En güzel huylarda, cömerttin boldun,
Sevgiyle çaðladýn, dünyama doldun,
Ruhuma gün düþen, pencerem oldun.
Ekmeðim tuzumsun, dizlerimde em,
Onurum mesrurum, caným bir tanem,
Huzurum gururum, sevgilim annem.

Kimi gün hicranla, aðlarsam gülmez,
Tebessüm etmezsem, gözü yaþ silmez,
Bu ömrüm O’nla þen, üzüntü bilmez.
Gönlüme ecesin, müjgânda þebnem,
Itýrým nergisim, misk kokum nanem,
Bademim þekerim, bir lokum annem.

Her halin muhterem, zarafet vakar,

Dilinden hoþ kelam, bal þerbet akar,
Sýrlardan kalbime, lambalar yakar.
Seninle her daim, mutludur hanem,
Dudaklar dua der, gözlerin de nem,
Nurlardan yorganla, örtersin annem.

Büyüdüm gözünde, çocuðum yine,
Dersin ki; gel sarýl, mest olsun sine,
Hasretim son bula, bir nebze dine.
Bu nasýl sevgidir, söyle neme nem?
Sana da böyle mi, yapardý ninem?
Canýma can katan, biricik annem.

Saçlarda yýldýz var, bak aklar düþtü?
Gördün de baðrýna, gamlar üþüþtü,
Uyandýr sarmala, de ki; “bir düþtü”.
Özledim kokunu, caným nar tanem,
Þefkatle bas haydi, bekliyor sinem,
Hâlâ ben bebeðim, seviver annem.

Nerde sin gül yüzlüm, ýslaktýr gözler,
Duygular hüzünlü, kâr etmez sözler,
Ciðerim kavruldu, sönmüyor közler.
Geçmiyor günlerim, bitmiyor senem,
Kapadým gözümü, gel haydi minem,
Sürpriz yap son kere, öpüver annem.

karakalem  çalýþmasý bana aittir