Servetle saltanat, hayalmiþ boþmuþ,

Bir eser koymayan, boþuna koþmuþ,

Hatýrlar kazanmak, elbette hoþmuþ.

Þan servet verseler, yararsýz derdim,

Bir gönül fetheden, olmak isterdim.

Gül alma zalimin, solar daðýndan,

Zehirler cimrinin, yersen baðýndan,

Bir sevgi bahçesi, dost topraðýndan.

Ne çiçek kokladým, nede ki derdim,

Bir teki ben olup, solmak isterdim.

Gül harla ahbapmýþ, ayva da narla,

Nankör hep yüzsüzle, edep de arla,

Nefretler düþmanla, sevgi de yarla.

Bilseydim ekmeði , öksüzle yerdim,

O’nunla aç susuz, kalmak isterdim.

Ömrüm bir pýnarmýþ, boþa akmýþým,

Kimseye vermemiþ, gülüp bakmýþým,

Bilmeden kalp kýrýp, ciðer yakmýþým.

Anladým cimriyim, sandým ki merdim,

Dostlarýn kalbine, dolmak isterdim.

Bir kuþtu yýllarým, uçurdum elden,

Gözlerden akan yaþ, ziyade selden,

Ýlacým kendimmiþ, fayda yok elden.

Ne bana em oldum, ne ele verdim,

Oysa her yaraya, çalmak isterdim.

Gaflet bir uykuymuþ, vermedi aman,

Fayda yok geriye, dönmüyor zaman,

Piþmanlýk duygusu, yakýyor yaman.

Bu fani dünyada, en büyük derdim,

Bir yoksul gönlünü, almak isterdim.