Eklem yerleri can çekiþiyor mýsralarýn uyumu saðlama güdüsü ile yol alýrken kelimeler treni bir o kadar yeknesak ve yaftalanýrken içimdeki tüm o dürtüler insana dair ki itiraf etmekten imtina ettiðim yoz bir varlýðýn ötesinde kayýp gitmemek adýna þu heyula boþlukta. Katmerli bir sancý çekip koparýyor düþüngeçler mehter marþý ile geçit yaparken ve umarsýz bir o kadar sükûnete sarýlý selamlarken her birini. Muhafýz alayý mübarek kýlý kýrk yaran sefil benliðim.

Yetim kalmýþým bir kez.

Boynum bükük geçtiðinden beri o yaz.

Ne ilk ne son,

Ayracýnda hayatlar.

Sýðýnaðým o boþ liman

Gölgeler cilveleþirken ay ýþýðý ile.

Yine yalnýzým

Yine sessiz.

Bilmezdim öncesinde yalnýzlýðýn bir yetenek olduðunu sevebilme yeteneðinin tek koþulu iken. (Erich Fromm)

Köprüleri inþa edemezken ne çok duvar örmüþüm ellerimle kavuþmayý arzularken uzaða gideceðini bilemezken…

Sabrýn alametleri olsa olsa ya da öldüm ve araftayým. Daha önce hiç böyle olmamýþtý. Öldüðümü sandýðým her sefer yeniden sancýlý bir doðum ile açmýþtým gözlerimi. Belli ki son. Belli ki nekahet dönemim çoktan evrim geçirdi.

Yoksunluðum adam boyu rabýtasý yüksek bu seyrin. Meþakkatle dizdiðim o kulenin yapý taþlarý çoktan enkaza döndü miras kalan bin bir kýrýk ile.

Lanet okumak olsa da düþen payýma rahmeti deyip silmeye dahi yeltenmiyorum yaþlarý inciler ayak dibimde ve basarken üzerine tüm can kýrýklarýnýn. Alabildiðine sefil ve devrik bir döngü adý çalýntý, yasý saklý, sonu kapkara.

Tümlerken bin bir cümle birbirini peþi sýra sýðýnaðým þu sandalye bir ayaðý eksik eksikliðin nazý niyazý çalýnýrken kulaðýma. Eksik onca yarým tümlenmeye meyilli ve bir o kadar imkânsýz. Sevemedim yarýmlarý sevemedim çalýntý hayatlarý ne var ki defalarca çalýndým çalmasam da çalarken kapým ve ben sýðýnmýþken pervazlara, kuytulara, tüm o izbelere. Açamam o kapýyý açmamalýyým, açmamalýydým da…

‘’Kötüye bir kere kapýlarýný açmaya gör, kendisine inanýlmasýn beklemez artýk.’’( Franz Kafka)

Yoksa açmýþ mýydým gerçekten gözlerimi her ovuþturduðumda bir rüya olduðuna inanmýþ olsam da.

Yine de yok olamadým olabildiðince yokluk kavursa da küle döndürse de. Dönemem sözümden asla ne de geriye. Geride kalan her ne ise nasýl da beyhude ve nasýl rutubet kokulu. Sývasý dökülmüþ bir kez, akmýþ damý, kýrýk camý.

Sanýr mýsýn ki cebelleþmiyorum mantýk harici ne varsa esir almýþ. Oysa akýl temkinli diye bilirdim þimdi kala kala eksiltili o kafa karýþýklýðým.

Benzeþmek idi ilk sýnavým oysa bilemedim farklý sýfatlarýmýn benim aynam olduðunu. Tüm o farklýlýklara el pençe divan dururken kendi doðrularýný dayatmaya kalkanlara nazire edercesine uzaklaþtým ve derken yakýnlaþtým. Onca gel-git belki de bulutlarýn arasýnda bir yanýp bir sönen ayýn ýþýðýyla körebe oynamasý neticesi vuku bulan biraz sýrnaþýk fazlasýyla tedirgin edici. Biraz tahakkümperver miyim ne… Ýçimdeki diktatör uyandý yeniden öldürdüðümü sandýðým bin yýl evvel. Fark eder mi ki artýk bu saatten sonra…

Yine kayýplardayým, yine tedirgin ama az da olsa biliyorum ki bir esinti imiþ kýsa sürede alabora etse de. Ne sýðýntý ne temsili sadece saklý ve uzak gözlerden ellerimle gömdüðüm gömülmemek ve yok olmamak adýna her ne kadar defalarca yokluða karýþsam da. Ne yalandý ne de sanrý sanýlanýn çok ötesi. Ne þimdi ne de yarýn kaldý dünde çoktan köþeyi döndüðüm o andan itibaren. Yankýsý çarparken duvarlara, resmini yýrtarken asla elime almayacaðým o albüm içi boþ en az benim kadar.

Ne bir çiy tanesi ne bir gölge ne esareti sadece boþluk ruhun içine düþtüðü boðulmaya ramak kala.

Boyunduruk sahici ve eserekli kalbin üþüdüðü o gözaltý seyrinde iken yolunun bitimsiz sanýp da sonu gelen belki de bendim gongu vuran vurulurken can evimden.

Nüansý bal tadýnda sesi nihavent makamýnda bin bir þarký adý bende saklý belki de ismi bile olmayan hepten ölü. Hepten yaslý hepten yaþlý.

Cephanem sevgi olsa neye yarar can çekiþirken kelimeler rehavetle bin bir korku ile donanmýþ iken gök kubbe. Asýlý bedenler, asýlý cümleler. Nice tekerleme dilimde dünden yadigâr. Nice yakarýþ saklý gönülde uzatmýþken ellerimi semaya. Asýlý kaldým bir kez yýldýzlara sürerken yolculuðum bir yanýp bir sönen onca fesat tahakkümle sarýp sarmalanmýþken.

Asýlý kaldým bir kez bir daha inmemek üzere yüreðimdeki ipte sallanýrken iken çocukluðum dünden önce yarýna varamazken…