Online Üye
Online Ziyaretçi
Rüzgâr eser bir
heveste,
Kucaklarsın boşluğu
Boş kalan kolların
Çepeçevre üzünçlerle…
Telaşı sarar
yılgınlığının
Vurulursun şakağından
Ve kalbin delik.
Bitiktir düşlerin
Şarkılar söylersin
kendince
Sakın ha, duymasın
kimse.
Olur da sezerlerse
Issızlığını o yüreğin…
Şakır kuşlar
kifayetsizce
Sağanağın altında
Islak ve yaralı.
Gölgen bile terk
etmişken
Bağlıdır basiretin
Pervasız ve terk
edilmiş.
Gerçeğin ta kendisi
Notlar nasıl da ahenkli
ve hüzünlü.
Alabildiğine tedirgin
Nüktedan ya da sıradan
Ne geçer ki eline
Yana yakıla haykırsan.
Kıyısında mahşerin
Nasıl da soluktur
tenin.
Ne diri ne ölü
Arafta adeta.
Sağdıcındır hüzün.
Terk etmeden çok önce
Terk edilmiş,
yaftalanmış ömrün
Sığıntı ve sıradan
Son noktayı koymadan.