Doðunca nadide, suçsuz masumdun,
Sevgiyle kurulmuþ, bir dünya umdun,
Kem talih tüketti, sanki bir mumdun.
Baðrýnda dikenler, sen bülbül çocuk,
Hicranla þakýmak, yetsin, gül çocuk.

Annenin göz nuru, candýn umuttun,
Ne kadar huzurlu, ne çok mesuttun,
Sevinmek arzundu, hepten unuttun.
Güneþtin parlardýn, þimdi kül çocuk,
Yeniden aydýnlat, sönme gül çocuk.

Taze bir çiçektin, misk kokan tendin,
Hayattýn neþeydin, þekerdin þendin,
Tarumar bedenin, yýkýk kalp bendin.
Biz hüzün yaþattýk, kahýr zül çocuk,
Dikendik goncana, battýk gül çocuk

Kimisi bal yemez, kaymaktan býkar,
Senin hep karnýn aç, dilenmek yýkar,
Elemden çaðlayan, yaþlar yüz yýkar.
Hak ettik küs bizden, kýz üzül çocuk,
Tebessüm etme hiç, ne de gül çocuk.

Tozpembe hayaller, kurmuþtun hani,
Düþtüðün meþakkat, deryadan gani,
Küçükken büyüttü, gam mihnet ani.
Yat köprü altýnda, kork büzül çocuk,
Görmeyen âleme, boþ ver gül çocuk.

Çektiðin dert keder, sansaydýn rüya,
Masum bir prenses, olsan sen güya,
Mesut’um deseydin, dalsan uykuya.
Körpecik bir kuþsun, uç süzül çocuk,
Uyansan aðlarsýn, kalkma gül çocuk.

Mesrur ol mutluluk, koþsun çaðrýna,
Tadarsan merhemdir, her bir aðrýna,
Mihnetten yorganlar, batar baðrýna.
Melekler öpsünler, örtsün tül çocuk,
Yaþarken üzgündün, düþte gül çocuk.