sýk askeri darbelerle sözüm ona ayakta tutulmaya çalýþýlmýþtýr. Ama her darbeden sonra halk daha fazla fakirleþmiþ ve otoriteyi darbe ile ele geçirmiþ odaklar haksýz yere daha fazla zenginleþmiþlerdir. Bu kötü durumun menfi yöndeki etkileri elbette ekonomi ile sýnýrlý deðildir. Bu darbeler ve darbeci anlayýþ sosyal ve kültürel açýdan da felaketlere yol açmýþ, ülkemizin uluslararasý platformda önlenmesi mümkün olmayan bir biçimde prestijinin zedelenmesine yol açmýþtýr. Bir toplum için bu durum maalesef çok kötü neticeler doðuran bir felakettir. Ülkemizdeki devleti ve devlet adamlarýný kutsal görme alýþkanlýðý Orta Asya steplerinde devletler kurmuþ atalarýmýza kadar uzanmaktadýr. Orta Asya Türklerindeki kut inancý hükümdar ailesine devleti yönetme gücünün yaratýcý tarafýndan verildiði anlayýþýný hakim kýlmýþ ve bu anlayýþýn halk üzerindeki etkileri devleti ve devlet adamlarýný tinsel birer öðe olarak görmelerini saðlamýþtýr. Bu elbette hastalýklý bir bakýþ açýsýdýr. Ayný durumun yaþandýðý ortaçað Avrupa’sýnda kilise ve kilise odaklarýnýn halka otoritelerini dayatmalarý ve elbette bu otoritenin devamlýlýðý için katliamlara baþvurmalarý ayný sebepten kaynaklanmaktadýr.
            Ýslamiyetin kabulünden sonra ise hilafetin Osmanlý Ýmparatorluðuna geçmesiyle birlikte devletin kutsal bir anlam kazanýlmasý kaçýnýlmaz hale gelmiþtir. Millet olarak devleti kutsal görme alýþkanlýðýmýzýn ikinci büyük temeli ise bu eski alýþkanlýðýmýza dayanmaktadýr. Ama ana düþünce olarak cumhuriyet ve demokrasi anlayýþý bu alýþkanlýða karþý çýkar. Devletin ve devlet organlarýnýn temeline insan öðesini yerleþtirir. Bu son derece rasyonalist bir düþünce biçimidir. 1924 yýlýnda halifelik resmen kaldýrýlmýþ olsa da toplumun zihnindeki kutsiyetini maalesef kaybedememiþtir. Bu oldukça aðýr bir itham olmakla birlikte darbe yanlýsý odaklar bu zihniyetin bir korku öðesi olarak toplumun belleðinde kalmasýný özellikle istemiþler ve bu uðurda emek harcamýþlardýr. Çünkü devleti kutsal görmek, devlet adamlarýný kutsal görmek, gerçekten kutsal olan dinsel öðelere gösterilen saygý ve teslimiyeti kiþisel esaret altýnda kullanmaktýr. Bu durum son derece alçakça bir durumdur ve kati suretle engellenmesi gerekmektedir. Þu ana kadar yazdýklarýmdan devlet oluþumunun varlýðýna karþý çýkan birisi olduðum izlenimi hasýl olmuþsa bu muhakkak ki bir yanlýþ anlaþýlmanýn eseridir. Devlet çaðýmýzda ve tarih boyunca gerekli bir oluþum olmuþtur. Çünkü devlet toplumlarýn varlýðýnýn sürdürülebilmesi için son derece mühim bir oluþumdur. Benim asýl anlatmak istediðim bizzat toplumun kendisinden hasýl olan devletin topluma ve toplumu oluþturan fertlere, bu fertlerin en temel haklarýna saygýlý olmasýdýr.
            Güncel verilerle mevzuyu kuvvetlendirmek gerekirse ülkemizde seçilmiþlerle atanmýþlar arasýndaki iliþkinin içeriði bize yardýmcý olacaktýr. Cumhuriyetin ve demokrasinin temelinde milletin egemenliði temsil eden bir vaziyette bulunan seçimler karþýmýza çýkmaktadýr. Egemenlik kayýtsýz þartsýz milletindir anlayýþýyla kurulan cumhuriyetimiz maalesef seçilenlerin üzerine atananlarla çiðnenmektedir. Darbe anayasasýndan aldýklarý geniþ yetkilerle yerel yönetimlere atanan vali ve kaymakamlar bunun en net örneðidir. Bürokrasinin içindeki kamburlardan bahsetmeyi ise bu aþamada son derece lüzumsuz bir iþ olarak görmekle birlikte önemle altýný çizmekten yüksünmüyorum. Ýlgili lisans düzeyindeki eðitim ve öðretim aþamasýndan sonra son derece ilkel þartlarda atanan bu meslek gruplarý kendi feodalitelerini devletten aldýklarý otorite ile perçinleyerek sözüm ona devletin kutsallýðýný ve dokunulmazlýðýný savunmaktadýrlar. Yanlýzca kendi heva ve hevesleri için toplumu ve toplum fertlerinin haklarýný pervasýzca iþgal etmektedirler. Devletin kaynaklarýný kendi bireysel huzurlarý için israf etmektedirler. Bu bir tür zorbalýktýr. Ayný zamanda yönetimsel bir hastalýktýr. Milli egemenliði ve milli iradeyi savunan devlet anlayýþýnýn mücadele etmesi gereken ilk ve en önemli vazife bu hastalýkla mücadele etmek olmalýdýr. Bu þartlar altýnda, milli egemenlik üzerine kurulan bir devlet anlayýþýnýn içerisinde, toplumun tercihleriyle belli yönetimsel makamlara gelmiþ kiþiler, bizzat devlet eliyle atananlar tarafýndan yok sayýlmaktadýr. Bunun meali; devlet olarak topluma ve toplum tercihlerine saygý duymuyoruz demek deðil de nedir?    
            Þu yadsýnamaz bir gerçektir ki; devlet ve devlet organlarý gerekliliði defalarca kanýtlanmýþ gerçektir. Yalnýz yönetim anlayýþlarýnýn temelinde insan ve insanla yaklaþýmlar olmalýdýr. Ýnsan haklarýný ve hukuku hiçe sayan bir devlet anlayýþý zorbalýðýn ötesine geçemez. Darbe anayasasýyla çizilen devlet portresi de bunun bir aksetmiþ biçimidir. Devletin topluma ve toplumun tercihlerine saygý duymasý gereklidir. Ülkemiz ancak bu durumda geliþmiþ ve modern bir ülke olabilir. Aksi halde kendi kendini kandýran bir üçüncü dünya ülkesi olmaktan öteye maalesef geçmemiz mümkün deðildir.  Devlet karþýsýna toplumu deðil, toplumu ve toplum haklarýný tehdit eden olgularý almalýdýr, bu son derece basit bir denklemdir. Bu denklemi anlamazdan gelenler bunu kasýtlý olarak yapmaktadýrlar.