Teamülü sýnýrsýz sýra dýþý bir farkýndalýðýn nihayetinde baþbaþayým sanrý ve korkularýmla. Ýzafi bir yalnýzlýk ketum gözlerin gölgesinde. Bir o kadar saçma sapan bir yorgunluk düþünmek taraftarý. Kirli ve menfi ne varsa muhalif bir sýradanlýk koruyup kollanan dürtü ve isteklerin izdüþümünde.

Ha geldi ha gelecek gibi sýnýrsýz bir kaygý da yok artýk damarlarýmda. Zihnimin ücra köþelerinde o resim duruyor þahsýna ait. Korunaklý, muhafazalý o küçük dünyanýn baþköþesinde hem de her ne kadar ücra diye zikretmiþ olsam da.

Tuhaf, tutuklu ve tutumlu bir o kadar yadsýnamaz. Nirengi noktasý tüm zaaflarýmýn ve yanýlgýlarýmýn.

Tütsülenmiþ bir seyir belki de vicdanýmla baþ baþa. Korkmuyorum sanma ama ne varsa bildiðim çoktan kayýplara karýþtý. Örümcek aðlý tüm zihniyetleri de bir bir eledim hayatýmdan hatta için için kemiren tüm o tutanaklarý da.

Kýlý kýrk yarardým mazi denen tozlu odalarda artýk akýþýnda su ne set çekmek niyetim ne de yola bariyer yýðmak her ne kadar kýt kanaat ve yoz kural ve kaideleri ara sýra kanýksasam da.

Varlýk içinde yokluklarla mücadele etmek en kötüsü. Seni sensizlikle sýnamak. Yoksunluðu dip boyutlu yaþamak belki de mümkünatý olmayan bileþkelerle.

Tutmak bir ucundan hayatý. Tutulmak belki de tutuklu düþlerin kifayetsizliðinde. Anlaþýlmak kaygýsýný da bertaraf ettikten sonra ne önemi var artýk olup olmamanýn.

Sýnýrlý sayýdaki tüm þýklar, arasýnda ’’ hiçbir’’ kaydýnýn bulunmadýðý… Öyle ya; hiçbir neye tekabül etmekte ki? Ben mi senden mükellef, biz mi yoksa asla öyle bir terim var olmadý mý?

Biz olmak neye denk gelebilir ki… Olsa olsa; ben bana dair. Ve sen bir o kadar umarsýz ve kaygýsýz. Ben kaygý ve korkularla sarýp sarmalanmýþken neyden ya da kimden mükellef olabilirim ki müphem dalgalar akýn akýn kuþatmýþken tüm hücrelerimi.

Kusurlar onarmak içindir yýkýk dökük ve viran kalpleri. Her ne kadar bireysel tutumlara göre deðiþse de kalp denen mefhumun kapsama alaný.

Türevleri ömrün harcanýrken tümden yok oluyoruz geçen her saniyede. Zaman koþtururken yerimizde sayýyoruz olasý ve ihtimal dâhilinde yargý ve düþüngeçler eþliðinde. Eþlik eden kimse olmasa dahi…

Yok sayýlýyorum belki de yokumdur sahiden hatta belki de hiçlikten ibaretimdir hele ki böylesi garip ve korunaklý akýl dýþý senaryolar hüküm sürerken.

Rencide oldum ömür boyu; bir kez daha, bir kez daha…

Fýsýltýlara bile razýyken bitimsiz bir boþluk ve yalnýzlýk maruz kaldýðým: Kim varsa yok sayan… Acýtmak ne kelime lime lime olmuþken… Hangi kelime ile telaffuz edebilirim bu mecalsizliði?

Yanýp sönerken ýþýklar daha bir zor sapacaðýn yolu tasavvur etmek her ne kadar çoktan kaybolmuþ olsan da. Dürtüleri belki de o ilkel egonun mani olmaktadýr buharlaþýp tamamen yok olmaya. Süper egonun üstünlüðü mü bu denli korkutan. Akýllara zarar sayýsýz ve gizem dolu varsayým. Nihayetinde cebelleþen bir ruh ve derken üç nokta. Nihayetlendiremediðim ne varsa…